"نقش دیپلماسی درموافقتنامه
پاریس"
@WaterDiplomacy🔹موافقتنامه
#پاریس محصول نوعی مصالحه میان اتحادیه اروپا و کشورهای در حال توسعه که خواستار یک معاهده حقوقی الزام آور بودند و آمریکا که در دستیابی به نتیجه ای که مستلزم تایید سنا نباشد مصِرّ بود و همچنین چین و هند که اصرار داشتند هیچگونه تعهد جدیدی نباید بر کشورهای در حال توسعه اعمال شود، محسوب می شود.
🔺#موافقتنامه_پاریس محصول دیپلماسی چندجانبه و فرایند طولانی مدت مذاکراتی است که از سال 2007 آغاز و در سال 2015 با تصویب معاهده ای منطبق با حقوق بین الملل به ثمر نشست. کاهش دمای زیر دو درجه و متقاعد ساختن کشورهای مهم در حال توسعه به قبول تعهدات کاهش انتشار از جمله چالشهای عمده در خصوص نغییرات اقلیمی بود. در موافقت نامه
پاریس یک بازنگری بنیادین در رژیم تغییرات اقلیمی اتفاق افتاد و این موافقت نامه از رویکرد تمایز سخت میان کشورها در تعهدات کاهش انتشار در پروتکل کیوتو به سمت رویکردی جهانی تر و جامع تر حرکت کرد.
🔹در خصوص سازوکار مالی با وجود توافق کشورهای عضو بر 100 میلیارد دلار کمک کشورهای توسعه یافته در کنفرانس کپنهاگ، متن موافقتنامه هیچ اشاره ای به این کمک ها نکرده است و آنچه در نهایت تصویب شده هیچ الزامی برای این کمک ها در خود ندارد. در این موافقت نامه مفهوم زیان و خسارت شناسایی و تقویت شد اما با تلاش امریکا و سایر کشورهای توسعه یافته از مطرح کردن دعوای مسؤولیت مدنی برای جبران آن ممانعت بعمل آمد.
🔺 تعهدات مالی کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، خط قرمز ایالات متحده در پیوستن به موافقتنامه
پاریس بود. با آوردن تعهدات مالی الزام آور در موافقتنامه
پاریس، قوه مجریه امریکا میبایست موافقتنامه را برای تصویب به کنگره ببرد. از آنجا که کنگره قبلاً بارها اظهار کرده بود هر معاهده اقلیمی را رد خواهد کرد، آمریکا با این توجیه که در صورت بارگذاری هر نوع تعهد مالی نمیتواند به چنین توافقی بپیوندد با الزام کمکهای مالی به کشورهای در حال توسعه مخالفت کرد.
🔻 آنچه در نهایت در موافقتنامه
پاریس تصویب شد فاقد همه ویژگیهای لازم برای ارائه منابع مالی اقلیمی بود. بند 1 ماده 9 موافقتنامه مقرر میدارد: «کشورهای توسعه یافته باید برای حمایت از کشورهای در حال توسعه در ارتباط با کاهش انتشار و سازگاری در راستای تداوم تعهدات فعلی خود براساس کنوانسیون [چارچوب تغییرات اقلیمی]، منابع مالی به آنها ارائه دهند» و نیز بند 2 ماده 9 موافقتنامه
پاریس اعضای دیگر را تشویق می کند که «چنین حمایتهایی را به صورت داوطلبانه انجام و ادامه دهند».
🔹در نهایت متن موافقتنامه
پاریس هیچگونه اشارهای به کمک 100 میلیارد دلاری که در کنفرانس کپنهاگ مورد توافق اعضاء قرار گرفته بود نمیکند.
🔺نوع تعهدات در این موافقتنامه متفاوت و دامنه تعهدات اعضا به تفسیر عبارات در هر ماده بستگی دارد. اقدامات مشارکت ملی با توجه به وضعیت داخلی هر کشور متفاوت است و ساختار موافقتنامه نیز مستمر و بلند مدت است و اعضا هر پنج سال یکبار گردهم می آیند و پیشرفتهای جمعی خود و برنامههای کاهش انتشار را ارائه میدهند و باید این اقدامات را به روز نمایند و اعضا حق پسرفت از اقدام قبلی خود را ندارند. به کارگیری این روش در موافقتنامه، نوعی ضمانت اجرا برای اجرای تعهدات است که به آن "سازوکار شرمندهسازی" میگویند.
متن کامل مقاله "نقش دیپلماسی در موافقتنامه
پاریس" در فایل پیوست شده قابل دسترس و مطالعه است:
https://t.me/waterDiplomacyMedia/46@WaterDiplomacy