🔴بیانیه جمعیت دفاع از
#کودکان_کار و خیابان به مناسبت روز جهانی مبارزه با
کار کودکان۲۳ خرداد ۱۳۹۹
با شیوع ویروس کرونا، بحرانی عمیق در ساختار اقتصادی و اجتماعی جهان آشکار شد که نشان از ناکارآمدی و پوسیدگی سیستم تولیدی حاکم داردکه روایت گر فجایعی ست که در راه است.مناسباتی که جان انسان در آن کم بهاترین کالاست و ره آورد آن برای اکثریت جامعه فلاکت،فقر، بیکاری وبیماری است.
در این میان امارئیس سازمان جهانی
کار به مناسبت روز جهانی مبارزه با
کار کودکان ادعا میکند "تا سال 2025 کارگری
کودکان را محو میکنیم". صحت این ادعا را با نگاهی گذرا به وضعیت جامعه و
کودکان در شرایط حاضر می توان دریافت.
ناتوانی در دستیابی به مایحتاج زندگی، محرومیت از زیست روزمره، عمیق تر شدن و چند بعدی شدن فقردر خانواده ها و متعاقب آن افزایش فشار برای کسب درآمد، فشار روحی و نا امیدی را بدنبال دارد که
کودکان از اولین قربانیان آن هستند.
با شروع موج اول این بحران، شاهد بیکاری نزدیک به 200 میلیون نفر بودیم. بسیاری از رشته ها به نابودی کامل رسیدند و شاغلین در آن دچار بحران و فقر مطلق شدند.
این موج بیکاری دو جنبه بسیار مهم درون خود دارد که به زودی شکل بحرانی و فاجعه بارش عریان تر میشود.
قبل از هر چیز باعث محقر شدن و کوچکتر شدن سبد کالاهای اساسی شده و در این میان
کودکان بیشتر از همه دچار محدودیت و محرومیت شده اند. از سوی دیگر باعث افزایش زمان و شدت
کار میشود. گاه به شکل بالا رفتن زمان
کار برای تامین درآمد و معیشت و یا حتی دو شغله و چند شغله شدن و گاهی هم از طریق ورود به بازار
کار زنان و
کودکان برای مشارکت در تأمین هزینه ها.
ارزان شدن نیروی
کار و تشدید رقابت برای جستجوی
کار بحران دیگری است که هر روزه دامنگیر نیروی
کار در جامعه است.
همه این شرایط بستری را برای استفاده بیشتر از نیروی
کار کودکان فراهم می آورد.
در ایران اهمال کاری باعث شیوع گسترده تر بیماری و درگیری همگانی شد. هیچ برنامه حمایتی موثر برای تحت پوشش قرار دادن اقشار ضعیف در جامعه اجرا نشد و بحران در اشکال مختلفش گسترده تر شد.
سازمان های مردمی نیز مانند سایر بخش های جامعه غافلگیر شده و از اثرات بحران در امان نبوده و تقریبا با موج اتفاقات خود را هماهنگ میکردند. علت این موضوع هم از زاویه عدم آمادگی و سازمان دهی برای مقابله با بحران روی داد و هم از تشتت و پراکندگی جریان فعالیت برای دستیابی به مطالبات حقوق کودکی. چرا که طی سالهای اخیر و با بروز بحران های اجتماعی اقتصادی پس از حوادثی مانند زلزله، سیل، خشکسالی و غیره
کار تشکیل ستادهای مردمی و پیگیری مطالبات
کودکان می بایست به یک امر روزمره و روتین تبدیل می شد. این امر نه تنها این زمان، بلکه در دراز مدت هم مانعی جدی برای پیشبرد اهداف حقوق کودکی خواهد بود.
با جمع بندی نکات فوق به مواردی می رسیم که می توان بعنوان مطالبه از سازمان ها و نهادهای مسئول و از طرف دیگر به عنوان دستور
کار سازمان های فعال در حوزه
کودکان قرار داد.
1- تدوین و تصویب فوری قوانینی که منافع حال و آینده
کودکان را به هیچ ملاحظه ای محول نکند(لایحه حمایت از
کودکان).
2- پرداختن حداقل مستمری به تمامی
کودکان به عنوان بیمه تحصیلی و آموزشی.
3-تامین و تضمین درمان و خدمات بهداشتی رایگان برای تمامی
کودکان 4-تهیه و تخصیص امکانات و ابزار لازم آموزشی برای تمام
کودکان، بویژه امکانات آموزش از راه دور.
5- طرح فوری کمک مالی و تامین اجتماعی برای تمامی خانواده هایی
کودکان شان از چرخه تحصیل بازمانده اند
6-تجدید و بازنگری سیستم آموزش رسمی و تغییر ضوابط و مقررات آن به نفع
کودکان برای جلوگیری از گریز
کودکان از محیط آموزشی.
7-به رسمیت شناسی و تأمین امنیت فعالان عرصه دفاع از حقوق و منافع
کودکان؛ یکی از اولین ضمانت های دستیابی به حقوق
کودکان که می بایست به فوریت حاصل شود.
بدیهی است برای دست یابی به مطالبات ذکر شده، می بایست جامعه و بویژه سازمان های مردمی پیگیر این حقوق و مطالبات شده و موضوعاتی را در دستور
کار روزمره خویش قرار دهند که بخشی از آن بدین شرح است:
نقش و وظایف سازمان های مردمی
1- تشکیل ستادهای مردمی مقابله با بحران ها
2- دعوت از جامعه جهت نظارت و هدایت سازمان های ذیربط
3- تدوین پروتکل های اجتماعی برای همکاری و مشارکت عمومی و تبلیغ و ترویج برنامه ها و راهکارهای حمایت از
کودکان4- پیگیری، اعمال فشار و چانه زنی بر سر مطالبات
کودکان به ویژه
کودکان کار در دستگاه ها و سازمان های ذیربط برای دستیابی به بیمه های تامین اجتماعی (بیمه آموزشی، درمانی و بیمه های فراگیر) از مبرم ترین وظایف سازمان های مردمی است.
با نظر به موارد فوق و برای اجرایی شدن مطالبات حقوق کودکی، هم اکنون می بایست شعار "لغو
کار کودکان همین امروز ممکن است" را در دستور
کار خویش قرار دهیم تا به جهانی شایسته
کودکان دست یابیم.
👉 @SOCIAL_SCIENCE