نامه نگاری بازنشستگان به مسئولین برای دستیابی به مطالبات، بیفایده است طی بیش از چهار دهه مطالبات زیادی ایجاد و انباشته شده چون هیچکدام پاسخی نگرفته.
از
حقوق و معیشت بازنشستگان بگیریم تا وضعیت دشوار بهداشت و درمان ، ابهام و ناروشنی زندگی و آینده فرزندانمان تا فشارهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی گوناگون، تا تخریب منابع و امکانات محیط زیست و دهها مشکل دیگر که همه به زندگی ما مربوط است، خب کدام مورد از مطالبات با طومار و نامه نگاری حل شده ؟ کدام مورد رای را به بازنشسته دادند؟ کدام درمان را رایگان کردند؟ کدام
حقوق و دستمزد را طبق قانون خودشان مطابق هزینه سبد معیشت تصویب کردند؟!
روسای صندوقها و کانونهای بازنشستگی کدام تقاضای کتبی بازنشستگان را پیگیری و به نتیجه رسانده اند؟
کدامیک از نمایندگان و یا روسای مجلس به واقع پشت بازنشستگان آمدند؟
دوباره نامه بنویسیم به رئیس مجلس با رئیس جمهور؟
نامه بنویسیم به روسای خانه کارگر؟!
این نامه نگاری ها باعث اتلاف وقت و هدر رفتن فرصت میشود چون چند ماهی وقت میگیرند و خیالشان راحت میشود که فعلا سر بازنشسته را گرم کرده و صدایش بلند نمیشود.
تجربه نشان میدهد هر وقت چندتا تجمع بزرگ و سراسری داشتیم بلافاصله یک عقب نشینی داشته اند( گرچه با زیرکی و
افزایش قیمتها دوباره از جیبمان برداشتند، چون متاسفانه ما راضی به چند درصد بودیم و نه هزینه واقعی سبد معیشت) .
اینها امتحان خود را پس داده چون جلوی ما صحبت از تکریم بازنشسته و در خلوت زیر ننگین ترین مصوبات علیه ما را امضا میکنند.
اگر هم جلسه ای گذاشته میشود باید با حضور نمایندگان مستقل بازنشستگان باشد که حمایت بدنه را دارند و کوتاه نمی آیند و بله قربان گو نیستند و بازنشسته را در جریان ریز مذاکرات میگذارند و سیاستهای حکومت را توجیه نمیکنند!
#فقط_کف_خیابون_بدست_میادحقمون#حقوق_سبدمعیشت_افزایش_نرخ_تورم شورای بازنشستگان ایران
@shbazneshasteganir