•|غُلامِحُسَـــــین|•

‍ بغض‏ های حقیر ما
رو به ‏روی تصاویر گلگون شما سرریز می‏شود
و راه را برای کلام می‏بندد
از شما چه باید گفت و چه باید نوشت؟
واژه‏ های خاکسترگونه ما فقط بلدند رو به‏ روی شما ضجه بزنند
اما کاش می‏دانستند که یاد شما حرکت است
حرکتی برای بهبودی وضعِ «بودن»
چه باید گفت که شما حنجره ‏های خود را عبور دادید تا آن سوی مرزهای تکبیر
آن سوی مرزهای ندیدن
جایی که واژه‏ هایی یافت نمی‏شود
تا شما را با آن ستود
اصلا شما که برای تحسین برانگیزی قلم ‏های ما بوسه بر عطر پرواز نزدید!
هر روز و هر شب، خاکریزها، با اشک‏ها و دعاهایتان گره می‏خورد
شما درشتناکی شب را با تکبیرهای فاتحانه ‏تان درهم می‏شکستید و روزهای سنگر را سپیدتر از بال‏های کبوتران می‏کردید
ما مانده ‏ایم و یاد شما
بدا به حال ما
اگر یاد شما را زندگی ما قاب نگیرد اینجا فراوانند داغ‏های کمرشکن و زخم‏هایی که شما مرهمشان هستید شما را می‏گویم که نگاهتان رفت و در جهت قبله پروانه‏ ها خانه کرد
وقتی دست نوشته‏ های شما خوانده می‏شود در می‏یابیم که شما نام دیگر خورشیدید
و قرابتی نزدیک با خود عشق دارید
وقتی وصیت‏نامه ‏های شما را می‏خوانند تازه می‏فهمیم چرا با عزم آخرین نفر از شما، آسمان چمدان خود را بست و کوچید تا بر شرم خویش نیفزوده باشد
وقتی عکس شما را در ذهن خویش ورق می‏زنیم، تازه می‏فهمیم که عکس‏های تک تک شما اشاره می‏کرده است به بهترین فصل حیات و ما غافل بودیم
حال ما مانده ‏ایم و دستانی که به دیواره ‏های قفس می‏خورد
ما مانده‏ ایم و نام جاوید شما که از لمس رهایی، خنده می‏زند
ما مانده ‏ایم و موسم یاد شما که روزهای ما را ترمیم می‏کند

#ای_شهید_ای_حب_المتین_آسمان_ما_را_دریاب


@shahid_saberi