سوسیالیسم کارگران

در ستایش واحد ۴ زندان قزلحصار

ما که آزادیم !!!!و آنان که اسیرند.

این روزها صدای اذان بوی خون می دهد، سجاده به خون رنگین شده است، فواره ی خون، صورت خدا را به رنگ‌سرخ، رنگ شرم مزین کرده است.
خدا نیز حس گناه دارد. چه می گویم، مگر او را در حین اذانی
نکشته اند خداباوران؟! آه فراموشی!

خدا خونین، سفره خونین، نان خونین، آب خونین، آسمان خونین. مساله : این انسان چون می زید!!
عشق بر دار، خشم بر بار، کین جوشان، خورشید یخ زده از سرمای داد، این انسان چون می زید!!

طوفانِ دار در راه، سوزِ فقر همراه، قلب مادر پیدا، جانِ پدر بی بها، این انسان چون می زید!!

اما، سرودی با آخرین نفس های بر دار می خواند با قطعات زنجیر بر پای؛ اینانند:
عشق های از یاد رفته، فروترین ریشه های ستوار، خاموشان شعله دار، در بندانِ رها، هم نشینانِ شکنجه و سلول و شلاق.
جعفر ابراهیمی، زرتشت احمدی راغب، سپهر امام جمعه، لقمان امین پور، احمدرضا حائری، میثم دهبانزاده، رضا سلمان زاده، حمزه سواری، سعید ماسوری، رضا محمد حسینی، زندانیان سیاسی قزلحصار.
اینان که "هست"اند و ساحت بودن را متبرک می کنند با فریاد این گفتار :
کشته شدگان، کسانی هستند که، پس از مرگشان زاده می شوند.
آری این رعب آورترین کلام با حاکمان است که نیک می دانند با کشتن و سرکوب عمله ی مرگ خویش اند.

ما بی شماران !!در زمره روزمرگی، پس اندکیم.
و شما چند تن، در سمت درست تاریخ، در صف فریاد علیه اعدام، پس شما بی شماران اید.

ما "انسان را در خود کشته ایم"، شما انسان را در هستی ما زنده کنید، ما در "سکوت درد بار" خود مرگ را بدرقه می کنیم، شما زندگی را امید را و بودن را به ما بیاموزید.
یادگاری‌های چوبه ی دار را بر ما بخوانید تا استقامت را در یابیم.

چه سیاه روزگاری!! شما صدای ما باشید.

"نامتان سپیده دمی ست که بر پیشانی آسمان می گذرد"
_متبرک باد نامتان_

#انجمن_فرهنگیان_هرسین

یازدهم بهمن ماه ۱۴۰۲


#نه_به_اعدام
#عادی_سازی_خیابان
#خیابان_از_آن_ماست
#ما_خاموش_شدنی_نیستیم

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra