انتقاد منصفانه از رسانهها:
سرمایه سیاسی و اجتماعی پهلوی قطعا تنها نوستالژی و خاطره چهل سال پیش و دوران پیش از انقلاب نیست. بخش بزرگی از این سرمایه معطوف به آینده است و به نقش سازنده و ثباتبخش شاهزاده رضا پهلوی در آینده ایران امید بسته است. اما منکر نمیتوان شد که خاطره سالهای طلایی ایران در زمان شاه نیز سهم بسزایی در این سرمایه اجتماعی دارد. اصولا انسانها و همچنین جوامع، هرچه هم که وضعیت کنونیشان پرادبار و پریشان باشد، بدون شناختی از گذشته و ریشههای خود نمیتوانند آیندهای روشنتر از حال برای خود تصور کنند. گذشته درخشان آینهای است که رسانهها و فعالان سیاسی میتوانند روبروی مردم بگیرند و به آنها امید دهند که «شما روزی چنین بودید، لذا فردا میتوانید بهتر از امروز باشید».
مهمترین سرمایه پهلوی آن است که نمونهای عینی و عملی از «حکومت ملی توسعهگرا» که بتواند با غرب رابطه منطقی (نه پرخاش نه سرسپردگی) برقرار کند، در حافظه و خاطره جمعی ایرانیان در کارنامه خود دارد.
در این میان نقش رسانهای همچون
#منوتو در به تصویر کشیدن تاریخ معاصر ایران و کارنامه پرافتخار پهلوی انکارناپذیر است. بیانصافی است اگر این دستاورد مهم لابلای انتقادهایی که مخاطبان بنا به طبیعت کار رسانه به این شبکه میکنند، فراموش شود.
اصولا طبیعت کار رسانه، بویژه رسانههایی که از سرگرمی صرف فراتر میروند و به امور پیچیده اجتماعی و سیاسی و تاریخی میپردازند، همین است که همیشه همه مخاطبان را نمیتوان راضی کرد. همیشه بخشی از مخاطبان از برخی برنامهها ناراضی خواهند بود. از اینرو انتقاد از رسانهها امری بایسته و مفید است. لیکن بارها دیدهام که برخی مخاطبان در راه انتقاد، از جاده انصاف و ادب خارج شده و با الفاظ و لحن زشت و ناشایست به دستاندکاران و برنامهسازان رسانهها میتازند. برای مثال بارها دیدهام که به آقای پتکین آذرمهر و حتی خانواده ایشان توهینهای زشت و ناجوانمردانهای شده که با هیچ اخلاق و منطقی توجیهپذیر نیست. بویژه توهین به خانواده و نزدیکان فعالان سیاسی/رسانهای در هر حال شرمآور است و نباید در گفتمان سیاسی اپوزیسیون جایی داشته باشد.
در این میان این انتقاد به فعالان سیاسی از جمله خود من هم وارد است که گاه با هیجانی کردن فضا ناخواسته موجب شدیم که فضا از انتقادهای سازنده و سالم به سوی پرخاش و تنشزایی برود. بیگمان هدفم آزار یا توهین به ایشان یا خانواده محترمشان نبوده است و بابت حملهها و توهینهای ناخواسته که به ایشان و خانوادهشان شده است پوزشخواهی میکنم.
در روزگاری که جمهوری اسلامی از یک سو سرکوب رسانههای آزاد و صداهای منتقد خود را در داخل و خارج اولویت نخست خود قرار داده، و از سوی دیگر به صورت سیستماتیک و در ابعاد انبوه میکوشد با ساختن اکانتهای سایبری فضای فحاشی و پرخاش را در اپوزیسیون گسترش دهد، انتقاد از رسانهها و همچنین گروههای اپوزیسیون هوشمندی و ظرافت بالایی میطلبد. بهترین چاره در این راه یادآوری پیاپی این حقیقت بزرگ به خود و یکدیگر است که دشمن اصلی و همیشگی ما جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی کمر به نابودی ایران بسته و این انگل مهاجم تا کشتن میزبان (ایران) دست برنخواهد داشت. پس نوک پیکان حملات را باید به سوی رژیم اهریمنی بگیریم و از ایجاد تفرقه و پرخاش میان اپوزیسیون بپرهیزیم.
@ShervanFashandi