اصولا کارزارهای naming and shaming بر اساس شرمنده کردن افراد در اذهان عمومی است.
در فضای غرب هم اتفاقا روشهای naming and shaming خوب جواب میدهد، و از قضا خود چپولها هم اغلب استادش هستند.
حالا فرض کنید هر سیاستمدار و کارشناس غربی که از برجام در گذشته دفاع کرده، مدام بابت این افتضاح در سطوح مختلف کوبیده شود. کسی که نفوذ و سوادش را دارد، برود در نیویورک تایمز و نیوزویک مقاله بنویسد و طرف را بکوبد. دیگری دو تا ویدیوی کوتاه به انگلیسی در این مورد تولید کند. در کمترین حالت در همین توییتر ترولشان کنید.
مثال میزنم: فرض کنید همین بن رودز پفیوز (معمار برجام در دولت اوباما) تا توییت میزند که این دستاورد پلیدش را زنده کند، صدها و هزاران ایرانی هر کدام عکس یک آخوند - هرچه شپشو و پشمالوتر بهتر، از همینهایی که دکتر سکویی بهشان میگوید «پدرسگها شما از کجا اومدید» - زیر توییتش کامنت کنند با یک هشتگ و کپشن کوتاه #MullahLover #آخوندلیس و بگویند: آخوند دارم، میلیسی؟😅 طرف پس از مدتی خواهناخواه میرود توی قوطی!
. مرد معتاد شروری زنش را کتک میزند، همه ثروت خانواده را خرج مواد خود و دوستان معتاد چاقوکشاش میکند، و زنش را گرسنه نگه میدارد.
اهل محل تصمیم میگیرند با این سردسته اوباش محله هیچ معاملهای نکنند و توی صورتش تف بیاندازند. زن قبلا گرسنه بود، هنوز هم هست اما امید میرود که بدون مواد، کرک و پر مرد قلدر بریزد، زن هم جرات پیدا کند مرد الدنگ را از خانه بیرون بیاندازد و طلاق بگیرد.
#آخوندپسند و #آخوندلیس نباشیم، مالهکش #فرقه_تبهکار نباشیم، بیشرف نباشیم و نانمان را در خون مردم نزنیم؛ در یک کلام: نایاکیمنش و نایاکیصفت نباشیم