سوسیالیسم کارگران

بیانیه کوتاه و تحلیلی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در خصوص انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳


چند روز به انتخابات مانده است و فضای اجتماعی نشان از بی رغبتی مردم نسبت به حضور در انتخابات حکومتی دارد. این وضعیت ریشه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مختلفی دارد که مجال پرداختن آن در اینجا نیست. ولی کافیست که نگاهی به قیام‌های ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ بیندازیم که در آن مردم و خصوصا زنان، جوانان، کودکان و فعالان حوزه‌های مختلف مورد تهدید، ضرب و شتم، تیر مستقیم، زندان و…. قرار گرفتند تا نتیجه بگیریم که چرا رغبتی به حضور در انتخابات وجود ندارد. فراتر از این، نگاهی به مناظره‌های انتخاباتی، حاکی از این واقعیت‌اند که هیچ‌کدام از نامزدها هیچ برنامه‌ای برای مردم و معلمان ندارند و فقط کلی‌گویی می‌کنند. به عنوان نمونه در بخش آموزش و پرورش هیچ برنامه‌ای ارایه نمی‌شود.

تشکل‌های سیاسی وابسته که اسم فرهنگیان را یدک می‌کشند برای گرم کردن تنور انتخابات از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌کنند. تشکل‌های وابسته به #اصلاح‌طلبان تنها بخش کوچکی از  مطالبات معلمان را به اسم کاندیدای خود جا می‌زنند و هنوز به قدرت نرسیده، از «نظام معلمی» نام می‌برند که خود طلیعه تشکیل تشکل‌های حکومتی و سرکوب تشکل‌های صنفی مستقل است و به مطالبات واقعی معلمان نمی‌پردازند. تشکل‌های سیاسی وابسته به #اصولگرایان هم با بی‌اخلاقی نام و لوگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران را جعل می‌کنند تا از آن سواستفاده نمایند و مسئولیت خود در به وجود آمدن شرایط بد موجود را نمی‌پذیرند.

مطالبات واقعی مردم و معلمان در حوزه آموزش و پرورش که در این سالها در کف خیابان طنین‌انداز شده است از این قرارند:
اعتراض به نظام آموزشی ایدئولوژیک، اعتراض به کالایی شدن آموزش، مطالبه تشکل‌یابی مستقل، مطالبه حق تجمع و اعتراض، آزادی‌های اجتماعی و سیاسی، آزادی معلمان زندانی، مطالبات معیشتی و منزلتی، بیمه کارامد و مطالبات اجتماعی چون حق پوشش اختیاری و دفاع از حقوق زنان و کودکان و ... اینها بخشی از مطالباتی است که همین امروز نیز در تجمعات خیابانی تکرار می‌شوند. این مطالبات نه در مناظره‌های اخیر نامزدهای ریاست‌جمهوری مطرح شده‌اند و نه مورد اهتمام دولت‌های پیشین اصولگرا و اصلاح‌طلب بوده‌ است. ضمن این که نامزدهای انتخابات اخیر در دهه‌های گذشته نیز در مناصب بالای تصمیم‌گیری بوده‌ و بخش مهمی از مشکلات و مسایل مردم و معلمان متوجه برنامه‌ها و سیاست‌های آنهاست.

با این تفاسیر انتخابات در این ساختار برای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران موضوعیتی ندارد و ما مطالبات خود را از طریق تلاش برای تشکل‌یابی مستقل و تقویت نهادهای مردمی دنبال خواهیم کرد. ما سواستفاده از مطالبات صنفی برای گرم کردن تنور انتخابات و توهین به شعور فرهنگیان بازنشسته و شاغل و همچنین جعل و سواستفاده از نام شورای هماهنگی برای مقاصد انتخاباتی از سوی جناح‌های سیاسی را به شدت محکوم می‌کنیم.

بیانیه‌ها و مواضع شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران تنها از طریق کانال رسمی این تشکل منتشر می‌گردد.
🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra


📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇
🆔 @kashowranews

☝️چطور ۲۰ تشکل کارگری و مدنی در داخل کشور نشستند، با کلی محذورات امنیتی دم از #محاکمه عاملان خشونت ۴۴ ساله می‌زنند، این افراد در خارج کشور، قشنگ یک بند به این مهمی را کنار گذاشتند؟ نه فقط کنار گذاشتند بل انرژی صرف کردند، متخصص استخدام کردند که نشان‌شان بدهد چطوری سر مردم را شیره بمالند که متوجه حذف این مطالبه نشوند. به طور مثال #بند_۸ برای چه آمده است؟ خب اگر در دوران گذار قرار است محاکمات عادلانه باشد، اعدام نباشد، چرا نصف بند را که ضمانت می‌دهد سران حکومت را به محاکمه می‌کشد حذف کرده است؟ چرا این بند نمی‌گوید پس از دستگیری خامنه‌ای و سران سپاه و نیروهای مسلح و امنیتی و غیره به مردم اطمینان می‌دهیم که آنها را در یک محکمه عادلانه بدون مجازات اعدام، بدون شکنجه و تعرض جسمی و روحی محاکمه می‌کنیم؟ گِنشر بی‌خود نگفته بود بهترین راه دروغ‌گویی، گفتن نصف حقیقت است!
در #بند_۱۲ هم دولت، مدعی‌العموم نیست. گفته هر کس دادخواهی دارد برود خودش دنبالش!
این بند دارد به فرماندهان سپاه و سران حکومت و همچنین دولت‌های غربی اطمینان می‌دهد که سران فعلی حکومت را کاری ندارد. قرار نیست بگیرد و محاکمه کند. #رضا_پهلوی در مصاحبه اخیر خود که از فشار حداکثری اسم می‌برد، گفت ما #عفو_عمومی می‌دهیم. گفت در آلمان هم همه افراد هیتلر را محاکمه نکردند. گفت اگر از الان بگوییم همه شماها را محاکمه می‌کنیم به ما نمی‌پیوندند!

#بند_۱۳ افتضاح‌ترین بند منشور است که هیچ جوری نمی‌توانند به آن ماله بکشند. فرموله‌کننده این بند لابد #حامد_اسماعیلیون است. چون حامد اسماعیلیون در نشست رم دقیقا این فرمول را بکار برد که خواهان انحلال سپاه و #ادغام آن در ارتش است. این بند در واقع راه چاره گذاشتن پیش پای سپاه است که نگران نباشند، منحل‌شان نمی‌کنند. در این بند اسم تخصص را بردند، اسم ارتش را هم بردند ولی #سازمان_اطلاعات را مسکوت گذاشتند؟ چرا؟! چون سازمان اطلاعات هم تخصصش را دارد هم قابل‌ادغام است، همانطور که ساواک تجربه‌اش را در اختیار ساواما گذاشت چرا نباید پرویز ثابتی‌های خامنه‌ای تخصص‌شان را در اختیار دولت دوران گذار جرج تاون بگذارند؟
در #بند_۱۳ با شگرد خاصی کلمه انحلال با ادغام با هم در جمله آمده است. به این می‌گویند کلک آخوندی! هم منحل کنی، هم نجات بدهی و تازه با همان قبلی‌ها گروه جدید نظامی درست کنی. این همان حرف قدیمی #رضا_پهلوی است که دولت دوران گذار باید از جمله توسط نیروهای سپاه و بسیج و ارتش فعلی تشکیل بشود. اما چون آبروی این تز رفته است، به حامد اسماعیلیون سپرده‌اند آن را چکش‌کاری کند که کرد! در نشست رُم همین بند را اعلام و فرموله کرد.
در بند سیزده فرضی هم درباره ارتش وجود دارد که شاخص ایدئولوژی راست است. آن هم اینکه #ارتش قسمت خوب حکومت خامنه‌ای است. جالب است یک حکومتی مورد نفرت مردم است. یک جریانی آمده از الان دارد جمع‌اش می‌کند ببیند کدام قسمت‌اش #قابل_نجات است. یک بخشی ارتش را جمع میکند. یکی حواس‌اش به #سپاه و #بسیج است. یکی هوای #اصلاح‌طلبان و #موسوی را دارد. یکی معتقد است به دستگاه آخوند نباید زیاد آسیب رساند.
من می‌خواهم بفهمم این کجاش آن‌وقت سرنگونی است؟
#ارتش جمهوری اسلامی دستش به خون مردم کردستان آلوده است.
#ادامه_دارد

🔔🔔🔔 .................................🔔🔔🔔

این روزها در هر مقاله‌ای که می‌خوانیم بارها و بارها به موضوع #انقلاب_بهمن" پرداخته می‌شود. ولی کمی که دقت می‌کنید به نظر می‌رسد این دوستان "انقلاب بهمن" را فقط در روز ۲۲ بهمن ۵۷ می‌بینند. و اطلاعات‌شان در مورد وقایع سال‌های ۵۸ و ۵۹ در حد صفر است! انگار این دو سال برای این "کارشناسان محترم" وجود ندارد. این دو سال از تاریخ انقلاب حذف شده‌اند. چرا؟!
تحلیل‌ها معمولا از پیش از انقلاب شروع می‌شود، به "۲۲ بهمن" می‌رسد و ناگهان جهش می‌کند به وقایع سال ۶۰ و مجاهدین و ۳۰ خرداد و کشتار و اعدام. (البته برای "چپ‌های" توده‌‌ای و اکثریتی جهش می‌کند به اسیرکشی سال ۶۷)
خیلی که همت کنند به سه فراز اشغال سفارت و انقلاب فرهنگی و جنگ با عراق هم اشاره‌ای می‌کنند.
متاسفانه همین اطلاعات ناقص به مخاطب و افراد جامعه‌ هم منتقل می‌شود. این باعث می‌شود که نسل جدید چنین تصور کند که سرکوب، زندان، ترور، ناپدیدسازی قهری، اعدام و..... از سال ۱۳۶۰ آغاز شده است. (بگذریم از کسانی که پیشینه‌ی سرکوب را به سال ۸۸ برمی‌گردانند.)
خوشبختانه روزنامه‌ها و اسناد آن سال‌ها همگی بر روی نت موجود است ولی کسی نمی‌خواند، اصلا چرا بخواند وقتی "کارشناسان محترمی" وجود دارند که چکیده‌ی "تاریخ انقلاب" را به خوردشان دهند.
ما به سهم خود نمایه‌ی (لیست کامل عناوین) هفته‌نامه پیکار و نمایه نشریه کار (تا قبل از انشعاب) را به اشتراک گذاشته‌ایم تا دوستان حداقل نگاهی فهرست‌وار به وقایع سال‌های ۵۸ و ۵۹ بیندازند.
در روزنامه‌های کیهان و اطلاعات آن سال‌ها، شماره‌ای نیست که در آن حداقل ۵ مورد "آگهی #گمشده" وجود نداشته باشد. ۵ نفر در هر روز!!!!
بروید بخوانید، ببینید مبارزات کارگری در محل‌های کار در چه سطحی بوده و در چه شماری (آمار کارگران معترضِ کشته‌شده در #محل_کار را بگیرید.) حجم اعتراضات #دانش‌آموزی در مدارس و #دانشجویی در دانشگاه‌ها را مرور کنید.
اعتراضات #بیکاران، #زنان و.....

#اسیدپاشی به زنان از سال ۵۷ شروع شد و در همه‌ی سال‌های بعد هم تداوم داشت، پس مقوله‌ای منحصر به دهه هفتاد و هشتاد نیست.

با دقت نحوه‌ی برگزاری چند "انتخابات" اولیه را بررسی کنید، میزان تقلب‌ها را ببینید. (نظارت استصوابی از همان دومین انتخابات دایر شد) تعداد شهرهایی که انتخابات در آن‌ها باطل اعلام شده و هرگز تجدید هم نشده را بشمارید. نتایج رای‌گیری‌ها و شمار آرا را محاسبه و #ریزش تعداد مشارکت‌کنندگان در سه انتخابات اول را با هم مقایسه کنید. (در این زمینه #تقی_شهرام تحلیل مفصل و دقیقی دارد.)
ببینید در همان سال اول انقلاب از نظر حمایت توده‌ها، رژیم اسلامی به چه فلاکتی افتاد که به اجبار به سرکوب گسترده و قتل و اعدام متوسل شد. آمار انجمن‌های دانشجویی را ببینید.
با آن همه امکانات و پول و تبلیغات، نسبت تعداد دانشجویان چپ و مجاهد را به دانشجویان مسلمان پیرو "امام" به دست آورید.
تعداد شرکت‌کنندگان در میتینگ‌های گروه‌ها و احزاب اپوزیسیون را در روزنامه‌های آن سال‌ها ببینید...........

بگذریم. برای #دگراندیشان انقلابی، سرکوب و جنایت و فساد، (اگر نه از قبل) از ۲۳ بهمن ۵۷ آغاز شد و در سال ۶۰ (همراه با -قدم‌به‌قدم- از دست رفتن پایگاه اجتماعی رژیم) به اوج خود رسید.
اما برای #توده‌ای‌ها و #اکثریتی‌ها تاریخ کشتار و اعدام از سال ۶۷ آغاز می‌شود و قبل از آن جامعه گل و بلبل بود.
و برای #اصلاح‌طلبان تاریخ شکنجه و زندان و سرکوب از سال ۸۸ (یا حداکثر ۷۶) آغاز می‌شود و تا پیش از آن #دوران_طلایی امام راحل بوده است!

@Grapes_Of_Wrath