🔺 به مناسبت ۲۰ فروردین، سالروز شهادت مظلومانه ی یک اسوه
✏به یاد اشک های پنهان آقا
مرتضی🔴شهیدی که در صدا و سیما خاخام خطابش می کردند!!!
شاید باورتان نشود مخاطب این سطور که در روزنامه ی وقت جمهوری اسلامی به چاپ رسید باورهای سید شهیدان اهل قلم بوده باشد: {تفکری که به عقيده من از خودباختگی ريشه می گيرد و از دور افتادن از اصل، از کمبود توکل، از وحشت در مقابل دشمنان دين خدا....}
سال آخر حیات سیدمرتضی
آوینی، سال سختی برای او بود و فقط چند ماه قبل از شهادت، سنگین ترین حرف ها و دشنام ها را حضوری و غیابی به او می دادند. چه کسانی؟ از مدیران وقت سازمان صدا سیما گرفته تا حوزه هنری، روزنامه های چپ و راست و ... و ... . همه ی قبرستان نشینان عادات سخیف در مخالفت با او هم رای و هم زبان شدند و آن متعهدترین هنرمند قرن را به فرهنگ التغاط، بی قید و بندی، لیبرالیست بودن و روشنفکر معابی محکوم کردند. به قول بهروز افخمی عده ای در سازمان صدا و سیما به او می گفتند خاخام.
روایت شهریار زرشناس از همراهان
آوینی در این باره این چنین است:
{ بارها عرض کرده ام اگر چمران و
آوینی در دنیای خاک و خلی ما حاضر بودند، ایشان را با چوب می زدند! به مصطفی می گفتند: "تو چه کاره ای؟ ارتشی؟ سپاهی؟ ستاد کلی؟ یعنی چی این چریک های نامنظم را راه انداخته ای؟"
مرتضی را هم تحویل نمی گرفتند و او را تحقیر می کردند و مأموریت داشتند مرتباً او را اذیت کنند تا مگر از میدان خارج شود!
لذا عزیزانِ حزب اللهی، در هر حوزه و منصبی که هستند، باید آمادگی تحمل ناملایمات را داشته باشند، ناملایماتی که مجری آنها عموماً افرادی پست و بی تقوا هستند که بیش از هر چیز به منافع مادی و میز و مقام فکر می کنند، ولو اینکه ظاهری مذهبی یا حزب اللهی داشته باشند!
آوینی نیمه دوم سال 71 بسیار غمگین بود چون وی را زیر فشار قوی گذاشته بودند و ماه های آخر زندگی اش از دست آزار و اذیت های مدیریت حوزه هنری واقعا گریه می کرد و اشک می ریخت، در اسفند همان سال هم تصمیم به رفتن از این سازمان را گرفته بود. مجموعه ای از مدیران بی فکر از مدیریت حوزه هنری تا سازمان صدا و سیما برای اذیت شهید
آوینی دستور می گرفتند؛ چهارشنبه قبل از شهادتش هم روزنامه جمهوری اسلامی ایران مطلبی را در انتقاد از شهید
آوینی نوشت.
*
سه دسته مشکل در یک سال آخر عمر شهید
آوینی در حوزه هنری ایجاد شد، یک دسته مشکلاتی که برای اذیت این شهید وجود داشت، دسته ای دیگر اختلاف دیدگاهی بود که بین شهید
آوینی و آقای نصیری برای نحوه و تاکتیک های مقابله با تهاجم فرهنگی ایجاد شده بود و مخالفین این دو با غرض ورزی این اختلافات اجرایی را بزرگ نمایی می کردند و سومین مشکل هم این بود که شهید
آوینی به آدم هایی که به سوره می آمدند، خیلی اعتماد می کرد، البته این اعتماد از سر جهل نبود بلکه می خواست به جوانان میدان دهد تا راه پیشرفت شان باز شود.
*
آوینی قهرمان واقعی روزگار ما بود. چه در مقام نویسنده، چه در پشت دوربین و چه پشت میز مدیریت. اگر حضور مقام معظم رهبری در مراسم تشییعش نبود و از سوی ایشان سید شهیدان اهل قلم لقب نمی گرفت، چه بسا که آن تهمت ها تا به امروز هم ادامه داشت. او تاوان حقیقت طلبی اش را داد و شهادت بهترین پایان بود برای این انقلابی مومن و آرمان خواه...
به قلم جناب محسن سوهانی
پ ن : روح بلندِ آقا
مرتضی شاهد است که
#تاریخ تکرار می شود !
.
@Shemshadichannel#حسن_شمشادی#همیشه_خبرنگار ،
#فعال_رسانهو
#خبرنگار_بازنشسته #صدا_و_سیما .
#مرتضی_آوینی #شهید_آوینی #سید_شهیدان_اهل_قلم