✳️ تماشاگر در
#سینما اغلب از خود سلب اختیار میکند و سحر فیلمساز در او اثر میکند. و به تبع اشباح و تصاویر میخندد، گریه میکند، میترسد، عشق میورزد، احساس نفرت میکند،
#لذت جنسی به او دست میدهد و گاه دچار جنون میشود و راهی آسایشگاه روانی.
و بدین طریق در نهایت به عالمی میرود که بیخودی برایش حاصل میگردد. او دیگر خود نیست، بلکه
#مسخ در اشباح شده است و فیلمساز با ایجاد امواجی موهوم به هر جا که خواسته او را کشانده است.
بینندهٔ فیلمهای سینمایی
#جنایی یا اروتیک اغلب در جستجوی نحوی
#غفلت از خود و استغراق در غیر است.
از این حیث فیلمساز با ساحت
#خیالی و وهمی و به تعبیر افلاطونی با ساحت شهوی و عصبی، یعنی ساحت غیر عقلانی وجود بشری و از نظرگاه دینی با ساحت دنیوی بشر سر و کار دارد.
او تماشاگر را در حالت تعلیق روانی نگاه میدارد و حیلههای روانی را بر ایشان اعمال میکند. از اینجا رابطهٔ سینما با بیننده نوعی رابطهٔ تسخیری است که در آن بیننده بر اثر کشش و جاذبهای مقاومتناپذیر مسحور میشود.
البته این جاذبیت و کشش نه به کمالات انسانی بلکه به ضعفهای او برمیگردد.
.
#محمد_مددپور#سیر_و_سلوک_در_سینما انتشارات برگ
صفحهٔ ٢٨.
@Ab_o_Atash