شهرِ زنان، شهرِ امن

تجمع زنان سیاسی زندان اوین در حیاط بند در اعتراض به #اعدام

اعدام‌ها اراده مردم برای پایان دادن به جمهوری اسلامی را استحکام خواهد بخشید.

زنان سیاسی زندان اوین روز شنبه ساعت ۶ عصر در حیاط بند زنان مراسمی را در اعتراض به اعدام‌های اخیر از جمله اعدام دو نفر در زندان اراک به اتهام سب‌النبی و سه اعدام شده اخیر در اصفهان برگزار کردند.
در این مراسم تعدادی از حاضران دیدگاه‌های خود را مطرح کردند./اینستاگرام نرگس محمدی

#نرگس_محمدی
#فائزه_هاشمی
#بهاره_هدایت
#گلرخ_ایرایی
#ویدا_ربانی
#سپیده_قلیان
#نسرین_خضری
#شکیلا_منفرد
#زهره_سرو
#مهوش_شهریاری


@Shahr_Zanan

حمیدرضا امیری همسر #ویدا_ربانی، روزنامه‌نگار زندانی خبر داده که همسرش از دو ماه گذشته دچار سردردهای شدید بوده و بهداری زندان اوین اواخر بهمن‌ماه برای او سی‌تی‌اسکن تجویز کرده است اما تاکنون روند پیگیری درمانی برای او آغاز نشده است.

ویدا ربانی در تاریخ ۲ مهرماه سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و سپس به زندان قرچک و پس از آن اوین منتقل شد. او توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به هفت سال و سه ماه حبس تعزیری محکوم شد. وکیل او اعلام کرده علی‌رغم پیگیری‌ها برای آزادی موکل در ایام نوروز، تلاش‌هایش بی‌نتیجه مانده است.

ویدا ربانی خردادماه سال گذشته در پرونده‌ای دیگر به اتهام «توهین به مقدسات»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «فعالیت تبلیغی علیع نظام» به ۳ سال حبس تعزیری و ۲ سال حبس تعلیقی محکوم شده بود. ویدا در صفحه شخصی‌اش نوشته بود دادگاه مصادیق اتهام توهین به مقدسات را نوشتن شعر «تو مومن هستی و نمازت بوسه‌هایت هست» عنوان کرده است.

ویدا ربانی چندی پیش در واکنش به امیر عبداللهیان، وزیر امور خارجه که در پاسخ به یک خبرنگار خارجی گفته بود که هیچ خبرنگاری در ایران بازداشت نشده است نوشت: «می‌توان به جرات گفت میلیون‌ها ایرانی در جریان بازداشت گسترده خبرنگاران به ویژه نیلوفر حامدی و الهه محمدی قرار دارند. هنوز مرکب بیانیه مشترک اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات درباره جاسوس خواندن همکارانم خشک نشده است و باید از آقای عبداللهیان پرسید که آیا باید باور کنیم شما اطلاعی از بازداشت خبرنگاران ندارید؟ تردیدی ندارم نیلوفر حامدی و الهه محمدی هم قربانیان پرونده‌سازی‌های نهادهای امنیتی علیه خبرنگاران و فعالان حوزه آزادی بیان هستند؛ چرا که یک خبرنگار هیچگاه به اطلاعات سری محرمانه یا طبقه‌بندی‌شده دسترسی ندارد که حتی توانایی جاسوسی را داشته باشد. البته تفسیر جاسوسی و اطلاق کردن آن به مخالفان و اصحاب رسانه در ایران امر جدیدی نیست. با این حال درباره خودم می‌دانم که پرونده‌سازی‌های نهادهای امنیتی علیه من از نوشتن گزارش تجمع دانشگاه امیرکبیر پس از سقوط هواپیمای اکراینی آغاز شد. به عنوان یک خبرنگار بیش از یک دهه در روزنامه‌های سراسری کار کرده‌ام، در رشته روزنامه‌نگاری تحصیل کرده و عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران هستم و در اینکه نزدیک به ۶ ماه است که در زندان به سر می‌برم تردیدی ندارم.»

@harasswatch