در سفر زمینی پاها مجروح می شود و در سفر آسماني دل ها ...
رفقا!
کربلا نه به رفتن ... که به شدن است ...
پس لیاقت هرکدام از ما به کربلایی شدنمان است...
و
تا کربلا فقط
یک "من" فاصله است!
از "مـَنَت" که بُگذری
رسیده ای...
اگر امروز می گوییم "لبیک یا حسین"،
حواسمان باشد که لبیک گفتن به "سرور آزادگان" ، مسئوليت بزرگی بر گردنمان می گذارد.
باید رفتارمان هم عوض شود.
مهربان تر شویم ...
دلسوز تر
با توجه تر
و ...
ولی اگر قرار است خواسته یا ناخواسته ، باز هم دورویی کنیم ، آبرو بریزیم ،
با احساسات یکدیگر بازی کنیم،
بر سر کینه هایمان باشیم،
یکدیگر را قضاوت کنیم
و
در نهایت همانی که هستیم ، بمانیم
یادمان بیاید که کوفیان هم لبیک یا حسین گفتند و حتی نامه هم نوشتند
و
اندکی بعد ....!!
و نگاهی به زندگی مردمان سال شصت هجری بیندازیم تا ببینیم معنی پوسیدن در ظلمت سرد دنیا و معنی با شور ماندن در همیشه ی تاریخ ، چقدر در رابطه با دوری و نزدیکی به حسین (ع) ، روشن و غیر قابل انکار است ...
و حتی به اطرافیان خود نیز نگاه کنیم که این رابطه برایمان روشن تر شود!
عده ای جدا شده از حسین (ع) و سرد و بی روح و دنیازده
و عده ای متوسل به حسین (ع) و سرشار از صبر و آرامش ...
#لایقان_را_چه_خبر_از_غم_نالایق_ها ؟
#کربلایی_شدن#رسانه_جهادی@safirane_khedmat_va_jahad