سوسیالیسم کارگران

مدالی که به زنده یاد # محمدمهدی_کرمی دادند.

با آغاز مسابقات المپیک پاریس، به یاد محمدمهدی کرمی که از جمله شرکت‌کنندگان در اعتراض‌های سراسری سال ۱۴۰۱ در ایران بود که دی‌ماه همان سال به اتهام قتل یک بسیجی در کرج، اعدام شد.

کرمی، ورزشکار و کاراته‌کار، موقع اجرای حکم اعدام ۲۱ ساله بود و بر روی بازویش تتوی حلقه‌های المپیک نقش بسته بود. شمار زیادی از کاربران نوشته‌اند که اگر او توسط جمهوری اسلامی اعدام نمی‌شد شاید روزی می‌توانست به عنوان عضو تیم ملی ایران در مسابقات المپیک حضور یابد. شماری نیز به طعنه نوشتند جمهوری اسلامی به گردنی طناب دار آویخت که می‌توانست روزی مدالی جهانی بر آن بنشیند.



neyestanimana

#محمدمهدی_کرمی #المپیک
#ماشالله_کرمی_آزاد_باید_گردد
#دادخواه_زندانی_آزاد_باید_گردد
#زن_زندگی_آزادی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#دادخواهی_ادامه_دارد
#ایستاده‌ایم_تا_پایان

@dadxahan
      

‍ 🏃‍♀🏃🏃‍♂

❇️ در آستانه المپیک تابستانی پاریس - ۲۰۲۴؛ بخوانید بارسلونا و المپیک مردمی - المپیکی که برگزار نشد.

تاریخ برگزاری «المپیک مردمی بارسلونا» از ۱۹ تا ۲۶ ژوئیه ۱۹۳۶ تعیین شد و فقط یکی دو ماه وقت داشت. با این همه، عمدتا به یُمن تبلیغ وسیع و بسیج امکانات نهادهای ورزشی کارگری، بین ۴۵۰۰ تا ۶۰۰۰ ورزشکار برای شرکت در بازی‌های المپیک مردمی به بارسلونا آمدند. این ورزشکاران از ۲۲ کشور می‌آمدند. اما المپیک مردمی میدان رقابت کشورها و ملت‌ها نبود. با این که بخش مسابقات وجود داشت، اما برخلاف برلین قرار نبود که پرچم هیچ کشوری هوا شود. ورزشکاران نه بر مبنای تصمیم دولت‌شان، بلکه بر مبنای تصمیم فردی خود در این المپیک شرکت می‌کردند، و هزینۀ شرکت آن‌ها را نه دولت‌ها یا کمیته ملی المپیک، بلکه کلوپ‌های ورزشی کارگران، اتحادیه های کارگری یا احزاب چپ برعهده گرفته بودند. از بعضی کشورها تنها چند ورزشکار معدود به بارسلونا آمدند و برشمردن نام کشورشان صرفاً جنبۀ سمبولیک داشت.

بیشترین تعداد ورزشکاران شرکت کننده از فرانسه می‌آمدند، نزدیک به ۱۵۰۰ نفر. می‌گویند که وقتی شرکت‌کنندگان فرانسوی با قطار رهسپار بارسلونا بودند، در هر ایستگاه سر راه که قطار متوقف می‌شد، گروه‌های بزرگی از کارگران با عَلم و کُتل گرد آمده بودند و به افتخارشان سرود انترناسیونال می‌خواندند. علاوه بر ورزشکاران شرکت کننده، حدود ۲۰ هزار نفر برای تماشای بازی‌ها و سیر و سیاحت آمده بودند که بخش بزرگ‌شان از فرانسه می‌آمدند. علت حضور چنین جمعیت بزرگی از فرانسه تنها همسایگی جغرافیایی نبود. بلکه علت اصلی این بود که از نخستین اقدامات دولت جبهه خلق که فقط یکی دو ماه پیش در فرانسه به قدرت رسیده بود این بود که برای نخستین بار قانون دو هفته مرخصی سالانه با حقوق کامل را برای همۀ کارگران تصویب کند. و علاوه بر این، به ابتکار یک معاون وزیر در دولت جدید، قیمت بلیط قطار برای دوران مرخصی بشدت ارزان شده بود. به یک اعتبار، توریسم توده‌ای اینجا متولد شد، یعنی با سفر تفریحی کارگران فرانسه برای دیدن المپیک مردمی بارسلونا.

بازی‌ها روز ۱۹ ژوئیه آغاز می‌شد، اما قرار بود روز ۱۸ ژوئیه مراسم افتتاح را تمرین کنند و به همین دلیل شب پیش از آن بسیاری از ورزشکاران در استادیوم خوابیدند. صبح اما با صدای آژیر و شلیک گلوله از خواب برخاستند. هیچ‌کس هنوز نام اتفاقی را که شروع می‌شد نمی‌دانست، اما جنگ داخلی اسپانیا آغاز شده بود.

وقتی کودتا در ۱۸ ژوئیه در بارسلونا آغاز شد، هنوز بعضی از ورزشکاران شرکت‌کننده خود را به شهر نرسانده بودند و برخی‌شان از پشت مرز بازگشتند. آن‌ها که هم‌اکنون در شهر بودند نیز باید به سرعت ترتیب تخلیه‌شان داده می‌شد، اما دستکم دویست سیصد نفر از ورزشکاران باقی ماندند و به گارد کارگری پیوستند. 

روز ۲۰ ژوئیه لغو بازی‌های المپیک مردمی بارسلونا رسما اعلام شد و تخلیه ورزشکاران در دستور قرار گرفت. المپیک ضد فاشیستی را یک کودتای فاشیستی ساقط کرده بود. بخش بزرگی از هیأت ورزشکاران فرانسوی در روز ۲۴ ژوئیه با دو قایق بزرگ روانۀ بندر مارسی شدند. ژاک ژرال مسئول یک هیأت منطقه‌ای، ورزشکارانش را به مناطق‌شان بازگرداند و خودش در ماه اوت داوطلبانه به اسپانیا بازگشت تا در صف نیروهای جمهوری بجنگد. او در ۲ ژانویه ۱۹۳۷ در درگیری کشته شد. آندره مارتن، دبیر پیشین کمیته المپیک مردمی، در ماه سپتامبر در جبهۀ دیگری در جنگ داخلی اسپانیا به خاک افتاد. هم‌چون بسیاری از ورزشکاران و ورزش دوستان دیگری که برای یک المپیک مردمی به بارسلونا رفته بودند./منبع: اینترنت
#المپیک_بارسلونا

🌎🌍🌏