⚠️ما با چه چیزی مواجه‌ایم؟ یک سری خشم‌های ‌قابل درک(ریشه‌های داخلی) و غیر قابل درک(پمپاژ نفرت پراکنی غرب) که با شیب زیادی در حال غیرمنطقی شدن پیش می‌روند هم از جانب معترضین هم از جانب کسانی که یک نوع محبوبیتِ مجازی دارند. وقتی اعتراضات کم و بیش ادامه دارد و هنوز هدف کانونی، درگیر شعارهای هیجانی و رادیکال است انتهای داستان حکایت درگیری آخر بازی در استادیوم را دارد، #کتک_کاری اعتراضات فعلی و آبان۹۸ برخلاف سال ۸۸ تجربه‌ی اعتراضات کور و بدون عقبه‌ی سیاسی در ساختار قدرت است، این حجم از خشونت اگر تمامش این دلیل نباشد قطعا سهم زیادی دارد. لکن وضعیت فعلی راه حل کوتاه مدتی ندارد،چون اساسا در نقطه رادیکالیسم مطالبات تمام طرفین در حداکثری‌ترین حالت ممکن بدون میز گفتگو است.ایضا بسط هر موضوع به یک حالت کلی و بی سر و تٓه مثل آزادی یعنی در پیش برد مطالبات بنای یک سری توافقات جزئی وجود ندارد حال نزدیک‌ترین راه حل چیست: این حرف شاید در شرایط فعلی کم اهمیت تلقی شود اما تجربه تاریخی می‌گوید کلیت جامعه زمانی متعادل رفتار می‌کنند و چهارچوب رفتارش در ساختار تنظیم می‌شود که به آن یا نماینده سیاسی بدهیم یا خودش آن را در ساختار قدرت جستجو کند. انتخابات سال نود و دو که عده‌ای بابت تایید صلاحیت ها منتقد شورای نگهبان شدند، نقطه عطف عبور #واقعی از شکاف سال هشتاد و هشت بود لکن در سطح کلان، مقدمه و نتیجه آن انتخابات برای تاریخ سیاسی ایران لازم بود. امروز نهادهای سیاسی در جمهوری اسلامی وضعیت مطلوبی ندارند،جناح مخالف دولت عملا بی‌اعتبار شده است و جناح حاکم و دولت در شیب عدم مقبولیت گام های تندی برمی‌دارد. انتخابات دولت و مجلس اخیر ورای سهم های مختلفی که می‌شود به بخش های مختلف حاکمیت و نخبگان سیاسی و... داد تکرارش چه در آرایش سیاسی چه در میزان مشارکت آن یک سمّ مُهلک برای ساختار سیاسی و اجتماعی ایران و جمهوری اسلامی خواهد بود نهاد سیاسی اگر ضعیف شود تعادل اجتماعی از بین می‌رود، از وضعیت فعلی همه باید عبرت بگیریم آنهم بدون ژست هیجان،حق پنداری و رجزخوانی یاحق @aghaliiatt