نذر حضرت عباس(ع)
بی هیچ استعاره بیا شاعری کنیم
در سوگ شیرخواره بیا شاعری کنیم
بر جسم پاره پاره بیا شاعری کنیم
روح القدس! دوباره بیا شاعری کنیم
حرفی نگفته مانده، اگر با قلم بگو
از روزگار قافله با محتشم بگو
باید دوباره گفت چه با کاروان شده
زخمی هزار ساله هم اکنون جوان شده
از چشم آسمان و زمین خون دوان شده
هنگام راه بستن آب روان شده
شاعر! پر از اصالت خون کن دوات را
از سر بگیر روضه ی شط فرات را:
قلب حرم شده هدف دشمنان، هلا
برخاست ست بانگ کف دشمنان، هلا
آواز دف د دف ددف دشمنان، هلا
بسته است راه آب صف دشمنان، هلا
شاها! وزیر اول دربار را بخوان
وقتش رسیده است علمدار را بخوان
دریای درد های تو را ساحل است او
در شام غربتت قمر کامل است او
الحق که مرز بین حَق و باطل است او
سقای کربلاست، ابوفاضل است او
دارد به سوی خیمه سرا مشک می برد
دشمن به استقامت او رشک می برد
در کربلا گذاشته سنگ تمام دست
آورده است تا دم آخر دوام دست
هرگز نخواست تا بکشد از امام دست
آورده است آب ولی با کدام دست؟
مشکی پر از فرات به دندان گرفته است
مجنون دوباره راه بیابان گرفته است
زخمی چنان عمیق نشاندند بر تنش
گویی هزار اسب دواندند بر تنش
گله به گله گرگ رهاندند بر تنش
دردا بگو چه ها گذراندند بر تنش
مانده ست جای خالی یک دوست در حرم
طفلی هنوز منتظر اوست در حرم
طفلان بی نوا چه کشیدند بعد از او
روی خوش از زمانه ندیدند بعد از او
دل از دل فرات بریدند بعد از او
تا گوشه ی خرابه رمیدند بعد از او
می خواست رود را بکشاند به خیمه ها
خود را نه! مشک را برساند به خیمه ها
ویرانه دشت معجزه آباد را ببین
در قتلگاه معرکه میلاد را ببین
گلبرگ های پرپر در باد را ببین
طوفان خطبه خوانی سجاد را ببین
ناگاه بانگ خطبه ی زینب بلند شد
از قعر چاه ها مه نخشب بلند شد
#محمد_شکری_فرداز مجموعه شعر
#گشایش نشر
#شهرستان_ادب کانال تخصصی
#شعر و
#داستان :
@ShahrestanAdabPub