لحظات غم باری است، حال رسول خدا(ص) رو به وخامت است. نزدیکان در کنار بستر ایستاده‌اند، تمام ذرات عالم دست به دعا برداشته اند تا شاهد غم فراق بهترین مخلوق خدا نباشند. اما پیامبر می‌داند که امسال سال آخر حیات اوست چرا که جبرییل هر سال یک مرتبه قرآن را بر او نازل می‌کرد اما امسال دو بار، این یعنی اکنون وقت وداع است.
حضرت زهرا (س) با چشمانی اشکبار لحظات واپسین حیات پدر را نظاره می‌کند، و پیامبر (ص) در حالیکه سرش در دامان علی(ع) است به سوی ملکوت می‌شتابد، همانجا که به آن تعلق داشت ...
آری زمین برای او کوچک و بی مقدار بود، او از ملکوت آمده بود و به ملکوت بازگشت، اما ما زمینیان را تنها گذاشت ...
اینک این ماییم که با علی(ع) همنوا می‌شویم که می‌فرمود: پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا؛ با مرگ تو رشته ای بریده شد که جز در مرگ تو چنان گسستنی دیده نشده است.
با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیامهای آسمانی از هم گسست.
مصیبت رحلت تو دیگر مصیبت دیدگان را به شکیبایی وا داشت و همگان را در مصیبت تو یکسان عزادار کرد.
اگر تو خود ما را به شکیبایی امر نمی‌کردی، آنقدر اشک می‌ریختیم که اشک دیدگان با گریستن بر تو پایان پذیرد، با این همه، درد جانکاه فراق تو همیشه با ما خواهد بود و این اندوه هرگز از ما جدا نخواهد شد و صد البته که این در مقابل عظمت مصیبت فقدان تو امر ناچیزی است.
#یا_رسول_الله#آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان_عج_الله#پدر_امت#یا_ابالقاسم_یا_رسول_الله@AHMADMASHLAB1995
