شعر ، ادبیات و زندگی

‍ 🌈🌈🌈

‍ هزینه سنگین "یک لقمه نان"!

به گفته یورو نیوز: "یک روز پس از اعلام سیاست‌های جدید ضدمهاجرتی محدود کننده در فرانسه، پلیس این کشور عملیات گسترده‌ای را برای تخلیه محل‌های تجمع پناهجویان در محله‌های مختلف حاشیه پاریس آغاز کرد".

دولت فرانسه روز قبل در یک سیاست "سهمیه بندی" اعلام کرد که فقط مهاجرینی را برای پذیرش ،گزینش خواهدکرد که از نظر کار و تولید بدردش بخورند. وزیرکار فرانسه آشکارا گفت: " دولت قرار است همه ساله فهرستی از مشاغل مورد نیاز کشور را تهیه کند تا سهمیه‌بندی بر اساس آن انجام شود". این خانم وزیر ادامه میدهد: بعد از آن اگر باز هم نیازی به نیروی کاربود، برای نفع کشور و نفع شرکت‌ها کسانی را که به آنها نیاز داریم، بسته به شغل و مهارت‌شان به کشور راه می‌دهیم.

مهدهای دموکراسی در زیر سلطه مناسبات مبتنی بر سود و مالکیت چنان حبابی میترکند.ژستهای حقوق بشری و انساندوستی از چهره نئولیبرالیستها پس زده میشود و نئوفاشیستها نمایان میگردند و با وقاحت میگویند ، ما نیروی کار(کالا) مناسب و مورد نیاز را میخواهیم و نه انسان ونه طبیعت را به طور عام . همه چیز فقط در خدمت سود اندوزی 1 درصدیها .ما فقط کالائی را تحویل میگیریم که برایمان ارزش مصرف دارد. انسان بدون "سود آوری" را نمیفهمیم.
بهمین دلیل است که در یک صبح بارانی 600 پلیس فرانسه به حدود 1000 مهاجری که از سر بی پناهی در زیر پلی چادر زده بودند، هجوم برده و آنها را به مکان دیگری منتقل میکنند تا بعد صاحبان سرمایه به سان دوران برده داری بیایند و از بین این بردگان مزدی "مناسب ترینشان"را انتخاب نمایند و بقیه را به همان جهنمی که ازش فرار کردند، دیپورت کنند!جهنمهایی که خود ماحصل دیکتاتوریهایی بهره کش و سرکوبگرند.

اما موضوع مهم پنهان شده این است که در پدیده مهاجرت، "دولت میزبان" بر خلاف نیروی کارو شهروند کشور خودش که علی الظاهر برای آنها از بدو تولد تا دوران رشد و تا زمان آماده شدن برای استثمار از هزینه عمومی یا از جیب خانواده خرج میکند، برای نیروی کار مهاجر ، دلاری خرج نمیکند وبدون سرمایه گذاری قبلی یک نیروی کار حاضر و آماده بعنوان کالای بسیار ارزان آماده مصرف ، در اختیار سرمایه کشور میزبان قرار میگیرد و حکومت سرمایه منت برسرشان میگذارد که آنها را میپذیرد!!

مشقات فرار از حکومت سرمایه خودی و تحمل مصائب و دلهره و قربانی شدن در دل دریا و کوه وصحرا وعبور از سیم های خار دار و پلیس و ارتش و ده ها موانع مرزی از یکطرف، و گزینش شدن توسط سرمایه میزبان برای تشخیص مناسب بودن برای بردگی مزدی از طرف دیگر، تمام ماجرای تاسف بار انسانی ست که برای بدست آوردن یک لقمه نان در قرن 21 باید چنین هزینه سنگینی را پرداخت کند.
شورای بازنشستگان ایران
17 آبان 98

#دنیای_بدون_مرز
#نه-به-بردگی_مزدی

https://t.center/alahiaryparviz38