🍃🍃دیوار فرصتهای شغلی برای زنان سرپرست خانواده کوتاهتر از همیشه
🖌ستم مضاعف بر زنانی که سرپرست خانوادهاند و چشم امید فرزندانشان در خانههای حاشیهی شهرها هستند.
این زنان اگر
به واسطهی محیط پرازدحام مترو کرونا بگیرند، با توجه
به نادیده گرفتن زحمتکشان در کشوری که پول حرف اول را میزند، یک خانواده بدون بیمه و حمایت،
به نابودی مطلق کشانده میشوند. در کشوری که دائما در صدا و سیمایش بر طبل ارزشهای زنان میکوبد، معلوم نیست کدام زنان را مد نظر دارند.
زنان دستفروش متروی تهران:
🔸مجبوریم
به دل خطر بزنیم. او که شبها لیف میبافد و روزها در مترو میفروشد، میگوید: از خطر کرونا میترسم، خیلی هم میترسم، اما چارهی دیگری ندارم؛ هزینهها بالا رفته و نسبت
به قبل، بیشتر باید در مترو باشم.
🔸زن دیگری روسری میفروشد، او میگوید: مجبورم روزی چند ساعت در این متروی پرخطر باشم و کار کنم؛ راه دیگری برای امرار معاش ندارم؛ سرپرست خانوار هستم با دو فرزند محصل و اجاره خانهی بیش از یک میلیون تومان؛ چه بکنم؟!
🔸زن دیگری که سن و سالش بیشتر است (حداقل شصت ساه) میگوید: همسرم بیمار است و در خانه افتاده؛ من مجبورم کار کنم. حتی اجاره خانه را
به ما بیپولها نبخشیدند! نصف درآمد من، پای اجاره خانه میرود! در حاشیههای کرج، ماهی بیشتر از یک میلیون تومان اجاره میدهم؛ مگر میشود کار نکرد؟! مگر میتوان خانه ماند و بیرون نیامد؟!
🗣 مسئولیت زنان دستفروش با چه نهادیست؟
#نه_به_فقراتحاد بازنشستگان
https://t.me/etehad_Bazn/7387