سوسیالیسم کارگران

زَنانِ سیاسی
        زیباترند !
این زَخمه هایِ زیتون را
                 مَزارعِ مَهتابی ،
                         شَهادت خواهند داد
تُفنگی :
   که بر پیلهْ زارِ فَقر
                به تَعبیرِ نان ،
                            می غُرّد
یا حَـتّا ...
  گیاهی که در پَرگارِ یک گودال
                    قَد می کِشد تا دیوار
     هَر دو از ترانه ای در خاطراتِ زَنانه ،
                                         آغاز می شوند
             زیرا
                 مادرانِ مان ،
                          خورشیدها زائیده‌اَند

محموددرویش
ترجمه امیدآدینه


#زنان_حذف_شدنی_نیستتد
#امنیت_زنان
#صدای_زن
#زن_کشی
#قتل_ناموسی
#مادری
#زنان_روستایی
#بدن_زن
#آزار_جنسی
#حجاب_اجباری
#خشونت_علیه_زنان
#برابری_جنسیتی
#زنان_خانه_دار
#سقط_جنین
#پایان_خودخواسته_بارداری
#زنان_فضای_شهری
#زنان‌پیشرو
#جنبش_زنان
#زنان_تاثیر_گذار
@zan_j

افشاگری «بهارک صالح نیا»، بازیگر از خشونت و آزارگری جنسی «ابوالقاسم طالبی»


هشت سال پیش وقتی از همه ی خاطرات تلاشها نرسیدنها، خوبها و بدها گذر کردم تا راه جدیدی را زندگی کنم تصمیمم بر این بود که به پشت سر نگاه نکنم و فراموشی که نه ولی گذار و گذر را ترجیح دادم
نه حوصله حاشیه داشتم نه توضیح
آرامش را انتخاب کردم ....
...
ولی وقتی صدای نابخردان گوش تو را گر میکند از سکوت به وجدان درد دچار میشوی و خشم صدایت را در میآورد من خشمگین هستم اول از خودم که همان وقت از ترس نشنیده شدن سکوت کردم و سپردم به زمان ... ولی حالا که دنیای ما #زنان_ایران تکان عظیمی ،خورده، وقت فریاد و حق خواهیست نه سکوت تا آنها که نمیدانند بفهمند که مفهوم انقلاب #زن_زندگی_آزادی در واقع چه چیزی است.
از :جامعه شناسی زن روز
#تجاوز
#آزار_جنسی
#بهارک_صالح_نیا
#علیه_آزار_جنسی
#سکوت_نکنیم
@zan_j

🟣 این روزها در حالی به ٢٥ نوامبر (روز جهانی منع خشونت علیه زنان) نزدیك می‌شویم كه قیام سراسری ملت ایران (قیام ژینا) وارد سومین ماه خود شده است. قیامی كه شعله‌ی آن با قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی در بازداشتگاه برافروخته شد و در ادامه جلوه‌های بی‌نظیری از همبستگی ملت‌ها/ قومیت‌ها و گروه‌های در حاشیه و اقلیت‌ها را آفرید.
قیامی كه به گسترده‌ترین شكل مساله‌ی زنان و ستم جنسی را به یكی از مسائل اصلی جنبش ملی تبدیل كرد.
ما در روزهای پرشكوه  قیامی به سر می‌بریم كه شعار اصلی‌اش «زن، زندگی آزادی» از كردستان سرداده شد و در سرتاسر ایران گسترش یافت؛ روزهای پرشكوهی كه یاد #خدانور و ستمی كه بر او رفت بارها در خیابان‌ها و دانشگاه‌های سراسر ایران گرامی داشته می‌شود و #فایزه_براهویی، خواهر بلوچ ما دیگر یک زن گمنام در زاهدان نیست. روزهایی كه برای همه‌ی جان‌های عزیزی كه از دست داده‌ایم، برای #ژینا #نیكا #حدیث #سارینا #کیان گریسته‌ایم و عهد كرده‌ایم كه این مسیر را تا پیروزی قیام پیش ببریم. روزهایی كه تمام جهان شاهد خشونت افسار گسیخته‌ای است كه حكومت در تقلا برای بقای خود در كوچه و خیابان و دانشگاه علیه زن و مرد و كودك و جوان اعمال می‌كند.

ما در حالی این روزهای پرشكوه قیام و انقلاب را به روز جهانی منع خشونت علیه زنان (٢٥ نوامبر) پیوند می‌زنیم كه زنان بیش از همیشه قربانی خشونت سیستماتیك حکومتی شده‌اند. ماموران سركوب با وقاحت اقدام به #آزار_جنسی زنان معترض در خیابان و بازداشتگاه می‌کنند و به آنها ناسزاهای جنسی می‌دهند با این توهم كه آنها را از حضور در خیابان بازدارند. شیوه‌ای كه سابقه‌ای طولانی در جمهوری اسلامی دارد و از همان ابتدای حکومت، زنانِ مخالف حجاب اجباری را با الفاظ ركیك و خشونت خیابانی سركوب کرده‌اند. اما این خشونت مستمر سیستماتیك نه تنها زنان را از خیابان نرانده كه آنها را مصمم‌تر به صفوف اعتراض و انقلاب كشانده است.
زنانی كه امروز در كوچه و  خیابان حجاب از سر بر می‌گیرند و آن را پایكوبان در آتش می‌افكنند، فراتر از اعتراض به حجاب اجباری و خواست آزادی پوشش، به بیش از چهل سال سركوب سیستماتیك، تبعیض، نابرابری و اجبار معترضند. گرچه اعتراض به حجاب اجباری عریان‌ترین جلوه‌ی آن است، اما تنها خشونتی نیست كه زنان به آن معترضند. زنان را در تمام این سال‌ها به طور سیستماتیك از عرصه‌های مختلفی حذف‌ یا حضورشان را محدود کرده‌اند.

دسترسی نابرابر زنان به فرصت‌های شغلی، شكاف دستمزدی دو رقمی میان زنان و مردان، ترویج کودک‌همسری، محدود و محروم‌سازی دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری، جرم‌انگاری سقط جنین، مدارای قانونی با قتل‌های ناموسی، حذف زنان از بسیاری از مسابقات ورزشی یا ورزشگاه‌ها یا اجبار آنها به داشتن پوشش محدود كننده؛ و دیگر قوانین تبعیض‌آمیزی که به گسترش خشونت علیه زنان از خانه تا خیابان و محیط کار انجامیده بخشی از خشونت سیستماتیكی است كه زنان در این سال‌ها متحمل شده‌اند. بدیهی است زنان بسته به خاستگاه طبقاتی، قومی/ملی و دینی خود سهم متفاوتی از این خشونت متحمل شده‌اند.

در آستانه ٢٥ نوامبرـروزی كه نام خود را از كشتار زنانی دارد كه علیه دیكتاتوری جنگیده و كشته شدند- همگام با خواهرانمان در تمام كشوراز از شمال تا جنوب، از شرق تا غرب در میانه‌ی خیابان یك بار دیگر عهد می‌بندیم تا رسیدن به جامعه‌ای عادلانه و برابر و تا محو هر گونه خشونت و تبعیض علیه زنان از پا ننشینیم.

-  برای جامعه‌ای كه در آن همه‌ی اشكال تبعیض، اعم از تبعیض طبقاتی، جنسیتی، جنسی، قومی/ ملی، دینی و تبعیض به دلیل معلولیت محو شده باشد.
-  جامعه‌ای سكولار كه در آن دین، طایفه یا حكومت هیچ آمریتی در زندگی ما نداشته باشد و همه‌ی ادیان بی‌هیچ برتری و امتیازی نسبت به دیگری، به دور از حوزه‌ی عمومی بوده و دینداری امری فردی تلقی شده و هیچ نقشی در قانون‌گذاری نداشته باشد.
-  جامعه‌ای عاری از مناسبات سودجویانه‌ی سرمایه‌داری و فارغ از غارت و مصرف بی‌رویه منابع زیست محیطی.
-  جامعه‌ای كه در آن آموزش و پرورش رایگان و با كیفیت در همه‌ی مقاطع و برای همه موجود باشد.
-  جامعه‌ای كه در آن همگان از خدمات اجتماعی با كیفیت و رایگان (مهدكودك، آشپزخانه، خدمات بهداشتی و پزشكی،…) برخوردار باشند.
-  جامعه‌ای كه در آن برای همه افراد شغلی مناسب و برخوردار از شرايط كار ايمن و انسانی، با دستمزد مكفی وجود داشته باشد، همه افراد برخوردار از بیمه‌ی درمانی مناسب و رایگان باشند و در آن افراد جویای كار، از كارافتاده، [نا]توان و زنان تحت عنوان «خانه‌دار» كه خود نقش بزرگی در تولید دارند از بیمه‌ی بیكاری و رفاه برخوردار باشند.
-  جامعه‌ای كه حق تشكل، سازماندهی و اعتراض در آن به رسمیت شناخته شده باشد.

ما همچنان در میانه ی نبرد و مبارزه ایم.


جمعی از فعالان زنان داخل کشور- ۲۹ آبان ۱۴۰۱


@bidarzani

نمی‌خواهم سکوت کنم!

یکی از مخاطبان ایران‌وایر مدارکی حاکی از اقدام به تجاوز در آسانسور از سوی یک مرد....
....کلانتری می‌گوید باید استشهاد محلی تهیه کنی. دادگستری حتی ویدیوها را نگاه نکرد و گفت باید چهار شاهد بیاوری. فیلم‌ها موجود هستند، اما چهار شاهد در یک آسانسور که فقط من و طرف متجاوز در آن بودیم را چطور تهیه کنم؟»

اثبات آزارجنسی، اقدام به تجاوز و انجام تجاوز جنسی در دادگاه‌های ایران سخت و گاه ناممکن است. عدم حمایت قانون از آسیب‌دیده‌های خشونت‌های جنسی، یکی از دلایل سکوت مقابل آزار و تجاوز جنسی است.
#سکوت_نکنیم
#تجاوز
#آزار_جنسی
#حقوق_شهروندی
#نه_به_قوانین_ضد_زن
ایران وایر
@zan_j

📝 مبارزه با آزار جنسی ضرورت جنبشی طبقه کارگر است

✍🏻نویسنده: الکس پرس
🖊برگردان: سعید نادری

📍لیندا گوردون در مقاله‌ای درباره آزار جنسی توضیح می‌دهد که چرا آزار جنسی سدی در برابر همبستگی و اتحاد طبقه کارگر و مانعی برای اتحاد میان چپ‌گرایان است: «از نقطه‌‌نظر سوسیالیستی و فمینیستی، هیچ مسئله‌ عمومی‌ای مهم‌تر از آزار جنسی نیست. به چالش کشیدن مسئله آزار جنسی و تبدیل کردن آن به امری غیرقابل پذیرش، امکان درهم شکستن یکی از موانع اصلی اتحاد در میان کسانی که امکان ایجاد تغییرات اجتماعی رادیکال را دارند، فراهم می‌کند.»

📍اگر بپذیریم که #آزار_جنسی می‌تواند برای یک جنبش آسیب‌زا باشد، وجه دیگر مسئله، ظرفیت گسترده بسیج‌سازی کارگران حول مسئله آزار جنسی است؛ مسئله‌ای که کارگران را به سوی مشارکت در سازماندهی کمپین‌ها سوق می‌دهد.

📍حالا دیگر مباحث حول مسئله آزار جنسی به عنوان یک امر اخلاقی برای جنبش کارگری مطرح نیست، بلکه جنبش کارگری به ‌عنوان مسئله‌‌ای استراتژیک به دنبال مقابله با آزار است. کمپین «برای ۱۵ دلار بجنگ» نمایندگی اعضایی از اتحادیه را بر عهده داشت که در محل‌های کار با دستمزد پایین مشغول به ‌کار هستند. کارگرانی که عمدتا زن و مهاجر هستند. اگر رهبری چنین کمپینی در اختیار مردان آزارگر قرار داشته باشد، بعید است که مقوله آزار جنسی در امر سازماندهی حائز اهمیت تلقی شود.

📍اگر شما در حال تلاش برای ایجاد یک اتحادیه کارگری در محل کاری با دستمزد پایین، مانند شرکت‌های فست‌فود هستید و آزار جنسی در محل کار را به مثابه ظرفیتی برای متشکل کردن کارگران تلقی نمی‌کنید، فرصت‌‌های بزرگی را از دست خواهید داد.

📍قدرت جریان افشای واینستین ناشی از فرصتی است که برای قربانیان فراهم شد تا نام خشونتگر را علنی به زبان بیاورند و اظهاراتشان جدی گرفته شود. آنچه لازم است ایجاد مکانیزم‌هایی است که به تمام قربانیان آزار جنسی، نه فقط افراد برخوردار و دارای قدرت اقتصادی و اجتماعی، فرصت دهد تا در مورد آزار صحبت کنند و اطمینان داشته باشند که عواقبی مانند انتقام‌جویی در انتظارشان نخواهد بود.

📍اگر بتوانیم از توجه عمومی و عظیم بوجود آمده نسبت به آزار جنسی در ماه‌های اخیر، در راستای وسعت بخشیدن به فهم خود از خشونت جنسی به عنوان مسئله‌ای توامان طبقاتی و جنسیتی بهره ببریم، اگر آزار جنسی را به مثابه فرصتی برای سازماندهی جنبش‌های خود فهم کنیم -که البته در عین حال می‌تواند موانعی بر سر تلاش‌هایمان ایجاد کند-، بدعت و سنتی افتخارآمیز رقم زده‌ایم.

🔗 http://harasswatch.com/news/1501
@zan_j