یکی از مردان سکولار، منتقد روحانیت و در عین حال سنتی در رابطه با حقوق زن، مورخ نامدار #احمد_کسروی بود. او در سال ۱۳۲۳ شمسی در جزوهای تحتعنوان «خواهران و دختران ما» ، در انتقاد از حجاب بهعنوان سنتی پیشااسلامی که در جوامع اسلامی رواج یافته - مینویسد که این سنت اشرافی پیش از اسلام اعتقادات و اعمال خرافی را در میان زنان شیوع داده و افق دید آنها را نسبت به مسائل خانه و خانواده محدود ساخته. با این حال، با آنکه کسروی در مخالفت با حجاب و چندهمسری با زنان همراه بود، اما دیدگاه بسیار محافظهکارانه و جنسیتگرایی دربارهی ورود آنان به سیاست، حرفهی قضا و حتی خدمت در دولت داشت. او بر این باور بود که خدا زن و مرد را برای وظائف متفاوتی خلق کرده و کار خارج از خانه کار زن نیست. زنان حتی نباید وارد آموزش مباحث فلسفی شوند. او مشخصا زنانی را که به قول او صبحِ سحر به طرف اداره میدوند، مورد انتقاد قرار میدهد و میگوید: «مگر شما کار و زندگی و وظیفهی نگهداری از شوهر و بچهتان را ندارید؟» به نظر کسروی طبیعت، زن را برای زائیدن و پرورش فرزند خلق کرده. مرد به لباس تمیز و غذا احتیاج دارد. کسروی به دانش آموختن و مشارکت کردن زنان در فعالیتهای سیاسی در راه اهداف ملی (مردان) معتقد بود، اما هواداران حقرأی زنان را مورد انتقاد قرار میداد که «نغمه ناموزون ساز میکنند.» او همچنین زنانِ "آزادشده" را بهخاطر زیادهروی در مصرف لوازم آرایش و لباس و رفتار نامناسب در میهمانیها و مجالس رقص سرزنش میکرد. در حال و هوای سالهای ۱۳۲۰ در این گفتهها کمترین حسننیتی وجود نداشت.