شهید احمد مَشلَب

#رمان_مسافر_عاشق❤️
#قسمت_پنـجاه‌وسـوم

کولہ ات را کہ آماده میکنم با کمک خودت آن را تا دم در میگذاریم
شـوخے هایـت از همـیشہ بیشـتر میشود میخواهے تمام سعیت را کنی تا مرا بخـندانی...
لبخند کوتاهی برای دلخوشی ات میزنم و دوباره در افکارم فـرو میروم
همـراه با مـن وسایل خانہ را جا بہ جا میکنے...کہ ناگهان...
_محــــمد...محمــد جان...
در حال شسـتن ظرف ها بودی شیرآب را میبـندی و جـواب میدهی: جانم؟
_بیا گوشیت زنگ میخوره...
دستکـشت را در می آوری و همانطـور کہ بہ من نـزدیک میشوی میگویی : کیہ؟
بہ صـفحہ نگاه میکنم و با تردید میگویم : نمیدونم نوشتہ...آقا...سیدے...
رنگت میپرد و بہ صـورتم زل میزنے تلفنـت را بہ دستت میدهم بعد از چنـد ثانیہ جواب میدهے : الو؟سلام حاجے...
_ ...
_الحمـداللہ...خانوادم خوبـن...شما چطورے؟
_ ...
_خداروشکــر
_ ...
_جـانم بفرماییـد...؟
_...

بہ من نگاهے میکنے و همـچنان بہ گوشے تلفـنت گوش میدهے...آب دهانم را قورت میدهم و با دلهـره منتـظر خبرت میشـوم
_آهــا...باشہ...
_...
_نہ حاجے همہ چے حلہ...
_...
_باشہ...باشہ...فعلا یاعلے...!

تلفـن را قـطع میکنے و بہ ساعت نگاهے می اندازے

✍نـویسنده : خادم الشهـــــــــ💚ـــــــدا

#ادامه_دارد...
@AhmadMashlab1995