توره | اساطیر باستان

👁‍🗨 آیین های قربانی انسان برای خدایان در فرهنگ #آزتک ها بسیار تامل بر انگیز است. تقریبا در تمامی آیین های مربوط به قربانی، قربانی شوندگان از بین بردگان انتخاب می شدند و نکته قابل توجه این است که قربانیان تجسمی از خدایان بر روی زمین بودند. موضوع مورد بررسی قرار گرفته در این مقاله نیز از جمله همین آیین هاست.

یکی دیگر از آیین های مشابه، آیین قربانی برای #کتزال_کواتل، در #چولولا (یکی از شهر های ثروتمند تجاری مکزیک) است. تجار و بازرگانان که این خدا را حامی خود می دانستند برده ای بی عیب و نقص را می خریدند و او را به مدت چهل روز به عنوان نمادی از ایزد مورد پرستش خود قرار می دادند و پس از چهل روز، در طی مراسمی خاص همراه با رقص و آواز او را قربانی می کردند و قلبش را به ماه تقدیم می کردند و سپس به بتی که خاص بازرگانان بود و جشن برای او برگزار می شد عرضه می کردند. ما در مقالات آینده این مراسم و رسومات مشابه را بیشتر بررسی خواهیم کرد.

در ماه هفتم سال که مصادف با ماه ژوئیه میلادی است #آزتک ها جشنی به افتخار خدابانوی "نمک" #هیگز_توچی_هواتل به پا می کردند. او به خاطر نزاع با برادرانش رانده شده و در آب های شور مسکن گزیده بود. هیگز توچی هواتل استخراج نمک با ظرف و تشت از آب را اختراع کرد، به خاطر همین همه صنف نمک ساز او را حامی خودشان می دانستند و می پرستیدند.

ده روز پیش از جشن آیینی زنی به نقش الهه در می آمد و لباس و آرایه های او را به تن می کرد.
در این مدت وظیفه او راه انداختن رقص های جشن بود که در این مورد با شرکت زن ها و دختران نمک سازان صورت می گرفت. البسه ای که این زن به عنوان نماینده الهه روی زمین بر تن می کرد به این صورت بودند که:

الهه زرد می پوشید و کلاهی پوشیده از پرهای مواج سبز رنگ به نشانه نور سبز فام اشعه رنگین کمانی خورشید به سر داشت و در لباسش نقش هایی شبیه امواج دریا دوخته شده بود. گوشواره های زرینی به شکل گل بر گوش داشت و زنگوله های طلایی در مچ پاها جلنگ جلنگ می کرد. در یکی از دست ها سپر گِردی ملوّن با برگ های گیاهی خاص و حاشیه ای آراسته با پرهای طوطی و در دست دیگر چوبی که به گُرزه ای مزین به گل ها و پرهای دست ساخت کاغذی قرار داشت.

همه از پیر و جوان و کودک، دایره وار، هرکس طنابی در دست و بر سرشان تاجی از گل معطر "Artemisia laciniata" و ترانه خوان به رقص و پایکوبی می پرداختند. در وسط دایره زنی می رقصید که نماینده الهه بود و با هر حرکتش زنگوله های طلایی اش به صدا در می آمد و سپر کوچکش برق می زد و با چوب دستی اش وقت رقص و آواز را اعلام می داشت.

در آخرین روز خدابانوی زمینی، در شب جشن می بایست همه شب را بدون وقفه تا سپیده دم که زمان مرگش بود می رقصید. پیر زنان در این وظیفه فرساینده پشتیبانش بودند و همه همراهش دست در دست می رقصیدند. همراه او بردگانی نیز که صبح می بایست بمیرند می رقصیدند. وقتی ساعت موعود فرا می رسید او را که هنوز به نقش الهه بود پیشاپیش برده های محکوم به سوی پله های معبد #تلالوک خدای باران می بردند.

به نوک هرم که می رسید، قصابان از اسیران شروع می کردند و زن همچنان تماشا می کرد. وقتی نوبتش فرا می رسید، او را به پشت بر تخته سنگ می خواباندند و پنج مرد نگهش می داشتند. دو مرد دیگر با تکه چوبی یا با دندان های اره ماهی گلویش را سخت می فشردند تا نتواند جیغ بزند و کاهن سینه اش را با دشنه اش می شکافت و دست در شکاف می کرد و قلبش را می کَند و بیرون می کشید و در درون کاسه ای می انداخت. وقتی کار تمام می شد، نمک سازهایی که شاهد مراسم قربانی بودند برای باده گساری و عیاشی به خانه می رفتند.

▫️ @Torecilik

👁‍🗨 کانال "توره | اساطیر باستان" با افتخار تقدیم میکند.

برای سفری به اعماق جهان باستان و آیین های خونین و رمز آلود آن با توره همراه باشید! ما درمقاله ای که هم اکنون رو در روی شما قرار گرفته است قصد بررسی آیین قربانی برای الهه نمک #آزتک ها #هیگز_توچی_هواتل را داریم.

به قلم ادمین فرهنگ جادویی و آیینی باستان:

@Raven_Raise

▫️ @Torecilik