فصل دوم: خاصگرایی فرهنگی موضوع محوری این فصل، خاصگرایی فرهنگی است؛ خاصگرایی فرهنگی به عنوان یکی از واکنشهایی که در پی فرایند جهانیشدن، فرهنگها و اجتماعات را به جنب و جوش واداشته است. نویسنده برای بررسی این موضوع گام به گام پیش میرود؛ از فرهنگیشدن جهان و اهمیت روزافزون مقولهی فرهنگ مینویسد، در برابر خاصگرایی، عامگرایی فرهنگی را مطرح میکند و در نهایت خاصگرایی فرهنگی و نمونههای آن را مرکز توجه فصل قرار میدهد. @SocialSciences1 #فرهنگی_شدن_جهان نویسنده بار دیگر به مسألهی تعریف جهانیشدن باز میگردد و ضمن بیان تردیدهایی دربارهی ماهیت جهانیشدن، همگونی و ادغام را وجه مشترک اکثر تعریفهایی میداند که از این پدیده ارائه شدهاند. همین اشاره به نیروهای همگونساز و ادغامکننده، که درپی شدت گرفتن فرایند جهانیشدن مرزهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را نشانه رفتهاند، راهی به بحث خاصگرایی فرهنگی میگشاید و نویسنده با مرجع قرار دادن این وجه از تعریف، ماهیت عامگرایی و خاص گرایی فرهنگی را بیان میکند. بر همین اساس، جهانیشدن با فشردگی فضا و زمان و سیال ساختن مرزها به نزدیکی و تماس هر چه بیشتر فرهنگها و هویتها انجامیده است که از قِبل آن به فرهنگها و هویتهای فراگیر دامن زده است. با این حال، این بخشی از واقعیت جهانیشدن است. بخش دیگر واقعیت، اشاره به خاصگراییهای فرهنگی پرشمار دارد که در تلاش برای حفظ یا احیای عناصر هویتبخش خاص و مقابله با جریانهای جهانی هستند.