سوسیالیسم کارگران

‏صباح فاتحی فرزند   ‎#پژمان_فاتحی
زندانی سیاسی محکوم به اعدام با در دست داشتن عکس پدرش
و دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام   #وفا_آذربار، #محسن_مظلوم، #محمد_فرامرزی
می گوید پدر من را اعدام نکنید.❗️
صباح همراه مادرش در تمامی آکسیون‌های آلمان شرکت می‌کند که بتواند صدای پدرش و دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام باشد.


#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی

@zan_j

شبکه فعالان فمینیست و ضدتبعیض: در ایران خواسته‌های طبقاتی با خواسته‌های فمنیستی در هم تنیده شده
شبکه فعالان فمینیست و ضدتبعیض که با عنوان «فمینیست‌ها برای ژینا» فعالیت می‌کنند به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر بیانیه‌ای صادر کردند.

...در بیانیه آمده: «این جدا از قتل خاموش و روزمره ی کولبران و سوخت‌برانی است که زندگی، کار و مرگ آنان نماد بارز استثمار طبقاتی، اتنیکی و جنسیتی در بخش های به حاشیه رانده شده ایران است و همچنین رنج روزمره ی مهاجران افغانستانی به مثابه نیروی کار ارزان در ساختمان ها، کارگاه ها و خانه‌ها که قربانی توامان استثمار و نژادپرستی هستند.»
رسمیت شناختن درهم تنیدگی ستم جنسیتی و ستم طبقاتی ادامه دادن راه زن زندگی آزادیست و اکنون در ایران «صداها و خواسته‌های طبقاتی با خواسته‌های فمنیستی» در هم تنیده شده است.
این فعالان خواستار همبستگی عملی و همگانی شده‌اند:
«تا انقلابی بنیادین در ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه از مبارزه دست نمی‌کشیم؛ چرا که چیزی برای از دست دادن نداریم، جز زنجیرهایمان.
چرا که مقاومت زندگیست.»
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی
@zan_j

اول اردیبهشت 1359 برابر با 21 آوریل 1980 سالگرد حمله
جمهوری اسلامی به دانشگاههای سراسر کشور تحت عنوان #انقلاب_فرهنگی .
در این تصفیه خونین بیش از 50 دانشجو کشته و صدها نفر زخمی شدند. دانشگاهها برای چند سال بسته ماند تا جمهوری اسلامی با تصفیه دانشگاهها از دانشجویان انقلابی، کار ناتمام حکومت پهلوی یعنی #سرکوب را به انجام برساند.


دانشجویان در سالهای بعد از انقلاب فرهنگی و در مقاطع حساس تاریخی با اعتراضات متشکل خود برای آزادی و عدالت مبارزه کرده اند از این رو پیوند دانشجویان با جنبش‌های دیگر از جمله جنبش زنان و جنبش کارگری و به هم پیوستگی این جنبش‌ها می‌تواند راهکارهای مفیدی برای پیشبرد مطالبات مشترک حول نان ،کار ،آزادی و عدالت‌ پیدا کند.
#جنبش_دانشجویی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
@zan_j

آزادی امری جمعی‌ است

✊ما زمانی یکدیگر را یافتیم که رخت
سیاه بر تن داشتیم و خواستیم تا به یاری هم به سوی زندگی و آزادی برویم. ما از آغاز هم مجرم نبودیم که بخواهیم درخواست بخشودگی بدهیم. حالا که این عفو نمایشی اجرا شده است و ما «مشمول عفو» شده‌ایم، این آزادی کام ما را تلخ‌تر از پیش کرده است. ‎چرا که چهار نفر از خواهرانمان که در حصار دیوار زندان‌ها با هم نان می‌شکستیم و رویای آزادی می‌بافتیم، از دایره‌ی کسانی‌که پرونده‌شان بسته شده بیرون مانده‌اند و حبس‌های طولانی‌مدت زندگی شورانگیز آن‌ها را تهدید می‌کند: سمانه اصغری، الهه محمدی و نیلوفر حامدی همچنان در زندان‌اند و سروناز احمدی موقتا به قید وثیقه آزاد است. ‎

بسیاری از زندانیان سیاسی دیگر هستند که همچنان در معرض مجازات حبس، اعدام و دیگر مجازات‌ها قرار دارند. می‌دانیم که سیاست‌های امنیتی حاکم می‌کوشد زندانیان سیاسی را از هم تفکیک کند: بر اساس جغرافیا و منطقه زندگی، تعلق سیاسی و عقیدتی، حوزه فعالیت، موقعیت اقتصادی، به اصطلاح نام و نشان داشتن زندانی و دسترسی اطرافیان او به ابزارهای رسانه‌ای و مناسبات برساخته‌ی دیگر.

ما این سیاست را شکل دیگری از بازتولید نابرابری می‌دانیم. ‎ما از ابتدای این راه شانه‌به‌شانه و دست‌به‌دست، همراه هم بوده‌ایم و زمانی آزادی واقعی را لمس خواهیم کرد که خواهران و تمام یاران بی‌صدایمان از بند رها شوند و سایه‌ی تهدیدهای امنیتی و رویه‌های غیرقانونی، بیش از این، بر زندگی آن‌ها سنگینی نکند.

🖍نویسندگان:
ندا ناجی، آمنه زمانی، سپیده سالاروند، لیلا منصور، نازیلا معروفیان، صبا شعردوست

#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
@zan_j

🔸 نامه‌ی بیست زن فعال مدنی و زندانی در زندان اوین ، در مورد زندانیان محیط زیست

۲۰ زن همبندی زندانیان محیط زیست در اوین: ما فارغ از تفاوت در آراء سیاسی و عقیدتی بر روی موازین حقوق بشر وحدت نظر داشته و معتقدیم آزادی فعالان محیط زیست ضروری است.       آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی و بازداشت‌شدگان اخیر یکی از نتایج جنبش "زن، زندگی، آزادی" است. بی‌گناهان دیگری هنوز به دلیل اعمال نظرهای ضابطان (بازجویان) و مقامات قضایی-امنیتی همچنان در زندان‌ها هستند. مظلومانی که در مسیرهای غیربشری و ناعادلانه به دلیل سیاست‌های اقتدارگرایانه‌ی حکومتی و کشمکش‌های قدرت، متحمل زندان شده‌اند. از جمله فعالان محیط زیست که عاشقانه و دلسوزانه برای حفظ محیط زیست کشورمان در دورافتاده‌ترین نقاط کشور خدمت کرده و دل در گرو سرزمینمان دارند. در حالی که همه‌ی ناظران بر ساختگی بودن پرونده اذعان داشته‌اند، اما موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در این پرونده پایان نمی‌پذیرد. که برخی از آن‌ها به شرح ذیل می‌باشد. دو سال بازداشت در سلول‌های بند امنیت سپاه پاسداران و هشت ماه تحمل سلول انفرادی، بازجویی‌های تحت شکنجه و فشار روحی و روانی شدید و برخی نیز زیر شکنجه‌ی فیزیکی، تهمت، افترا، تهدید، ارعاب، نیرنگ و فریبکاری، هتک حرمت و تهدید و آزار جنسی، تهدید به تزریق آمپول هوا و فلج‌کننده، مخدوش کردن نوشته‌های متهمان، نشان دادن عکس و فیلم از کاووس سیدامامی و تحت بازجویی بودن خواهر و پدر و … متهمان، ایجاد صداهای دلهره‌آور و کوبیدن به صندلی‌ها و دیوارها، ملاقات با همسر با لباس‌های خون‌آلوده و لبهای چاک خورده، عدم دسترسی به پرونده تا امروز به دلیل محرمانه و فوق امنیتی خواندن آن، عدم دسترسی به وکیل تا جلسات دادگاه، بی‌اطلاعی از کیفرخواست تاکنون، توهین قاضی به متهمان و اخراج آن‌ها از جلسه‌ی محاکمات و دادگاه و عدم ابلاغ آرا و بالأخره محرومیت از آزادی مشروط، مرخصی و شمول بخشنامه‌های صادره از سوی قوه‌ی قضاییه.
بنابراین با توجه به روند دادرسی و صدور احکامی که حتی بر خلاف قوانین حکومت می‌باشد، این آرا اساسا بی‌اعتبار و فاقد وجاهت قانونی می‌باشد.

ما همبندیان و امضاکنندگان این نامه، فارغ از تفاوت آرا سیاسی و عقیدتی در پافشاری به موازین و اصول حقوق بشر وحدت‌نظر و اصرار داشته و بر این باوریم که آزادی فعالان و کارشناسان محیط زیست ایران؛ سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان و همه‌ی بی‌گناهان محبوس در زندان‌ها امری ضروری است. هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه‌ی ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.

نرگس محمدی، ناهید تقوی، زهرا زهتابچی، فاطمه مثنی، مهوش شهریاری، فریبا کمال‌آبادی، سپیده قلیان، بهاره هدایت، فائزه هاشمی، گلرخ ایرایی، ویدا ربانی، شکیلا منفرد، عالیه مطلب‌زاده، نوشین جعفری، هستی امیری، رها عسگری‌زاده، ژیلا مکوندی، ملیحه جعفری، گلاره عباسی، بهاره سلیمانی
#فعالان_محیط_زیست
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی
@zan_j

اول اردیبهشت 1359 برابر با 21 آوریل 1980 سالگرد حمله
جمهوری اسلامی به دانشگاههای سراسر کشور تحت عنوان #انقلاب_فرهنگی .
در این تصفیه خونین بیش از 50 دانشجو کشته و صدها نفر زخمی شدند. دانشگاهها برای چند سال بسته ماند تا جمهوری اسلامی با تصفیه دانشگاهها از دانشجویان انقلابی، کار ناتمام حکومت پهلوی یعنی #سرکوب را به انجام برساند.


دانشجویان در سالهای بعد از انقلاب فرهنگی و در مقاطع حساس تاریخی با اعتراضات متشکل خود برای آزادی و عدالت مبارزه کرده کرده اند از این رو پیوند دانشجویان با جنبش‌های دیگر از جمله جنبش زنان و جنبش کارگری و به هم پیوستگی این جنبش‌ها می‌تواند راهکارهای مفیدی برای پیشبرد مطالبات مشترک حول نان ،کار ،آزادی و عدالت‌ پیدا کند.
#جنبش_دانشجویی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
@zan_j

لیلا حسین زاده بعد از آزادی موقت :
‏سلامِ دلتنگی
خوب میدانم شدت فشار و ضربه جسمی و روانی که طی پرونده سازی اخیر اطلاعات متحمل شدم در دل کلیت نظم شکنجه، ذره ناچیزیست اما لااقل مرا به این درک مفید روانشناختی رساند که اگر با دهان بسته و چشمان باز خیره بمانید سگ‌های فاشیست،هاری میگیرند.
‏حمایتتان به بهبود شرایطم در بازداشت کمک کرد ممنونتام.عزیزانی نادیده برای تامین وثیقه ظالمانه ۱.۵میلیاردی که توان تامین یک دهمش را هم نداشتم اقدام کردند و روزهای متمادی بازپرس آزارشان داد،مدیونشانم.از وکیلم اقای رییسیان ‎که وکالتش همواره تجسد شرافت و دلسوزیست ممنونم
‏شرمنده دوستان عزیزم هستم که بخاطر حضور من در جمعشان، کلت‌کشی یورشگران را شاهد بودند، وسایلشان ضبط شد، تحت فشار روانی، مالی و امنیتی قرار گرفتند، افترا و لجن‌پراکنی خبرگزاری‌های امنیتی گریبانگیر آنان هم شد و اذیت شدند.
علی‌الحساب بیرونم.

#نان_کار_آزادی
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی

معلم و نیرویِ کارش


✍شیما صبوریان

تجمع معلمان کشور در (پنج‌شنبه ۱۳ مهر) به دعوت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان در واکنش به «بودجۀ کم آموزش و پرورش» صورت گرفت که البته این اعتراض به بودجه، بهانه‌ای بود برای اعتراض به انبوهی از مطالبات انباشته‌شدۀ معلمان.
بخش آموزش هم مثل بخش بهداشت و درمان، دقیقاً یکی از آن حوزه‌هایی است که هر چه‌قدر قبضۀ سرمایه بر آن تنگ‌تر می‌شود، هر چه‌قدر دولت از مسئولیت‌هایش کنار می‌کشد و سیاست‌های آزادسازی آموزش بیش‌تر می‌شود، نه فقط کارگرانِ مختص به این بخش (یعنی معلمان) که در حقیقت کل طبقۀ کارگر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. واگذار کردنِ صدها مدرسۀ دولتی به بخش غیرانتفاعی، یا امکانات قدیمی و محرومیت‌هایی که در مدارس دولتی وجود دارد، شهریه‌های اجباری و غیره باعث می‌شود کارگری که حداقل تا یک دهه پیش از این به‌خاطر تحصیل بچه‌هایش در مدارس دولتی مجبور نبود پول بدهد، امروز با کلی تاکتیک‌های فرسایشی آن‌قدر برای ثبت‌نام فرزندش سر دوانده ‌شود تا بالأخره صدهزار، دویست یا سی‌صد هزار تومان از او بکشند. هرچند این شهریه‌ها ظاهراً گاهی به شکل «غیرقانونی» هم دارد گرفته می‌شود.
جدای از این موضوع، تا جایی‌که مربوط به خودِ معلمان می‌شود، می‌بینیم که دولت با امتناع از عقد قراردادهای رسمی با معلمان تازه‌وارد، بخش زیادی از شاغلین در بخش آموزش را غیررسمی و حق التدریسی کرده‌است. بدین‌ترتیب معلمی که دهه‌های پیش، از بیمه و بازنشستگی و دستمزد ثابت و حق مرخصی برخوردار بود، اینک به ازای تعداد ساعاتی که در هفته به تدریس می‌پردازد، بدون بیمه و بدون حق بازنشستگی و بدون برخورداری از مرخصی، شندرغازی دریافت می‌کند(درست مثلِ معلق‌سازیِ کارگر، که یکی از سیاست‌های نئولیبرالیسمِ جهانی است). دستمزدهای حق‌التدریسی‌ها حقیقتاً رقت انگیزند؛ گاهی بین ۱۰۰ تا سی‌صد هزارتومان که آن‌قدر پایین است که شاید در ماه فقط کفاف هزینۀ حمل و نقل از خانه به محل کار را بتواند پوشش بدهد و تقریباً تمام حق‌التدریسی‌ها فقط به امید این‌که یک روزی قراردادهایشان رسمی بشود، هم‌چنان به تدریس ادامه می‌دهند. حالا فرض کنید معلمی که این‌قدر زیر انواع فشارهای اقتصادی است، دیگر حوصله و ذوق و ابتکاری برایش در کلاس درس باقی نمی‌ماند.
از تمام این حرف‌ها گذشته، هزاران هزار معلم حق‌التدریسی به کنار، حتی خودِ معلمان رسمی آموزش و پرورش هم کلی مطالبۀ جواب‌نگرفته دارند؛ اولاً دستمزدهایشان پایین است (یکی از شعارهای ثابت اعتراضات معلمان همیشه این بوده که «خط فقر سه میلیون، حقوق ما یک میلیون»)؛ ثانیاً معوقات مزدی دارند: بعضی پاداش‌ها پرداخت نشده، وام‌هایی که دولت وعده داده بود مسکوت مانده، دولت مدام دستمزدها را نگه می‌دارد تا آخرِ ماه با چند روز تأخیر پرداخت کند تا با همان چند روز کمی سود بانکی بدست آورد؛ ثالثاً دستمزد بازنشسته‌های َآموزش و پرورش با شاغلین برابر نیست؛ این درحالی است که خودِ قانون همسان‌سازی تصویب شده ولی اجرا نمی‌شود. رابعاً کلی اختلاس‌ نجومی از صندوق ذخیرۀ فرهنگیان شده تاجایی‌که کوسِ رسوایی‌اش به مجلس هم رسیده و خلاصه همۀ این مطالبات باعث شده که اعتراض معلمان به پای ثابتی از اعتراضات جنبش کارگری بدل بشود.
در سیستم سرمایه‌داری، هرکس که نیروی کارش را در قبالِ دستمزد می‌فروشد، امکان ندارد تحت استثمار قرار نگیرد و ارزش افزوده‌ای از او گرفته نشود. خواه معلم باشد یا کارگر یا نویسنده و مترجم.
در تأیید همین اهمیت، فراموش نمی‌کنیم نقشی را که اعتصابات معلمان دقیقاً در پاییز ۵۷ داشت و همین اقدام (بعد از اعتصاب کارگران صنعت نفت) جرقه‌ای برای کشاندن اعتصاب به حوزه‌های دیگر تولیدی و خدماتی بود که عین دومینو پخش شد و نهایتاً هم دولت سرمایه‌داری شاه را فلج کرد. در نتیجه معلمان هم در تحقق انقلاب نقشی پررنگ داشتند، پس حق و حقوق خود را دارند و باید به مطالباتشان به اندازه‌ی کارگران اهمیت داده شود و رسیدگی شود. چرا که خیلی معلمان هستند که پس از کلاس درس هنوز به اسنپ و شغل دوم پناه می‌برند. آموزشِ میلیون‌ها فرزند و سرمایه‌های آینده بر دوشِ همان معلم‌هایی‌ـست که همچون فرودستان به فراموشی سپرده شده‌اند.
#مطالبات_صنفی_معلمان
#اتحاد_جنبشهای_اجتماعی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j