🌹🕊🌹🕊🕊🌹🕊🌹🕊🕊#لات_های_بهشتی#ممد_سیاه۱اسمش محمد صادق بود. در خانواده مرفه و شلوغی در مشهد به دنیا آمد.
بچه سوم بود با قد و هیکلی بلند و ورزیده و هوشی بسیار....
درس نخواند و پیِ مهارتی هم نرفت...
هر روز یک جای بدنش را
#خالکوبی مےکرد. پاتوقش هم کوهسنگی و طبرسی و قهوه خانه عرب بود...
همیشه یک تیزی به مچ پایش مےبست و یک پنجه بوکس، بالای آرنجش...
زمانی که مردم در تظاهرات انقلاب، کلانتری کوهسنگی را به آتش کشیدند، محمد مےخندید و مےگفت:
"خدارو شکر!!! هفتاد هشتاد تا از پرونده هام سوختـــــ "!!!!
با آن قد و قواره، نقش مهمی در دعواهای گروهی داشت...
اما...
اهل دعوای تک به تک نبود و معمولا در مشکلات شخصی،
#گذشت مےکرد.
و اینکه روی ناموس محل
#حساس بود و مےگفت: "ناموس محل، ناموس منه..."
سالهای اول پیروزی انقلاب هم با توجه به قدرت بدنےاش، برای کل محل نان و نفت و... جور مےکرد و کار مردم را راه مےانداخت...
جنگـــ شروع شد و عباس، برادر بزرگتر محمد به جبهه رفت...
اردیبهشـت سال ۶۰ بود که محمد برای دیدن برادرش به جبهه رفت...
دم مقر منتظر عباس ایستاده بود که یک جیپـــ جلوی پایش ترمز کرد. مردی از آن پیاده شد و از محمد پرسید:
+ "اینجا چکار مےکنی"؟؟؟
- "برای دیدن برادرم آمده ام"
+ "دوست داری بجنگی"؟؟؟
-"دوست دارم ولی بعیده بذارن"...
آن مرد که تواضغ از ظاهرش مےبارید، کسی نبود جز دکتر
#چمران و با لبخند از همراهش خواست تا محمد صادق را راهنمایی کند...
شب وارد سنگری شدیم که انگار همه خلافکارهای تهران و اصفهان و مشهد و کردستان آنجا جمع شده بودند!!! چه حالی داشت!!!! همه سیگاری ....
#ادامه_دارد...
#کپی_باذکرمنبع @AHMADMASHLAB1995
