«يه دنيا حرف داريم… با مهسا، نيكا، سارينا، حديث، مهرشاد، مهدى، محمد، مجيد، كيان … و تك تك كسانى كه ديگر نيستند و اى كاش ها و بغض هم اين قلب تكه تكه شده را ديگر آرام نميكند. خشمگينيم، از رنگ خاكسترى سكوت، از حسِ سرد و يكنواخت عادت، از بيمارى مزمن فراموشى.
با تمام وجود اين اين قطعه را تقديم ميكنيم به كسانى كه زندگيشان را براى ايرانى آزاد فدا كردند و نميگذاريم لحظه اى ياد و خاطره شان فراموش شود و راهشان را ادامه خواهيم داد.
به چشمانت قسم كز جور خاموش است، دوباره اين وطن جانا وطن ميشه. » 🕊️
