.
یکی از پرسشهای رایج و البته مضحک درباره
#تبعید :
آیا به کسی که تبعیدش می کنند،جای زندگی،کار ، هزینه رفت و آمد و خورد و خوراک و ...
داده میشود؟!
پاسخ:
چه دل خوشی داری کاکو
جیب ما رو نزنن،تامین نیازها پیشکش!
اولین بار که قرار بود از زندان گوهر دشت به برازجان اعزام کنند،شخصی به نام سروان رمضانی ( مامور شعبه اعزام تبعیدی ها) سه ملیون تومان از نزدیکانم گرفت که با هواپیما منتقل شوم،
اما با یک پژوی قراضه و یک راننده معتاد خمار ما را تا برازجان برد, یعنی از من و دو زندانی دیگر نفری سه ملیون بابت بلیط هواپیما گرفت و بالا کشید،چند بار راننده چرتش گرفت رفت تو لاین مقابل،هی سرش داد می زدم : مردک!
هشت سال زندان منُ نکشت, نمی خوام به خاطر خماری تو بمیرم!
■
از پارسال تا حالا بلیط اتوبوس تا
#برازجان " صد و پنجاه هزار تومان گرانتر شده،و البته طی این مدت دو بار کار پیدا کردم و هر بار به دلیل بازداشت،شغلم را از دست دادم،
حتی پول دفتری که حضور و غیاب تبعیدی در آن ثبت می شود را از خودمان میگیرند،
یعنی،بعد از هشت سال ما را به شهری هزار کیلومتر دورتر از محل سکونت خود می اندازند، بی آنکه برایشان مهم باشد،آیا تبعیدی پول رفت و آمد دارد؟
جای زندگی دارد ؟
کار ، درآمد...
اینها فقط به
#سرکوب منتقد فکر می کنند،نه عواقب
#شکنجهلازم است که تکرار کنم:
من به اقامت در برازجان اعتراضی ندارم،اینجا خانه ی من است،بخشی از هستی من است،
من به اینکه اقامت در این شهر زیبا را یک مجازات می دانند و به احکام ظالمانه اعتراض دارم،به اینکه به جای مجرم،آنکه به مجرم اعتراض می کند را مجازات می کنند...
#سهیل_عربی@Shbazneshasteganir