شورای بازنشستگان ایران

⭕️ پست‌های وزارتی منبع رانت ثروت و قدرت
#یادداشت_روز ، ۲۴ تیر ۱۴۰۳

به همان دلایل مبرهن که پزشکیان رییس‌جمهور منتخب نظام است و نه مردم ایران، پس وزرا به خصوص وزیر آموزش و پرورش نیز #وزیر_نظام است از همین رو تلاش برای تأثیرگذاری در انتخاب وزیر مانند همان بحث شرکت در انتخابات امری بیهوده است و زمین بازی فعالان صنفی و تشکل‌های مستقل نیست. اینکه یک عده #کارگروه زده‌اند و اسم و رزومه برای #ظریف ارسال می‌کنند و وزیر پیشنهاد می‌دهند ناشی از دغدغه برای آینده مدرسه، معلمان و کودکان نیست افراد و تشکل‌های زرد و #وابسته فرصت را مغتنم دیده‌اند تا مهره‌های خود را در جایگاه های کلیدی بچینند تا به موقع رانت و ثروت را درو نمایند.

این روزها شاهد آن هستیم که تشکل‌های وابسته مدام در کانال‌های خود از نقششان در پیروزی در انتخابات می‌گویند #کارچاق‌کن‌ها و #لابیگران فعال شده‌اند و در حال رایزنی و فرستادن پیغام هستند. استدلال آنان این است که به دنبال وزیر کارآمد هستند اما حقیقت آن است که آنان به دنبال وزیری هستند که پست و مقام بیشتری نصیب باند آنان نماید چرا که اساسا وزیر در نظام جمهوری اسلامی هرگز برآمده از جامعه معلمان نبوده و خواسته‌های عمومی حوزه آموزش و نیازهای دانش‌آموزان را نمایندگی نکرده‌است.

نظام آموزشی در ایران ایدئولوژیک و غیردموکراتیک است وزیر آموزش و پرورش در اصل مجری سیاست‌های طبقاتی و ایدئولوژیک حاکمیت است و چیزی به نام مشارکت معلمان و دانش‌آموزان و متخصصان تعلیم و تربیت در این ساختار وجود ندارد. تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های کلان آموزشی در شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت می‌گیرد و به صورت مستمر نهادهای امنیتی بر مدیران نظارت دارند.
از آنجایی که بحران‌ها و چالش‌های آموزش و پرورش مانند بحران نیروی کار، ناکارآمدی در ارایه آموزش کیفی و عادلانه و رایگان، پولی و کالایی‌سازی گسترده آموزش عمومی، وضعیت اسفناک معیشت معلمان و ... دارای ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کلان دارند پس عملا وزیر هرگز قادر به ایجاد تغییرات و رفع بحران نیست.
از سویی، آموزش و پرورش بسیار گسترده و یک نهاد کلیدی حاکمیتی است و اکثریت جامعه با آن مرتبط هستند و این موقعیت خاصی برای مرتبط شدن با سایر ارکان را به وزیر و باند پیرامونش می‌دهد. در اصل پست‌های وزارتی فرصت مناسبی برای برخورداری از کانال‌های منتهی به رانت ثروت و قدرت  است و افراد به مدد جایگاهی که در این وزارتخانه به دست می‌آورند فرصت دستیابی به منابع ثروت و قدرت برای آنان فراهم می‌گردد. از این منظر دعوای باندی بر سر تصاحب وزارتخانه از سوی تشکل‌های وابسته مانند #سازمان_معلمان، #مجمع_فرهنگیان و #انجمن_اسلامی و #افراد_بانفوذ قابل تحلیل است. از سوی دیگر باند مقابل یعنی جناح موسوم به اصولگرایان مقاومت می‌کند تا به راحتی همه وزارتخانه را تسلیم رقیب نکند تا این منبع رانت و قدرت حفظ گردد.

#نه_به_تشکل‌های_وابسته
#نه_به_تشکل‌های_زرد

کانال تلگرامی #مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah


@Shbazneshasteganir

⭕️ نوبخت و پایان بازی با کارت تشکلها
✍️جعفر ابراهیمی ، فعال صنفی معلمان
May 29, 2020
🔴 دو دهه کنشگری صنفی و برخورد فرصت‌طلبانه با مطالبات صنفی معلمان



پس از حذف و سرکوب تشکل‌های صنفی و سیاسی منتسب به معلمان در دهه شصت ، تاریخ ثبت اولین تشکل‌های صنفی فرهنگیان به سال 1377 برمی‌گردد وقتی در سال 1379 کانون صنفی معلمان ایران به مرکزیت تهران مجوز فعالیت گرفت چندین تشکل استانی در ایران وجود داشت و همین تشکلها بودند که هسته اصلی شورای هماهنگی تشکهای صنفی فرهنگیان ایران را بنا نهادند. هم‌زمان در کنار تشکل‌های سیاسی حکومتی مانند #انجمن اسلامی معلمان متعلق به جناح خط امامی که مثلاً خود را چپ می‌نامیدند! و #جامعه اسلامی معلمان متعلق به جناح مقابل، تشکل‌های سیاسی دیگری مانند #سازمان_معلمان شکل گرفتند.


خاتمی با شعار اصلاحات سیاسی روی کار آمده بود اما دیری نپایید که عملکرد خاتمی نشان داد منظور او از تقویت جامعه مدنی ، تقویت باندهای همسو با خود است و جایی برای تشکل‌های مستقل وجود ندارد شکل‌گیری و ثبت « NGO»ها به‌صورت فله‌ای یکی از نمودها و ابعاد توسعه سیاسی دولت موسوم به اصلاحات بود. به خاطر همین یک گمانه‌زنی در مورد نحوه شکل‌گیری هسته اولیه نهادهای صنفی و مدنی در آن دوران وجود داشت که به تشکل‌هایی که در بستر اصلاحات شکل می‌گرفت با دیده شک می‌نگریستند این گمانه‌زنی به خاطر سابق سرکوبگری خاتمی و باندش این پرسش را مطرح می‌کردند که آیا هدف واقعی دولت تقویت جامعه مدنی است؟ یا کنترل جامعه به میانجی نهادهای مدنی خنثی و وابسته؟

ادامه یادداشت را در لینک زیر بخوانید :
shorturl.at/BHIZ5