مصداق بارز آنچه خود خمینی «خدعه» می‌نامید و به آن افتخار می‌کرد. خمینی از اینکه گاهی به زبانی سخن گفته است که ملت و ناظران را فریب بدهد افتخار می‌کرد و به آن می‌نازید.
در اینجا پرسش از کسانی است که چگونه حتی ماه‌ها پس از بهمن ۵۷ از خمینی دفاع می‌کردند وقتی دیدند که خمینی اعدام و قتل‌عام را از شب ۲۲ بهمن در پشت‌بام مدرسه رفاه آغاز کرد؟
ملت ایران، و کسانی که در آن انقلاب سهیم بودند، بایستی دست به خودانتقادی بزرگی بزنند که چه شده بود که جمعی و بخشی از همین ملت از این فرد فریبکار، رودست خوردند و حتی با اشتیاق دنبال سر او دویدند.
این خودانتقادی سرمایه‌ای بزرگ برای بازسازی آینده بر مبنای عقلانیت و خرد انتقادی خواهد بود.
