‍ منشین چنین زار و حزین چون روی زردان شعری بخوان، سازی بزن، جامی بگردان ره دور و فرصت دیر، اما شوق دیدار منزل به منزل می‌رود با رهنوردان من بر همان عهدم که با زلف تو بستم پیمان شکستن نیست در آیین مردان گر رهرو عشقی تو پاس ره نگه‌ دار بالله که بیزارست ره زین هرزه گردان صد دوزخ اینجا بفشرد آری عجب نیست گر در نگیرد آتشت با سینه سردان آن کو به دل دردی ندارد آدمی نیست بیزارم از بازار این بی هیچ دردان آری هنر بی عیب حرمان نیست لیکن محروم تر برگشتم از پیش هنردان با تلخکامی صبر کن ای جان شیرین دانی که دنیا زهر دارد در شکردان گردن رها کن سایه از بند تعلق تا وارهی از چنبر این چرخ گردان #هوشنگ_ابتهاج ✍ #فرشته_دانش_پژوه 🎤 @aavvaazzhhe