🔸 هنگامی که آیت الله خمینی برای در دست گرفتن انقلاب خود به کشور بازگشت رژیم پهلوی سرنگون شده بود. سه ستونی که دولت بر آن استوار بود و در آن هنگام مستحکم به نظر میرسید اکنون بر اثر ۱۶ ماه درگیری های خیابانی، ۶ ماه راهپیمایی توده ای و 5 ماه اعتصاب فلج کننده، کاملا ویران شده بود. نیروهای مسلح علی رغم پرشمار بودن و در اختیار داشتن سلاح های پیچیده و مدرن، به دلیل حضور اجباری پی در پی در خیابان ها و تیراندازی به سوی هموطنان بی سلاح خود که شعارهای مذهبی سر میدادند روحیه خود را از دست داده بودند. نظام حمایتی گسترده اکنون دیگر نه یک دارایی سودآور بلکه عامل ناتوانی سیاسی بود. همچنین آن دیوانسالاری حجیم و غول پیکر به هیچ روی کارکرد مناسبی نداشت. حزب رستاخیز دیگر از بین رفته بود ؛وزرای پیشین یا در خارج بوده و یا در زندان و وزرای وقت هم عملا مانند بختیار از هر گونه اقدامی ناتوان بودند و اداره مرکزی و استانی نیز در نتیجه اعتصابات گسترده در بخش خدمات فلج شده بودند. در واقع کارمندان با پیوستن به اعتصابات عمومی منافع نهادی خود را در پشت احساسات و عقاید طبقاتی خود قرار دادند و ثابت کردند که خودشان را نه افراد قشری پایبند به ماشین دولتی بلکه اعضای طبقات متوسط ناراضی میدانند بدین ترتیب معترضان طبقه متوسط طبقه کارگر دست به دست هم دادند تا رژیم پهلوی را با فروپاشیدن ارکان آن و نابودی بیشتر بنیاد های آن متلاشی کنند.
📜 #ایران_بین_دوانقلاب #آبراهامیان @tmuanjoman