مجله تلگرامی صدای پای آب

▪️سرمایه‌داری فاجعه و انتقال آب بهشت‌آباد

✔️ تسلیم ارعاب لابی سدساز و محفل‌های طرفدار انتقال آب در باب لزوم سدسازی و تونل‌های ویرانگر انتقال آب نباید شد. فضای رسانه‌ای این حلقه‌های مشکوک و ناپاک سیاسی/اقتصادی فعال شده‌اند تا در شرایط بحران، منافع خود را در اجرای طرح‌های ضدمحیط زیستی با استفاده از توجیهات به ظاهر فنی و با کمک محیط زیستی‌های اعتدالی که در موضع‌گیری تنزه‌طلبانه سعی می‌کنند نه سیخ را بسوزانند و نه کباب را و هم لب به توبره برسانند و هم آخور، پیش ببرند.

این لابی‌ها با فروکاهیدن مساله سیلاب به وجود یا عدم وجود سد و تونل‌های انتقال آب، تمام مولفه‌های محیط زیستی و مدیریتی را نادیده‌گرفته، هم‌چنان رویکردهای منسوخ سازه‌ای را در مدیریت منابع آب تبلیغ می‌کنند. سازه‌هایی به شدت پول‌ساز

فعال شدن لابی #اصفهان و با مشارکت وزیر کویری نیرو در آغاز طرح غیرقانونی انتقال آب بهشت آباد را از این زاویه و با بهره‌برداری از شرایط بحرانی کشور هم پس از سیلاب اخیر و هم تنش‌های سیاسی با آمریکا تحلیل کرد.
در فضایی که توجهات به سمت افزایش تنش‌های روانی و فیزیکی سیاسی منطقه و آینده‌ی وضعیت سرزمینی ایران جلب شده و از سوی دیگر القائات لابی سدساز و کارتال‌های اقتصادی ذینفع در انتقال آب #کارون مبنی بر ترسالی و پرآبی در خوزستان، بهترین فرصت برای تحکیم و اجرایی کردن طرح‌های اهریمنی و ویرانگر و خائنانهٔ انتقال آب است. هراس، سردرگمی، فشار اقتصادی، ترس از حملات نظامی، همه عواملی است که شرایط را از دید مافیای آب برای عملیاتی شدن #بهشت_آباد از طریق بازوهای رسانه‌ای، مدیریتی و تامین مالی از بودجهٔ عمومی مهیا کرده است.

‏✔️ سرمایه‌داری فاجعه وقتی با عدم شفافیت و استبداد هم‌نوا شود واز مزایای رانت وسرمایه‌داری رفاقتی هم بهره‌مند، به مراتب وضعیت را به سمت وخامتی شدید و بازگشت‌ناپذیر پیش می‌راند. کاری که دولت روحانی و بازوهایش، #اردکانیان و #کلانتری به خوبی انجام می‌دهند. آینده برای ما تیره‌تر از قبل است

و اما در باب سرمایه‌داری فاجعه، میلتون فریدمن: به‌باور من، وظیفه‌ی اساسی ما این است که برای سیاست‌های اقتصادی موجود، بدیل‌هایی بپرورانیم، و آن‌ها را حی‌وحاضر در دست‌رس نگه داریم، تا زمانی فرارسد که آن‌چه “از نظر سیاسی تاکنون ناممکن” بود، “به‌لحاظ سیاسی دیگر اجتناب‌ناپذیر” شود.

‏نائومی کلاین آن را بدین‌نحو خلاصه می‌کند: «نشستن در انتظار بحرانی عمده؛ سپس به‌حراج‌نهادن و فروش اجزای دولت به‌بازی‌گران بخش خصوصی، در حالی که شهروندان هنوز از شوک دچار سرگیجه‌اند؛ و آن‌گاه، دائمی‌کردن “اصلاحات” کذایی، با سرعت هرچه تمام‌تر».

‏ شوک اول حوادثی چون، جنگ، حمله‌های تروریستی، کودتا و حوادث طبیعی است. بنگاه‌ها و شرکت‌های بزرگ با استفاده از قدرت سیاسی و سیاست‌مداران وابسته به خود، با انجام طرحی برنامه‌ریزی شده و با کاشتن بذر ترس، از بُهت و پریشانی و سردرگمی مردم در آن لحظات استفاده کرده و شوک دومی را که چیزی جز تغییرات رادیکال اقتصادی و سیاسی نیست به وجود می‌آورند.

در این میان افرادی که با موج دوم شوک، به مقابله برمی‌خیزند با شوک سومی که شامل پلیس، ارتش، زندان و بازجوئی است روبه‌رو و سرکوب می‌شوند.
‏مشخصا شوک سوم در ایران، ورود شورای امنیت ملی به مباحث آب است.

‏ کتاب دکترین شوک نائومی کلاین مشخصا به سرمایه‌داری فاجعه با رجوع به مثال‌های عینی متعدد می‌پردازد. سوءاستفاده سدسازان و اهالی انتقال آب از شرایط سیلابی اخیر و رنج مردم در استان‌های غربی و جنوبی، مثالی داخلی از این موضوع است.


#سرمایه‌داری_فاجعه
#انتقال_آب

@Azegaar