@akbar_sami هنوز چراغ‌های حادثه سبزند هنوز در راه است خستگی که خستگی آغاز بودن که بودن بی‌بدن جز سرگرانی نیست مانده‌‌ام شعر کجای راه آدمی را جا می‌گذارد واژه کجای راه آدمی را گم می‌کند مثل ابلهی مست یک گوشه تلوتلو بخورد زمین و هرچه برود آدمی انگار نبوده ، نرفته زمان یک گوشه‌ بنشیند شعر جهان را بگیرد در دست من بخندم به او پاتیل و مست و ککم نگزد که خسته‌ام سر کوچه‌ی هنوز به ریش مرگ بخندد جهان بچه‌ها کوچه‌ها را با صدای پایشان قرق کنند تا آنجا که رد دستهایشان از گوشی‌ها محو شود گوش کن این همه اتفاق از روی اتفاق اتفاق نمی‌افتد . 👤 #اکبر_سامی @mardebarani https://t.center/akbar_sami