🖌دلائل بیگناهی
#خسرو_بشارت و شش همپرونده ای وی:
ماموستا تینا هفتم مهر ۱۳۸۷ به دست افرادی ناشناس کشته شد. اما ۷ زندانی که ۵ نفر از انها تا به حال اعدام شده اند یک سال بعد از کشته شدن ماموستا تینا از ماههای آذر تا بهمن ۱۳۸۸بازداشت شدند.
انور خضری، کامران شیخه، قاسم آبسته و
خسرو بشارت پس از احضار به اداره دادستانی، با پای خود به داستانی مراجعه و بازداشت شدند.
خسرو بشارت یکی از این افراد، پیشتر در رنجنامهای به مناسبت دهمین سالگرد بازداشتش بعد از شرح شکنجه ها وحشتناک خود با بیاساس دانستن اتهامات انتسابی، از جمله قتل ماموستا تینا و محاربه، نوشته بود که با پای خودش بعد از احضار به دادستانی رفته است: «کسی که مرتکب چنین جرایمی شده باشد، حتی اگر شجاعترین و یا احمقترین آدم دنیا باشد، به او زنگ بزنند با پای خودش آنچنان که من رفتم، به محکمه میرود؟ مردم خودشان قضاوت کنند.»
اما چرا پرونده متهمان این پرونده که از منظر حکومت اتهامشان قتل ماموستا تینا بود و طبق قانون پرونده قتل باید به دادگاه کیفری ارجاع داده میشد به دادگاه انقلاب فرستاده شد؟ پاسخ روشن است، دادگاه کیفری با بررسی صحنه جرم، آلت قتاله و فوکوس در مسئله قتل ان را بررسی میکند و قطعا به خاطر عدم وجود الت قتاله و بسیاری از شواهد آنها تبرئه میشدند. اما دادگاه انقلاب با گزارش دستگاه امنیتی حکمها را صادر میکند و این پرونده با هدایت دستگاه امنیتی به دادگاه انقلاب ارجاع داده شد. تمامی این زندانیان بعد از دوران بازجویی و در تمامی دادگاهای ارومیه و مهاباد و تهران، از اعترافات اجباری زیر شکنجه وحشتناک، فشار و تهدید برای بازداشت اعضای خانوادشان گفتهاند و در تمامی مراحل دادرسی اتهامات خود را رد کردند.
یکی از همبندیان انور میگوید : بر اثر شکنجه انور خضری به بازجویان گفته بود من را بکشید، قتل را برعهده میگیرم، شما چگونگی انجام قتلها را بگویید. انور حتی در سلول انفرادی زیر فشار اعتراف و شکنجه با شکستن لامپ سلول رگش را زده بود.
حکم اعدام آنها (بدون حق داشتن وکیل انتخابی)، اولین بار در اواخر سال ۱۳۹۴ توسط قاضی «مقیسه» به اتهام «محاربه» و «افساد فی الارض» در دادگاهی دو دقیقه ای (صورتجلسه دادگاه قطعا ساعت شروع و پایان دادگاه را ثبت کرده)صادر و سه ماه بعد به آنها ابلاغ شد. یک سال بعد در شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی «رازینی» این احکام بخاطر نبود ادله کافی نقض و به شعبه همعرض،شعبه ۱۵صلواتی ارجاع داده شد.اما در سال ۹۸ مجددا ازسوی قاضی «صلواتی» به اعدام محکوم شدند.
صلواتی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به بهانه قبول نداشتن وکیل پرونده و اینکه وکیل باید تغییر کند، دو سال پرونده را نگه داشته بود و در نهایت پس از شکایت این زندانیان گفته بود وکیل حق ندارد در جلسه دادگاه حاضر شود. ۱۰ بهمن ۱۳۹۷، خبرگزاری ایرنا در خبری مربوط به پرونده این هفت زندانی عقیدتی نوشت؛ آنها «از قاضی صلواتی به دفتر حقوق شهروندی دادگستری استان تهران شكایت كردند»، زیرا تاکنون نسبت به برگزاری جلسه قبل از نقض حکم اعدام در دیوان عالی کشور اقدام نکرده است. صلواتی نهایتا ۲۶ خرداد ۱۳۹۸ را برای رسیدگی به پرونده تعیین و حکم اعدام را برخلاف حکم رییس شعبه ۴۱ دیوان صادر میکند.
این زندانیان همانگونه که ایوب کریمی در نوشتههای زندان به آن اشاره میکند، بجز دو نفر که فامیل هستند، بقیه تا قبل بازداشت همدیگر را ندیده بودند و در زندان با هم آشنا شدند. «ماموستا تینا» شبی که کشته شد ایوب کریمی به همراه دو بیمار (همسر و خواهرش) در بیمارستان «خمینی» مهاباد بود. مدارک بیمارستان و شاهد برای این ادعا نیز موجود روی پرونده موجود بود.
در این پرونده تخلفات زیادی از قوانین مطروحه خود ج.ا موجود است.
-شکنجه قرون وسطایی برای گرفتن اعتراف از متهمین
-پخش اعترافات متهمین قبل از اثبات مجرمیت آنها از شبکه های تلویزیونی و برون مرزی(پرس تی وی)
-ارجاع پرونده قتل به دادگاه انقلاب به جای ارجاع به دادگاه کیفری
-عدم اجازه برخورداری از وکیل انتخابی در مراحل مختلف دادگاه و فشار قاضی صلواتی مبنی بر عدم حضور وکیل در دادگاه
-طبق ادعای حکومت هر ۷ نفر این متهمین بابت اتهام قتل ماموستا تینا به قصاص متهم محکوم شدند،اما طبق گفته منابع معتبر خانواده ماموستا تینا خواهان قصاص نبودند و در هیچ یک از اعدامها در زندان حاضر نشدند و دهها مورد تخلف دیگر...
از حساب ایکس ریما شیرمحمدی، فعال حقوق بشر
پنجشنبه ۲۰ اردیبهشتماه
🆔@akhbarrooz_iran