مجله تلگرامی صدای پای آب

🔵🔵🔵 چرا دستور رئیس جمهور در مورد احیای زاینده رود شکست خواهد خورد؟

(قسمت اول)


🔹 به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت، هیئت وزیران در جلسه يکشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۷ به #شورای_عالی_آب به عنوان مرجع هماهنگی سیاستگذاری در زمینه تأمین، توزیع و مصرف آب کشور مأموریت داد تا "با تشکیل #کارگروه‌هایی موضوع احیاء رودخانه زاینده‌رود و ساماندهی کمی و کیفی رودخانه کارون بزرگ و در صورت لزوم سایر رودخانه های مهم کشور" را در دستور کار قرار دهد. این دستور از نظر فعالان جنبش مخالفت با انتقال آب و همه دغدغه مندانی که با ساختار حکمرانی در کشور آشنایی دارند پیشا پیش محکوم به شکست است. این شکست بخشی از سلسله شکست های جمهوری اسلامی در حوزه های مختلف است که امروز جامعه را در برابر ابر بحران هایی نظیر آب و محیط زیست قرار داده است.

🔹 برای ملموس کردن ابعاد این شکست باید به شکست پروژه های مختلف کلان حاکمیت از زمان امام خمینی و دوران مقام معظم رهبری اشاره کرد. از فرمان هشت ماده ایی امام تا سیاست های کلان محیط زیستی ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری. در یک گذر سطحی متوجه خواهیم شد بسیاری از سیاست های کلان رهبری در حوزه های مختلف که با پشتوانه #ولایت_مطلقه_فقیه ابلاغ شده است تماما با شکست روبرو شده است؛ حال می توان انتظار داشت دستور هیات وزیران در رابطه با کارون و زاینده رود که به اعتراف روسای جمهور ادوار مختلف؛ اختیارات آن در حد تدارکات چی بیش نبوده است توقع اجرا داشت. جالب ان است که دستور هیات وزیران به شورای عالی آب که از آن شورا به عنوان مرجع هماهنگی سیاستگذاری در زمینه تأمین، توزیع و مصرف آب کشور یاد می شود ابلاغ می گردد. حال سوال ما از نظام سیاسی این است که چرا راهکارهای شورای عالی آب طی چند دهه گذشته جواب نگرفته است؟ اگر قرار به نتیجه بود طی ده سال گذشته مصوبات رنگارنگ نهادهای مختلف در حوزه آب و محیط زیست می بایست جوابی در خور می گرفت. اما واقعیتی که امروز پیش روی جامعه مدنی قرار گرفته است این است که ساختار کنونی بیش از آنکه بخشی از راه حل باشد قسمتی از مشکل است. بی هیچ تعارفی مشکلات کنونی آب بخشی از مشکلات ساختاری کشور در حوزه تصمیم گیری و تصمیم سازی است. تا زمانی که سیاست های آبی کشور به جای تصمیم گیری در اتاق های شفاف و شیشه ایی کارشناسی در بیوت مراجع؛ دفتر مقام معظم رهبری و نمایندگی های ایشان در شهر های مختلف و تصمیم های یک شبه نمایندگان مجلس برای رای اوری گرفته شود گره ایی از مشکلات آب کشور گشوده نمی شود. تا زمانی که سیاست های دولت انباشت ثروت از طریق سلب مالکیت از محرومان مبدا و حاشیه رودخانه ها و اجرای پروژه های سد سازی و انتقال آب باشد گره ایی از مشکلات آب کشور گشوده نمی شود؛ تا زمانی که ساختار سازماندهی کشاورزی پیشا مدرن و سنتی بر کشور حاکم باشد گره ایی از مشکلات آب کشور گشوده نمی شود؛ تا زمانی که به جای سرمایه گذاری در حوزه های محرومیت زدایی بودجه های کشور صرف بودجه های غیر شفاف نظامی می شود مشکلات آب کشور حل نمی شود. تا زمانی که نگاه امنیتی بر کشور حاکم باشد و یک شهروند ایرانی بخاطر یک توئیت جرات امدن به کشور نداشته باشد مشکلات آب کشور حل نمی شود. تا زمان انکه فیلمی همانند سلام بمبئی که با مجوز ارشاد مجوز گرفته اجازه اکران نداشته باشد و از سر در سینما پایین کشیده شود مشکلات آب کشور قابل حل نیست. از این تا زمانی که ها بسیار می توان گفت. مگر می شود مشکل آب کشور را از کشاورزی سنتی؛ صنعت رانتی؛ توریسم کم رمق و حتی بی جان و آزادی های فردی و اجتماعی و حتی سیاست خارجی و ... جدا دانست؟ اگر قرار است راهکاری برای آب کشور ارائه شود باید در همه حوزه ها تصمیم گیری شود و سیاست ها به روز رسانی شود اما ایا با ساختار کنونی تصمیم گیری و تصمیم سازی در کشور می توان تصمیم های بزرگ برای تغییر را حتی از ذهن گذراند؟ در پست های اینده شفاف تر این بحث را ادامه خواهیم داد.

@sedayepayeab1