از امروز تا اطلاع ثانوی سعی میکنم در سادهترین شکل ممکن، برخی شنیدهها و یافتههایی که در ریشهیابی مفاسد کلان اقتصادی از پژوهشگران و اساتید این عرصه شنیدهام یا شخصاً با بررسی یا تفکر به آن رسیدهام را با شما در میان بگذارم، شاید روزی فتح بابی شد برای بهم پیوستن حلقهها و ایجاد زنجیری محکم دور گلوگاههای فسادزا در کشور: کوتاه نوشتار اول:
تظاهرات شرعی و تقوای ظاهری که در رفتار و کلام افراد میبینیم، برای جلوگیری از ارتکاب به #فساد_اقتصادی به هیچ وجه کافی نیست. حتی تمرکز بر #نظارت انسان بر انسان هم تا زمانی که منافع ناظر در تعارض کامل با منافع متخلفین قرار نگیرد، قابل اعتماد نیست. راه حل چیست؟ اولاً افزایش منافع ناظر از کشف فساد، ثانیاً افزایش منابع اطلاعاتی غیرانسانی برای نظارت مثل کاری که در #طرح_ترافیک انجام شد. تا زمانی که تمام نظارت از طریق نیروی پلیس راهنمایی و رانندگی و از طریق برگههای جریمه بود، طرح ترافیک و نظارت بر رعایت آن، چیزی جز شوخی نبود! اما از زمانی که سامانهی یکپارچهی نظارت هوشمند با #دوربین انجام شد، درصد وقوع تخلفی که با #رشوه یا مبتنی بر #خطای_انسانی صورت میگرفت، به شدت کاهش یافت. این یکی از مزایای #مبارزه_سیستمی با تخلفات رانندگی بود. حالا با این تجربه، شایسته نیست کشور با #قاچاق کالا از مبادی رسمی هم به همین شیوه مبارزه کند؟!