طبقه و استثمار در زندان قرچک ــ گفتوگو با #سپیده_قلیانسپیده قلیان در این گفتوگو از مصائب زنان زندانی و کارهای طاقتفرسا و اجباری در زندان میگوید؛ از «تایم» که حکم پول رایج در زندان را پیدا کرده تا تبدیل شدن به «میت» یا «جفت» زندانیهای قدیمی در ازای دریافت پول.
سپیده قلیان، این نام در ذهن من و بسیاری دیگر با خودِ زندگی و مقاومت گره خورده است.
سپیده از سال ۹۷ و در جریان حضورش در هفتتپه و حمایتاش از مطالبه مدیریت شورایی کارگران، که خود نقطه عطفی در تاریخ مبارزات کارگری در ایران بود، در زندان است. او در این سالها هرگز حاضر به نوشتن عفونامه و آزادی مشروط نشد.
چهارشنبه، ۲۴ اسفند ۱۴۰۱
سپیده در حالی از زندان اوین آزاد شد که لباسی بلوچی به تن کرده بود و در همان نخستین لحظه آزادیاش، مقابل شیب پایین دست اوین، با همان چهره سرشار از زندگی فریاد اعتراض سر میداد. بامداد همان شب نیروهای امنیتی در حالی
سپیده را دستگیر کردند که در جاده قم-اراک به همراه خانوادهاش به سمت شهرش دزفول میرفت.
متنی که در ادامه میخوانید گفتوگویی است که حدود دو سال پیش، در زمستان ۹۸، با
سپیده داشتم که به دلایلی در آن دوره امکان انتشار آن فراهم نشد. در آن دوره
سپیده به تازگی از زندان قرچک مرخص شده بود و به دلیل مشکلات گوارشی ناشی از دوران محکومیتش در بیمارستان بستری بود.
به خوبی به یاد دارم که وقتی از او درخواست کردم گفتوگویی درباره وضعیت رفاه و معیشت زنان زندانی، بهخصوص زنان بند عمومی، داشته باشیم به سرعت و بیهیچ بهانهای قبول کرد و برای همان شب قرار تماس تلفنی گذاشتیم. در میانههای گفتوگویمان، صدای گریه کودکی شنیده میشد و وقتی جریان را از او پرسیدم متوجه شدم در بیمارستان بستری است و برای این که بتوانیم آن مصاحبه را در همان شب انجام دهیم، مجبور شده بود از اتاق و بخش خودش خارج شود و راهش به بخش کودکان کشیده شده بود. با این وجود، در ادامه خواهید خواند که
سپیده با چه جزئیاتی مصائب زنان زندانی بندهای عمومی را، در سه زندانی که تا آن دوره تجربه کرده بود، یعنی زندان سپدار اهواز، زندان اوین و زندان قرچک، شرح میدهد.
https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/758788/&rhash=0ceb6994783a68