@Selseleyeدر زبان
#سانسکریت، کلمای نادا به معنای
#موسیقی است. در زبان اسپانیایی، همین کلمه معنای
#هیچ دارد. معنای دوم هم زیباست، در موسیقی ای که من درباره اش صحبت می کنم، موسیقی سکوت است.
این موسیقی در متن وجود ماست و هماهنگی درونی را نشان می دهد. اما در دنیای بیرون، موسیقی هماهنگیِ ستاره ها، سیارات و كل هستی است. به جز انسان، همهی اجزای هستی برای نواختن این موسیقی کوک و هماهنگ هستند. این انسان است که چهره ای زشت پیدا کرده؛ تنها به این دلیل که ما بیهوده سعی می کنیم خودمان را بهبود ببخشیم و چیزی خاص باشیم.
لحظه ای که آرزوی «خاص بودن» در ما شکل می گیرد، از هماهنگی خارج می شویم. هستی، فقط بودن را می شناسد. خاص شدن، فقط تبِ ذهنِ بیمار است. انسان هرگز از وضعیت موجود خود راضی و خشنود نیست. همین ناخشنودی، زشتی می آفریند. انسان ها پر از شکوه و نارضایتی اند. آنها زیاده خواهند و حتی اگر چیزهایی را که آرزو دارند، به دست آورند، بازهم راضی نیستند و بیشتر میخواهند.
#ذهن درخواست های خود را هر روز بیشتر و بیشتر می کند و این بیماری کنونی بشر است. به محض این که آرزوی
#خاص شدن را رها کنیم، نوایی هماهنگ و موزون از درون مان به گوش می رسد. شکوه و زیبایی
#بودا در همین نواست. او از این موسیقی و
#هماهنگی سرشار بود و این هماهنگی از او بیرون می تراوید و حتی دیگران را خشنود می ساخت.
#اوشو⭕️⭕️