شعر ، ادبیات و زندگی

🌈🌈🌈

♦️ شهر بی پُرسان

✍️ همایون آزادبخت:
چند وقت پیش یک ویدیو تصویری با موضوع میزان مصرف مواد مخدر و اعتیاد در شهر نیمروز افغانستان را مشاهده کردم.

🔹در گوشه ای از شهر زیر پل اصلی و کنار رودخانه ی مرکزی، مردان، زنان و کودکان بی سامان و معتاد در ملا عام اقدام به مصرف مواد مخدر می کردند.

آنها چون جمعیتی مسخ شده در هم می لولیدند، بدون این که کسی متذکر و یا پاسخگوی وضعیت اسفناکشان باشد.
راوی در حالی که دوربین را بین این جمعیت نابسامان میچرخاند با صدایی حزن انگیز با لهجه ی زیبای فارسی دَری می گفت گویی اینجا "شهر بی پُرسان" است.

"شهر بی پُرسان"؛ بله! این کلمه روزهاست که چون خانه ای در موج و سیل هر بار در ذهنم فرو می ریزد.
شهر بی پُرسان(بی پاسخگو) مصداق سرزمین و استانی ست که من در آن زندگی می کنم( استان لرستان).

کار از کار گذشته و فرصت پنهان کاری و روتوش اوضاع معیشتی و زیستی مردم سیل زده برای مدیران نا لایق و فرافکن از دست رفته است. خانه های فروریخته به یک گوشه و مردان، زنان و کودکان گرسنه به گوشه ای دیگر افتاده اند، زندگی برای آنها به ابتدای هستی باز گشته است. شهر چون گورستانی ست که مردمانش از گور برخاسته باشند. آنها که طلب آب و نان می کنند، دزدند و عصبی! و آنها که سکوت می کنند با عزت بر باد رفته و بغض فرو خورده شان ناچارند گوش و چشمشان را به صدای بال هلیکوپترهای حامل مدیران ستاد "بحران مدیریت"!بسپارند.

شهر از هم پاشیده شده و چشمان مردم چون کاسه های خون به جوش آمده است. بحران مدیریت در غیاب و فقدان مدیران کارآمد شهری و استانی بیداد می کند. ساز و کار توزیع و تقسیم کمک های مردمی و امداد رسانی به نحو بی سابقه ای ابتدایی و نا کارآمد است. کسی پاسخگو نیست، کاری هم از دست مردم سیل زده و گرسنه ساخته نیست.

"تلوزیون نمایش هر روزه اش بر پاست، در چهل شبکه ی خبری می گوید: وضعیت تحت کنترل است و دولت در حال امداد رسانی ست. یک نفر چون شبحی در تلوزیون ظاهر می شود و رو در روی دوربین می گوید: من ساکن اینجا هستم، و تاکید می کند که همه چیز مهیا و رضایت بخش است. و در پایان عرایضش تقدیر و تشکر ویژهای را تقدیم مدیران و مسولین ذیربط می کند."

اما من به چشمان خودم و چشمان این مردم اعتماد دارم، من ساکن این شهر بی پُرسانم. می گویم حال همه ما بد است، باور کنید ما خانه به دوشیم و غم سیلاب امانمان را بریده است...

به قول آن پیرمردِ عزت مند معمولانی به تمام آیات قرآن قسم به خیلِ عظیمی از این مردم حتی سر سوزنی امدادرسانی نشده است.

مردم دیار "مفرغ وبلوط" تنها بخشی از جغرافیای ایران نیستند، لرستان تاریخ این سرزمین است. و این تاریخ سالهاست که در گل و لایِ ناکارآمدی ساختار مافیایی قدرت مدیران نالایق فرو رفته است. ما شاهدیم که هر باره مدیر تازه از راه رسیده ضعفها و مشکلات را به مدیر قبلی ارجاع می دهد، چرا که حصار این کوهها جای خوبی برای پنهان کاری و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت است. لاجرم سیل هم راه خودش را یافته و به سرزمین موعودش رسیده، و چه بستری و مامنی مُهیاتر از این سرزمین و خانه های این مردمِ مهربان و گشاده دست.

لرستان تا کمر در گِل فرو رفته، چیزی از کسی نپرسید! اینجا شهر بی پُرسان است و کسی پاسخگوی کسی نیست. دیوارها فرو ریخته اند، پرده و یا دری در کار نیست. شما که غریبه نیستید، دیگر چیزی هم برای پنهان کردن نیست! پل های پشت سرمان که شکسته اند، پس بنشینید و از دور ما را تماشا کنید.

تنها شرمنده ایم که اگر تصاویر و ناله های این مردم باعث آزار گوشها و
چشمان زیباتان می شود، و در پایان توصیه می شود کمی عقب تر بایستید، به ابرهای بهاری اعتمادی نیست، چرا که خطر سیل بعدی در راه است!

ارادتمند شما فرزند آن پیرمرد عزت مند معمولانی که به زیبایی گفت:
"نعمت روی زمین قسمت پُررویان است/ خون دل می خورد آنکس که حیایی دارد"
#لرستان
#پلدختر
#معمولان
#کوهدشت
#سیل
https://t.center/alahiaryparviz38