ای سرزمین غمگین من بشنو آن عقابان سرخ بال که گروه گروه گرد سرت می چرخند با گستره ی آوازی به پهنای آسمان پروازشان و شهپر پروازشان به روشنای اخگری آتشین این سرود را با هم می خوانند:
همچون صبحی روشن فرا می رسد آن روز که مادران و خواهران سیاهپوش پیراهن های رنگارنگ برتن کنند و باغی زرد و سرخ شوند فرا می رسد آن روز که گل ها و چشمه ها و شعر های زیبا هرگز نمیرند.
