آكادمى شمسه
#روانکاوی
Канал
6 тыс.
подписчиков
1,51 тыс.
фото
412
видео
2,4 тыс.
ссылок
@Academyshamseh
مدرسه عالی مطالعات هنر و علوم انسانی
مؤسسه پژوهشی،آموزشی و مطالعاتی شمسه
مدیر مسئول:مهدی انصاری
К первому сообщению
🔰كلاس ها وكارگاه هاى آزادِ
هنر و علوم انسانی
مؤسسه پژوهشی،آموزشی و مطالعاتی
آکادمی شمسه
💢ترم پاییز ١٤٠۰
(آنلاين)
دپارتمان روانکاوی آکادمی شمسه
دکتر #کامران_لامعی
مقدمه ای بَر گِرافِ تَمَنّا
ژان مارتین شارکو بر اساس تجربه بالینی مربوط به زبان پریشی طرح «چند ضلعی» خود را بنا ساخت. فروید در مفهوم زبان پریشی مشارکت می‌کند و طرح خود را بر نظریه شارکو متمرکز می‌کند، چنان‌که تداعی آزاد در عنصر آکوستیک را به عنوان مرکز عملکرد زبان قرار می‌دهد. در حقیقت فروید فراموشی در انتخاب نام مناسب را نتیجه تجزیه دال‌ها بر اساس عملکرد تمنا می‌داند. ژاک لکان توصیف ساختاری خود را با یک گراف جهت دار گسترش می‌دهد. در این دوره برآنیم تا به جهش معرفت شناختی از شارکو تا فروید و لکان بپردازیم.
#شارکو
#فروید
#لاکان
#روانکاوی
#تمنا
#آکادمی_شمسه
www.instagram.com/academyshamseh
www.academyshamseh.com
@academyshamseh
هنر و علوم انسانی
مؤسسه پژوهشی،آموزشی و مطالعاتی
آکادمی شمسه
💢ترم پاییز ١٤٠۰
(آنلاين)
دپارتمان روانکاوی آکادمی شمسه
دکتر #کامران_لامعی
مقدمه ای بَر گِرافِ تَمَنّا
ژان مارتین شارکو بر اساس تجربه بالینی مربوط به زبان پریشی طرح «چند ضلعی» خود را بنا ساخت. فروید در مفهوم زبان پریشی مشارکت می‌کند و طرح خود را بر نظریه شارکو متمرکز می‌کند، چنان‌که تداعی آزاد در عنصر آکوستیک را به عنوان مرکز عملکرد زبان قرار می‌دهد. در حقیقت فروید فراموشی در انتخاب نام مناسب را نتیجه تجزیه دال‌ها بر اساس عملکرد تمنا می‌داند. ژاک لکان توصیف ساختاری خود را با یک گراف جهت دار گسترش می‌دهد. در این دوره برآنیم تا به جهش معرفت شناختی از شارکو تا فروید و لکان بپردازیم.
#شارکو
#فروید
#لاکان
#روانکاوی
#تمنا
#آکادمی_شمسه
www.instagram.com/academyshamseh
www.academyshamseh.com
@academyshamseh
آكادمى شمسه
Photo
.
🔰كلاس ها وكارگاه هاى آزادِ
هنر و علوم انسانی
مؤسسه پژوهشی،آموزشی و مطالعاتی آکادمی شمسه
💢ترم پاییز ١٤٠۰
(آنلاين)
دپارتمان روانکاوی آکادمی شمسه
استاد #شهریار_وقفی_پور
لذت به کارِ چه کسانی می آید؟
لنین و فروید: ملاقاتی مفقوده
مفهومِ «لذت» در قرنِ بیستم، دلالت‌های سیاسی-نظریِ متفاوتی به خود گرفته است: در نیمه‌ی اول قرن بیستم، مارکسیست‌ها و انقلابی‌ها عمدتاً زاهدمنش و حتا لذت‌ستیز بوده‌اند: لنین به عنوانِ یکی از چهره‌های اصلیِ شخصیتِ کمونیستی سال‌ها در تبعید، در شهرِ زوریخ، زندگی می‌کرد، در همان زمان و مکانی که جوانانی عاصی جنبشِ دادائیسم را شکل می‌دادند؛ با این همه، لنین از هیاهوی آن‌ها بی‌خبر ماند؛ اگر هم خبر می‌شد، احتمالاً آن را به عنوانِ تجلی‌یی از گرایش‌های خرده‌بورژوایی رد می‌کرد. دورانِ استالینیسم هم در تحکیمِ این گرایشِ ضدلذت‌گرایی نقشی به‌سزا داشت. در دورانِ قدرت گرفتنِ فاشیسم و نازیسم هم فیلسوفانِ مکتبِ انتقادی، در این فریبندگیِ ایده‌ئولوژیِ نژادپرستانه، هسته‌ی لذت‌گرایی را می‌دیدند: آدورنو و هورکهایمر لذت را با تخدیرِ تفکرِ انتقادی از طریقِ سروریِ عادت یکی می‌گرفتند؛ هر چند در این باب نیز، بنیامین چهره‌ای متفاوت بود و مرکزیتِ مفاهیمی چون سعادت و خوشی یا حتا تجربه‌هایی چون مصرفِ مواد نیز از فاصله‌اش با لذت‌ستیزی خبر می‌دهد. در این میان، روانکاوی به عنوانِ پراکسیسی مبتنی بر «گوش سپردن به ناخرسندی» و همچنین دیدگاهِ تراژیکش در بابِ عدمِ امکانِ ارضاء هم به کارِ کسانی چون آدورنو می‌آمد؛ هر چند «اصل لذت» به عنوانِ اصلِ کارکردیِ ناخودآگاه از پیچیدگیِ موضعِ روانکاوی در این باب حکایت می‌کند. با این حال، دهه‌ی 1960 در مقامِ انفجارِ انرژیِ لیبیدویی، لذت را دوباره به مفهومی مرکزی در مباحثِ سیاسی و نظری بدل ساخت؛ هر چند از دهه‌ی 1970، گویا این لیبرال‌ها بودند که به لذت‌ستیزی رو آوردند و اندیشه‌ی نظریِ چپ، با چهره‌هایی چون لاکان و دلوز، بر دلالتِ رهایی‌بخشِ این مفهوم تأکید ورزیدند.
جلسه اول: لذت و خیرِ همگانی: ابداعِ روانکاوی؛
جلسه دوم: تبارشناسیِ لذت: اخلاقِ سرمستی؛
جلسه سوم: کاربردِ انقلابیِ انحراف: ساد/لاکان با مازوخ/دلوز؛
جلسه چهارم: اخلاق به مثابه موضوعی سیاسی: جیمسن و سرمایه‌داریِ متأخر.
#لاکان
#روانکاوی
#جیمسن
#دلوز
#روانکاوی
#لنین
#فروید
#آدورنو
#هورکهایمر
www.instagram.com/academyshamseh
www.academyshamseh.com
@academyshamseh
🔰كلاس ها وكارگاه هاى آزادِ
هنر و علوم انسانی
مؤسسه پژوهشی،آموزشی و مطالعاتی آکادمی شمسه
💢ترم پاییز ١٤٠۰
(آنلاين)
دپارتمان روانکاوی آکادمی شمسه
استاد #شهریار_وقفی_پور
لذت به کارِ چه کسانی می آید؟
لنین و فروید: ملاقاتی مفقوده
مفهومِ «لذت» در قرنِ بیستم، دلالت‌های سیاسی-نظریِ متفاوتی به خود گرفته است: در نیمه‌ی اول قرن بیستم، مارکسیست‌ها و انقلابی‌ها عمدتاً زاهدمنش و حتا لذت‌ستیز بوده‌اند: لنین به عنوانِ یکی از چهره‌های اصلیِ شخصیتِ کمونیستی سال‌ها در تبعید، در شهرِ زوریخ، زندگی می‌کرد، در همان زمان و مکانی که جوانانی عاصی جنبشِ دادائیسم را شکل می‌دادند؛ با این همه، لنین از هیاهوی آن‌ها بی‌خبر ماند؛ اگر هم خبر می‌شد، احتمالاً آن را به عنوانِ تجلی‌یی از گرایش‌های خرده‌بورژوایی رد می‌کرد. دورانِ استالینیسم هم در تحکیمِ این گرایشِ ضدلذت‌گرایی نقشی به‌سزا داشت. در دورانِ قدرت گرفتنِ فاشیسم و نازیسم هم فیلسوفانِ مکتبِ انتقادی، در این فریبندگیِ ایده‌ئولوژیِ نژادپرستانه، هسته‌ی لذت‌گرایی را می‌دیدند: آدورنو و هورکهایمر لذت را با تخدیرِ تفکرِ انتقادی از طریقِ سروریِ عادت یکی می‌گرفتند؛ هر چند در این باب نیز، بنیامین چهره‌ای متفاوت بود و مرکزیتِ مفاهیمی چون سعادت و خوشی یا حتا تجربه‌هایی چون مصرفِ مواد نیز از فاصله‌اش با لذت‌ستیزی خبر می‌دهد. در این میان، روانکاوی به عنوانِ پراکسیسی مبتنی بر «گوش سپردن به ناخرسندی» و همچنین دیدگاهِ تراژیکش در بابِ عدمِ امکانِ ارضاء هم به کارِ کسانی چون آدورنو می‌آمد؛ هر چند «اصل لذت» به عنوانِ اصلِ کارکردیِ ناخودآگاه از پیچیدگیِ موضعِ روانکاوی در این باب حکایت می‌کند. با این حال، دهه‌ی 1960 در مقامِ انفجارِ انرژیِ لیبیدویی، لذت را دوباره به مفهومی مرکزی در مباحثِ سیاسی و نظری بدل ساخت؛ هر چند از دهه‌ی 1970، گویا این لیبرال‌ها بودند که به لذت‌ستیزی رو آوردند و اندیشه‌ی نظریِ چپ، با چهره‌هایی چون لاکان و دلوز، بر دلالتِ رهایی‌بخشِ این مفهوم تأکید ورزیدند.
جلسه اول: لذت و خیرِ همگانی: ابداعِ روانکاوی؛
جلسه دوم: تبارشناسیِ لذت: اخلاقِ سرمستی؛
جلسه سوم: کاربردِ انقلابیِ انحراف: ساد/لاکان با مازوخ/دلوز؛
جلسه چهارم: اخلاق به مثابه موضوعی سیاسی: جیمسن و سرمایه‌داریِ متأخر.
#لاکان
#روانکاوی
#جیمسن
#دلوز
#روانکاوی
#لنین
#فروید
#آدورنو
#هورکهایمر
www.instagram.com/academyshamseh
www.academyshamseh.com
@academyshamseh