@SocialSciences1📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚اما اساس اندیشه و جهان بینی رمان نویس چیست؟
رمان نویس هنرمندی است که در برابر صدها حقیقت نسبی که جهان را فراگرفته اند، "خرد تردید در یقین" را یگانه یقین می داند و بنیاد رمان را موضع گیری اخلاقی نمی پندارد. "نسبی بودن چیزهای بشری" اساس جهان بینی اوست و هرگز با بیانی قاطع و جزمی سخن نمی گوید. رمان نویس نه تنها در پی اثبات عقیده ای فلسفی، سیاسی یا هنری نیست، بلکه خواهان اثبات هیچ چیز نیست. او از پیش داوری گریزان است، داوری را هم کار خود نمی داند و در برابر مقوله های
هستی تنها به پرسش می پردازد. جهان رمان، جهان شاعرانه ای است که "این یا آن" را برنمی تابد و هم "این" و هم "آن" را در برمی گیرد، و همین چند گونگی و چندگانگی است که به آن شکوه و زیبایی می بخشد. رمان نویس
هستی انسان را می کاود و به مدد "شعری" که همانا رمان است پیچیدگی مقوله های
هستی و سرگشتگی انسان را می نمایاند. در رمان، مرز "جدی و شوخی" به یکدیگر بسی نزدیک است، رمان نویس با طنز خاص خود، گستردگی توهمات بشر را نشان می دهد و همزمان، عمق درد و رنج او را آشکار می سازد.
پیشگفتار مترجم بر چاپ چهارم
| کتاب:
#بار_هستی|نویسنده:
#میلان_کوندرا |مترجم: پرویز همایون پور|چاپ چهارم: ؟؟ 13|ناشر: قطره|صفحه: 16| نسخه Pdf|
@SocialSciences1