مجله تلگرامی صدای پای آب

💦نقد و تحلیل 💦

🔵🔵🔵 اگر آب را انتقال ندهیم چه کنیم؟

( پاسخی به پرسش موافقان پروژه های انتقال آب )



قسمت اول==================

📍📍📍یکی از ترفندهایی که برای توجیه پروژه های انتقال آب استفاده می شود، تشریح ضرورت های توسعه ای و الزامات شهری زندگی شهرهای نیازمند انتقال آب است. استدلال سازی موافقان انتقال آب این است که این کنش محیط زیستی برخواسته از نوعی ناچاری است. این درحالی است که بررسی عقلانی و تجربی استدلال های صورت گرفته در این جهت نشان می دهد که این توجیهات تا چه اندازه نادرست و غیر منطقی هستند.

♻️♻️الف. صورت بندی بحث مبتنی بر ضرورت انسانی و قانونی آب رسانی به شهرهای نیازمند.

در این صورت بندی موافقان این چنین استدلال می کنند که آب برای شرب انتقال پیدا می کند. پیش فرض چنین استدلالی این است که #بحران_کم_آبی در این شهرها به قدری است که آب شرب شهروندان تامین نمی شود. لذا ضروری است علی رغم پرداخت هزینه های کلان انتقال آب، این مسئله بر طرف شود.

این ظاهرسازی فریبکارانه درحالی روی می دهد که استانهایی مبدا انتقال آب روستاهایی دارند که از مشکل بی آبی شدید، رنج می برند. اگر قرار بر چاره اندیشی انسانی و قانونی باشد چرا باید تدابیر مذکور به طریقی باشد که شهروند این استان ها در درجه دوم یا حتی سوم اهمیت باشد؟ آیا این برخورد نوعی #منطقه_گرایی نادرست به حساب نمی آید؟ آیا در بطن این نوع مراجعه به انسان و قانون، #تبعیض_اجتماعی خلق نمی شود؟

♻️♻️♻️ب. پروژه های انتقال آب با ایجاد زیرساختهای توسعه ای در مناطق آبی همراه است.

پیشفرض استدلال این است که سازه هایی که ضمن انتقال آب ساخته می شوند از قبیل سدها، تونل ها، نیروگاه ها و غیره به ایجاد اشتغال کمک می کنند. این در حالی است که این استان ها، عمدتا به دلیل سیاست های #توسعه_عدالت زدایی که پیش از این بر آنها حاکم بوده است از فقر شدید در حوزه برنامه ریزی آموزش و پرورش و تربیت نیروی متخصص و ماهر رنج می برند و بنابرین منظور از اشتغال در این مناطق، به خدمت گرفتن پرسنل کارگری ذیل قراردهای کاری است که کمترین درصد #امنیت_شغلی را دارا هستند؛ هرچه پروژه هایی مانند #معدن_زمستان_یورت توانست برای مردم بومی اشتغال و رفاه ایجاد کند این پروژه های زیرساختی نیز خواهند توانست مسئله زندگی را حل کنند.

عمق عوام فریبانه بودن این استدلال آنجا است که ما مردمی را به واسطه قانون گذاری و سیاست گذاری تبعیض آفرین به صورت تاریخی در ضروریات زندگی محصور کرده ایم و آنگاه در مقابل #توانمندسازی_قطره_چکانی، امکانات و استعدادهای زیست محیطی آنجا را از آنها بدون هیچ هزینه خاصی اخذ می کنیم؛ کسانی که اندکی آشنایی با مباحث سیاسی دارند می دانند که تبدیل کردن شهرها و استان های محروم به #مدینه_ضروریه، و آنگاه بهره کشی از منابع آنها نه تنها عمران نیست بلکه بیشتر به #استعمار شبیه است. اینجاست که در می یابیم این #زیرساختهای_استعماری دقیقا با همان #منطق_استعماری توجیه می شوند.

⭐️ ادامه دارد ...

@sedayepayeab1