سوسیالیسم کارگران

A 16-year-old girl named Sonia Sharifi has been accused of “enmity against God” (Moharebeh) in Ilam, western Iran, during the past few days.
Security forces arrested Sonia at her grandmother’s house in Abdanan, Ilam province, on 19 November.
She is currently held in Ilam's juvenile detention center.
The security forces severely beat Sonia during her arrest.
Security interrogators forced her to “confess” about making Molotov cocktails and writing slogans.
The family did not receive a detailed answer regarding the status of their daughter's case from Abdanan and Ilam's Public Prosecutor's Office.
During this period they refused to provide the adolescent girl with legal counsel and said she was accused of “enmity against God” (Moharebeh).

#Sonia_Sharifi
#SoniaSharifi
#Abdanan
#Ilam
#mahsa_amini
#women_life_freedom
#OpIran
#IranProtests


#سونیا_شریفی
#سونیاشریفی
#دانش‌آموزان_زندانی_باید_آزاد_شوند
#آبدانان
#ایلام
#زن_زندگی_آزادی

@JavananeEnghlabe
@Blackfishvoice1

🔴همبستگی فدراسیون معلمان نیو ساوت ولز-استرالیا با مردم ایران
     
همبستگی با مردم ایران

  فدراسیون (فدراسیون معلمان نیو ساوت ولز-استرالیا) همبستگی خود را با جنبش جهانی اتحادیه‌های کارگری، که سرکوب وحشیانه و کشتار مردم ایران توسط حکومتی را محکوم کرده اند که به طور سیستماتیک، حقوق بنیادی زنان، فعالان سیاسی از جمله اعضای شناخته شده­ی تشکل­های صنفی آموزش و پرورش و جامعه «ال‌جی‌بی‌تی‌کیوپلاس» را نقض کرده است، اعلام میکند. (قطعنامه را در http://bit.ly/3hZFkK6 بخوانید)

کنگره کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (آی تی یو سی)، خواستار « آزادی فعالین صنفی و کارگری زندانی و همه افرادی می باشد که با نقض آشکار قوانین بین‌المللی بازداشت و زندانی شده‌اند» می باشد و «از مقامات ایرانی می خواهد به خشونت علیه زنان و دختران پایان دهند و به حقوق زنان، دختران و همه ایرانیان در خصوص آزادی تجمع، آزادی بیان، استقلال بدنی و به امنیت افراد احترام بگذارد».

بیانیه­ ی کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری به دنبال محکومیت شدیدالحن دولت ایران در نشست هیئت اجرایی آموزش بین ­الملل، که در تاریخ  18 و 19 آبان در بروکسل برگزار شد به تصویب رسید. هیئت اجرایی آموزش بین الملل در این نشست با تشکل های صنفی معلمان ایران، در مبارزه اشان برای آزادی بیان، بالا بردن کیفیت آموزش عمومی و رایگان برای همه و نیزبرابری جنسیتی در تمام سطوح جامعه ابراز همبستگی کرد.
بررسی وضعیت ایران همچنین در دستور جلسه کنفرانس منطقه­ای آموزش بین­ الملل آسیا و اقیانوسیه (EIAP) در کامبوج در 26-29 مهرماه، قرار داشت. نمایندگان اتحادیه آموزش و پرورش استرالیا (AEU) از جمله نمایندگان فدراسیون معلمان نیو ساوت ولز، با تاکید بسیار از قطعنامه پیشنهادی شورای هماهنگی تشکل­های صنفی فرهنگیان ایران حمایت کردند.
ملاحظه جدی دیگر این بود که معلمان ایران نتوانستند نماینده­ای را به این کنفرانس بفرستند تا قطعنامه مستقیما از طرف نماینده شورای هماهنگی تشکل­های صنفی فرهنگیان ایران به کنفرانس ارائه گردد. کورنا هایتورپ رئیس هیئت مدیره­ی اتحادیه آموزش و پرورش استرالیا، این قطعنامه را به نمایندگی از شورای هماهنگی تشکل­های صنفی فرهنگیان ایران ارائه و این قطعنامه به اتفاق آرا به تصویب رسید.

در این قطعنامه، در ارتباط با چند ماه اخیر حملات به معلمان، به تشکل­های صنفی و کارگری در ایران، و به آزادی تشکل و بیان، به موارد زیر اشاره شده است:
• از روز جهانی کارگر، روز 11 اردیبهشت ماه، بیش از ۲۵۰ معلم و فعال صنفی و کارگری، بدون هیچ مبنای قانونی توسط دستگاه امنیتی حکومت دستگیر، احضار، تفتیش ویا بازجویی شده اند.
• از روزیازدهم اردیبهشت ماه همزمان با روزجهانی کارگر، نمایندگان شورای هماهنگی تشکل­های صنفی فرهنگیان ایران، رسول بداقی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، مسعود نیکخواه، جعفر ابراهیمی و محمدحبیبی؛ و اعضای سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه، رضا شهابی، حسن سعیدی، و داوود رضوی؛ و فعالان حقوق کارگران ریحانه انصاری­نژاد، آنیشا اسداللهی، کیوان مهتدی و واله زمانی همگی هفته ها در سلول انفرادی نگه داشته شده و مورد بازجویی قرار گرفتند.
• اسکندرلطفي، سخنگوي شورای هماهنگی تشکل­های صنفی فرهنگیان ایران، و شعبان محمدی و مسعود نیکخواه، از اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان مریوان و همچنین آنیشا اسدالهی و ریحانه انصاری نژاد در اواخر مرداد ماه با قید وثیقه های سنگین آزاد شدند، با این حال، روز 16 مهرماه، ماموران اطلاعاتی ناگهان و با خشونت به منازل اسکندر لطفی و شعبان محمدی حمله کردند و آقای لطفی را دستگیر کردند، اما آقای محمدی در خانه نبود؛ آنها همچنین آقای نیکخواه را در همان روز دستگیر کردند.
• بسیاری دیگر از معلمان سرشناس از جمله اسماعیل عبدی، دبیر سابق کانون صنفی معلمان تهران، همچنان با احکام ناعادلانه زندانی هستند. او با اتهامات واهی تا سال ۲۰۳۱ به زندان محکوم شده است.

مرگ در بازداشت و اعتراضات گسترده بدنبال آن

از زمانی­که مهسا امینی۲۲ ساله، به جرم «حجاب نامناسب» بازداشت و در ۲۵ شهریورجان خود را از دست داد، اعتراضات برعلیه خشونت عریان حاکمیت در ایران آغاز شده و جان صدها هزار نفر، با گلوله­ های جنگی، گاز اشک­ آور و اسپری فلفل، به خطر افتاده است.
تا زمان نوشتن گزارش فوق (در ۲۹ مهر ماه) بيش از ۲۰۰ [1]تظاهرکننده جان خود را از دست داده­اند، از جمله بسياری از جوانان زير ۱۸سال، و صدها نفر ديگر مجروح شده­اند. هچنین چندین معترض به اعدام محکوم شده اند و ده ها هزار نفر بازداشت شده اند.

دست­یابی به صلح وظیفه­ اتحادیه ­­ها است
متن کامل این بیانیه را در لینک زیر بخوانید:
bit.ly/3Udoi92

🔻بی‌خبری از سرنوشت صدها معترض بازداشت شده

🔸از آغاز اعتراضات مردمی به قتل حکومتی ژینا مهسا امینی تا کنون صدها فعال و شهروند معترض در شهرهای سنندج، اشنویه، تکاب، پیرانشهر، سردشت، بوکان، ارومیه، مهاباد، دیواندره، قروه، سقز، بیجار، مریوان، بانه، دهگلان، مریوان، کامیاران، پاوه، کرمانشاه، اسلام‌آباد غرب، ایلام، آبدانان، تهران و نوشهر توسط نیروهای نظامی و امنیتی بازداشت شده‌اند.

🔸به دلیل قطعی و اختلال شدید در خطوط اینترنت و فضای به شدت امنیتی در شهرهایی که که صحنه اعتراضات مردمی هستند، دست‌یابی به آمار دقیق از بازداشت شدگان بسیار دشوار بوده و شبکه حقوق بشر کردستان با استناد به دست‌کم دو منبع در هر شهر به آمار بالای ۶۷۵ نفر بازداشت شده رسیده است. در میان بازداشت شدگان دست‌کم ۱۸ کودک وجود دارند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_زندگی_آزادی
#مهسا_امینی
#ژینا_امینی
#Mahsa_Amini

🔻🔻🔻

🆔 @edalatxah

🔴 علیه شعار «مرد، میهن، آبادی»
✍️ مراد روحی

در مقابل شعار مترقی و رادیکال «زن، زندگی، آزادی»، یک شعار بسیار مساله‎دار در فضای مجازی منتشر شده است که لازم است همه‌ی نیروهای مترقی و دموکراتیک علیه آن جهت‌گیری بکنند و نگذارند این شعار بسط پیدا بکند.
در حالیکه شعار «زن، زندگی، آزادی» همبستگی بی‌نظیری بین تمام گروههای اجتماعی ایجاد کرده است و مرزهای جنسیت، ملیت/قومیت و نیز مرزبندی‌های مذهبی را پشت سر گذاشته است، شعار«مرد، میهن، آبادی» نه تنها هیچ ظرفیت اعتراضی‌ای ندارد و باعث پس زده شدن بخش زیادی از معترضین -و بویژه زنان که گرانیگاه جنبش کنونی هستند- خواهد شد، بلکه هریک از این سه واژه گفتمان‌های شکست خورده و به شدت مساله‎داری را با خود حمل می‌کنند.
هسته‌ی مرکزی جنبش کنونی مبارزه برای حقوق زنان است، این یک ساده انگاری است که تصور کنیم که مساله این جنبش فقط روسری و مقنعه است؛ این جنبش علیه کلیت «مرد سالاری» به پا خواسته است. این جنبش نه علیه مرد است و نه مردستیز است. و نیز باید بدانیم که مساله زنان، فقط مربوط به زنان نیست. حل شدن مساله‌ی زنان و پس زده شدن مردسالاری برای بخش عظیمی از مردان هم رهایی بخش خواهد بود، بجز دیکتاتوری و نخبگان حاکم. این بسیار ارتجاعی و زننده است که فکر کنیم جنبش«زن، زندگی، آزادی» علیه مردان است، هرچند که این جنبش تا مغز استخوان علیه مردسالاری است.
از این سه شاید «میهن» از همه کمتر مساله دار باشد، ولی آن هم بی‌مساله نیست. مهین می‌تواند ناظر به زندگی باشد، ولی به سرعت توسط ناسیونالیست‌های افراطی و دیگری‌هراس مصادره می‌شود و تبدیل می‌شود به نمادی برای دیگری ستیزی، شووینیسم و نژادپرستی. و اما «آبادی» چه چیزی را می‌تواند نمایندگی بکند؟ این شعارمانند هر کلمه‌ی دیگری می‌تواند بار سیاسی ویژه‌ای را با خود حمل نکند. اما این شعار در حال حاضر و در متن گفتمان‌های کنونی، چیزی فراتر از«توسعه» و در واقعیت سرمایه‌داری دوره‌ی جنگ سرد را نمی‌تواند با به ذهن بیاورد؛ همان گفتمان‌ها و سیستم‌های اقتصادی-سیاسی‌ای که از دل آن سد‌های عظیم زاگرس و ویران‌‌گری‌های اکولوژیک و اجتماعی بیرون آمد. «آبادی» در این معنا نه تنها معیار «زندگی بهتر» نیست، بلکه ناظر به ویران‌سازی زندگی بخشی از مردم و آواره کردن و کوچ‌دادن اجباری آنها در راستای سود و ثروت برای الیت و نخبگان‌ حاکمی است که «طرح‌های توسعه» را تدوین می‌کنند. «آبادی» نمی‌تواند همان معادل «زندگی» باشد، اما «زندگی» در دل خودش ناظر به آبادانی، زایش و پویایی است. کوتاه سخن «مرد، میهن، آبادی»، مردسالاری، شووینیسم و سرمایه‌داری را با خود یدک می‌کشد، نگذاریم در مقابل شعار رادیکال « ژن، ژیان، ئازادی/زن، زندگی، آزادی»، این سه‌گانه‌ی زندگی کش و ویرانگر برجسته شود.
این توضیح به این معنی نیست که کسی که این شعار را می‌دهد به همه‌ی این مسایل فکر میکند و یا الزاما مثلا شووینیست است. ابدا این گونه نیست، «تکرار بدون تفکر» یکی از خصلت‌های روزهای انقلابی است. ریتمیک و موزون بودن یک شعار، گاهی باعث می‌شوند که به سر زبان‌های بیافتد بدون اینکه کسانی که آن را تکرار می‌کنند الزاما خود شعار یا سیاست پس پشت آن را باور داشته باشند. بنابراین لازم است که نیروهای مترقی و رادیکال مراقب ظرفیت‌های بی‌نظیر جنبش کنونی باشند و نگذارند ادبیات و شعارهای ارتجاعی و انحرافی، این ظرفیت‌های دموکراتیک را تحت تاثیر قرار دهد.





#مهسا_امینی
#ژینا_امینی
#Mahsa_Amini

🔹🔹🔹
لطفا عضو کانال شورا شوید و کانال را به دانش‌آموزان، اولیا و همکاران معرفی نمایید 👇👇👇

🆔 @kashowra

دریافت اخبار از طریق آیدی زیر 👇👇👇

@kashowranews

🔴 از توئیتر والدین دانش‌آموزان

از مدرسه زنگ زدن به اولیا که اگه بچه‌ها نیان انظباتشون کم میشه، بچه‌ گفته: کم کنید لطفا
https://twitter.com/RAgrinR/status/1574301273201180672


#Mahsa_Amini

🔹🔹🔹

منبع:
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

با اتحاد و همبستگی سراسری است که فضای سرکوب شکسته خواهد شد.

مردم متحد هرگز شکست نخواهند خورد
#نان_کار_آزادی_پوشش_اختیاری
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
@komite_h

https://t.me/+QGioAvQDU7Bxrapo

#Mahsa_Amini
#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

🔻🔻🔻

🆔 @edalatxah

🔴 به‌نام «ژن، ژیان، ئازادی»
و پاسداشت رمز «ژینای زندگی‌بخش» که از عاشق‌ترین زندگان بود.

بیش از چهار دهه است که نظام سلطه، تمامی ساکنان این سرزمین را به بند کشیده، عادی‌ترین حقوق شهروندی را از آن‌ها سلب کرده، و در مقابل هر شکل اعتراض به وضعیت مستقر، پاسخی جز گلوله و تشدید فضای امنیتی نداشته است و همواره دستگاه قضا -که بایستی قائل به نص قانون اساسی و اساس عدالت باشد- را به‌عنوان بازوی سرکوب به‌کار گرفته؛ تا جایی‌که جرم‌تراشی‌های واهی، پرونده‌سازی‌های ساختگی و سناریوی «اعتراف اجباری» کارکردهای بقای نظم موجود است که از دادگاه‌های بیداد بیرون می‌آید.
طبقه‌ی حاکم، تنها معطوف به ملیجک‌سازی دستگاه قضایی نبوده است؛ بلکه با انواع تبعیض‌های جنسیتی، قومیتی، زبانی، مذهبی و... همواره سعی کرده، زندگی اجتماعی‌مان را درگیر پروژه‌ی «تضادسازی» کند تا در دوقطبی‌های شدت‌مند، تمامی امکان‌های زیست مسالمت‌آمیز جمعی در سایه‌ی «فهم تفاوت‌ها» حداقلی شود؛ درواقع اتمیزه‌کردن «ما» استراتژی کنترل تن‌هایی بوده که می‌توانستند با «درک حضور دیگری» افق‌های ممکن زندگی را تجربه کنند.
در راستای همین تضادسازی‌ها، با بازفعال‌سازی «گشت ارشاد»، مردم نافی گفتمان ایدئولوژیک را به‌عنوان «هنجارشکن» و مؤیدان سیاست‌های خود را «آتش به‌اختیار» معرفی کردند، تا دوآلیته‌ی خودی-غیرخودی را در صحنه‌ی اجتماع برسازند. در همین فضای ایجاد شده بود که «سپیده رشنو» بازداشت شد‌ و تمامی حقوق انسانی‌اش مورد تعرض قرار گرفت؛ و هنوز افکار عمومی از ظلم آشکاری که بر «سپیده» رفت، التیام نیافته بود که «مهسا امینی» قربانی ماشین کشتار نظام حاکم شد و تمامی ایران را در سوگی جان‌سوز فرو برد؛ اما قتل «ژینا» نه‌تنها باعث نشد که جمهوری اسلامی، خشونت سیستماتیک را متوقف کند، بلکه در واکنش به اعتراض‌های به‌حق مردم، جنایتی دهشتناک را آغاز کرده؛ تا جایی‌که کشته‌های اعتراضات اخیر، اکثراً عزیزانی هستند که هنوز دهه‌ی بیست زندگی‌شان را از سر نگذرانده بودند!
این درحالی‌ست که بیش از چهار دهه است که گفتمان مسلط ایدئولوژیک در کتاب‌های درسی، رهبر خود را آن طفل سیزده‌ساله‌ای معرفی کرده که نارنجک به خود بسته و زیر تانک رفته، اما امروز نوجوان‌های ما را با برچسب «اغتشاشگر» به گلوله می‌بندد.
ما با نفی این گفتمان جنگ‌طلبانه و دیگری‌ستیز، به فرزندان دهه‌ی هفتاد و هشتاد با «تحسین» نگاه می‌کنیم که چگونه زندگی را در مسیر «آزادی جمعی» می‌فهمند و به اتوریته‌های خانواده و مدرسه پشت‌پا زده‌اند. آن‌ها با شعار «زن، زندگی، آزادی» گفتار خودشان را در برابر هر مرجعیتی آزاد کرده‌اند و تک‌تک ما را مکلف می‌کنند که همراه شویم، چون آینده برای آن‌هاست.
رمز نام «ژینا» احضار تمامی رؤیاهای به‌محاق‌رفته‌ی مردمی‌ست که در نظام جمهوری اسلامی، امکانی برای تحقق نداشته و امروز به «خیابان» آمده‌اند تا زندگی‌شان را از «نیروی شر» پس بگیرند.
ما معلمان آزادی‌خواه، ضمن برائت‌جستن از هر گفتاری -در میان قشر فرهنگی، هنری و دانشگاهی- که ترم «گفت‌وگو با حاکمیت» را دنبال می‌کند و در میانه‌ی خیر و شر، قائل به فیگور «ریش‌سفیدی»ست، کشتار دانش‌آموزان و دانشجویان در خیابان‌های ایران را به‌شدت محکوم کرده و اعلام می‌کنیم؛ تمامی راه‌های مسالحه با حاکمیت به بن‌بست رسیده، زیرا تاریخ معاصر ما در چهل و اندی سال گذشته نشان می‌دهد؛ نظام حاکم جز سرکوب، زبانی برای پاسخ به مطالبات مردم به‌کار نگرفته است.

بنابراین با گفتن «نه» قاطع به ساختار سیاسی موجود، از والدین و تمامی همکاران می‌خواهیم:
۱- ضمن حمایت از فرزندانمان، بگذاریم این وطن دوباره وطن شود.
۲- با مطالبه‌ی آزادی بی‌قید و شرط معترضین، بر پروژه‌ی پرونده‌سازی‌های امنیتی خط بطلان بکشیم.
۳- به‌دلیل اختلال در اینترنت و فقدان رسانه‌ی آزاد در داخل ایران -که هر دو از ابزار سرکوبند- انتشار اخبار اعتراضات در فضای مجازی را در راستای حضور در خیابان تقویت کنیم.
۴- اعتصابات را به‌عنوان اهرم فشار بر حکومت و بازوی مقاومت جنبش آزادی‌خواهی ایرانیان جدی بگیریم.

امید که استمرار «اتحاد ما در خیابان» نه‌تنها حاکمیت فعلی را نفس‌بر کند، بلکه پاسخ روشنی به «کرکس سلطنت‌طلبی» باشد که می‌خواهد از جنازه‌ی نظم موجود، مائده‌ای برای سفره‌ی آتی خود ببرد.

مهرماه ۱۴۰۱
جمعی از معلمان آزادی‌خواه استان‌های البرز، تهران و فارس

#مهسا_امینی
#ژینا_امینی
#Mahsa_Amini

🔹🔹🔹

لطفا عضو کانال شورا شوید و کانال را به دانش‌آموزان، اولیا و همکاران معرفی نمایید 👇👇👇

🆔 @kashowra

دریافت اخبار از طریق آیدی زیر 👇👇👇

@kashowranews

🔴 به‌نام «ژن، ژیان، ئازادی»
و پاسداشت رمز «ژینای زندگی‌بخش» که از عاشق‌ترین زندگان بود.

بیش از چهار دهه است که نظام سلطه، تمامی ساکنان این سرزمین را به بند کشیده، عادی‌ترین حقوق شهروندی را از آن‌ها سلب کرده، و در مقابل هر شکل اعتراض به وضعیت مستقر، پاسخی جز گلوله و تشدید فضای امنیتی نداشته است و همواره دستگاه قضا -که بایستی قائل به نص قانون اساسی و اساس عدالت باشد- را به‌عنوان بازوی سرکوب به‌کار گرفته؛ تا جایی‌که جرم‌تراشی‌های واهی، پرونده‌سازی‌های ساختگی و سناریوی «اعتراف اجباری» کارکردهای بقای نظم موجود است که از دادگاه‌های بیداد بیرون می‌آید.
طبقه‌ی حاکم، تنها معطوف به ملیجک‌سازی دستگاه قضایی نبوده است؛ بلکه با انواع تبعیض‌های جنسیتی، قومیتی، زبانی، مذهبی و... همواره سعی کرده، زندگی اجتماعی‌مان را درگیر پروژه‌ی «تضادسازی» کند تا در دوقطبی‌های شدت‌مند، تمامی امکان‌های زیست مسالمت‌آمیز جمعی در سایه‌ی «فهم تفاوت‌ها» حداقلی شود؛ درواقع اتمیزه‌کردن «ما» استراتژی کنترل تن‌هایی بوده که می‌توانستند با «درک حضور دیگری» افق‌های ممکن زندگی را تجربه کنند.
در راستای همین تضادسازی‌ها، با بازفعال‌سازی «گشت ارشاد»، مردم نافی گفتمان ایدئولوژیک را به‌عنوان «هنجارشکن» و مؤیدان سیاست‌های خود را «آتش به‌اختیار» معرفی کردند، تا دوآلیته‌ی خودی-غیرخودی را در صحنه‌ی اجتماع برسازند. در همین فضای ایجاد شده بود که «سپیده رشنو» بازداشت شد‌ و تمامی حقوق انسانی‌اش مورد تعرض قرار گرفت؛ و هنوز افکار عمومی از ظلم آشکاری که بر «سپیده» رفت، التیام نیافته بود که «مهسا امینی» قربانی ماشین کشتار نظام حاکم شد و تمامی ایران را در سوگی جان‌سوز فرو برد؛ اما قتل «ژینا» نه‌تنها باعث نشد که جمهوری اسلامی، خشونت سیستماتیک را متوقف کند، بلکه در واکنش به اعتراض‌های به‌حق مردم، جنایتی دهشتناک را آغاز کرده؛ تا جایی‌که کشته‌های اعتراضات اخیر، اکثراً عزیزانی هستند که هنوز دهه‌ی بیست زندگی‌شان را از سر نگذرانده بودند!
این درحالی‌ست که بیش از چهار دهه است که گفتمان مسلط ایدئولوژیک در کتاب‌های درسی، رهبر خود را آن طفل سیزده‌ساله‌ای معرفی کرده که نارنجک به خود بسته و زیر تانک رفته، اما امروز نوجوان‌های ما را با برچسب «اغتشاشگر» به گلوله می‌بندد.
ما با نفی این گفتمان جنگ‌طلبانه و دیگری‌ستیز، به فرزندان دهه‌ی هفتاد و هشتاد با «تحسین» نگاه می‌کنیم که چگونه زندگی را در مسیر «آزادی جمعی» می‌فهمند و به اتوریته‌های خانواده و مدرسه پشت‌پا زده‌اند. آن‌ها با شعار «زن، زندگی، آزادی» گفتار خودشان را در برابر هر مرجعیتی آزاد کرده‌اند و تک‌تک ما را مکلف می‌کنند که همراه شویم، چون آینده برای آن‌هاست.
رمز نام «ژینا» احضار تمامی رؤیاهای به‌محاق‌رفته‌ی مردمی‌ست که در نظام جمهوری اسلامی، امکانی برای تحقق نداشته و امروز به «خیابان» آمده‌اند تا زندگی‌شان را از «نیروی شر» پس بگیرند.
ما معلمان آزادی‌خواه، ضمن برائت‌جستن از هر گفتاری -در میان قشر فرهنگی، هنری و دانشگاهی- که ترم «گفت‌وگو با حاکمیت» را دنبال می‌کند و در میانه‌ی خیر و شر، قائل به فیگور «ریش‌سفیدی»ست، کشتار دانش‌آموزان و دانشجویان در خیابان‌های ایران را به‌شدت محکوم کرده و اعلام می‌کنیم؛ تمامی راه‌های مسالحه با حاکمیت به بن‌بست رسیده، زیرا تاریخ معاصر ما در چهل و اندی سال گذشته نشان می‌دهد؛ نظام حاکم جز سرکوب، زبانی برای پاسخ به مطالبات مردم به‌کار نگرفته است.

بنابراین با گفتن «نه» قاطع به ساختار سیاسی موجود، از والدین و تمامی همکاران می‌خواهیم:
۱- ضمن حمایت از فرزندانمان، بگذاریم این وطن دوباره وطن شود.
۲- با مطالبه‌ی آزادی بی‌قید و شرط معترضین، بر پروژه‌ی پرونده‌سازی‌های امنیتی خط بطلان بکشیم.
۳- به‌دلیل اختلال در اینترنت و فقدان رسانه‌ی آزاد در داخل ایران -که هر دو از ابزار سرکوبند- انتشار اخبار اعتراضات در فضای مجازی را در راستای حضور در خیابان تقویت کنیم.
۴- اعتصابات را به‌عنوان اهرم فشار بر حکومت و بازوی مقاومت جنبش آزادی‌خواهی ایرانیان جدی بگیریم.

امید که استمرار «اتحاد ما در خیابان» نه‌تنها حاکمیت فعلی را نفس‌بر کند، بلکه پاسخ روشنی به «کرکس سلطنت‌طلبی» باشد که می‌خواهد از جنازه‌ی نظم موجود، مائده‌ای برای سفره‌ی آتی خود ببرد.

مهرماه ۱۴۰۱
جمعی از معلمان آزادی‌خواه استان‌های البرز، تهران و فارس

#Mahsa_Amini

🔹🔹🔹

منبع:
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

#ژینا_امینی
#مهسا_امینی

با اتحاد و همبستگی سراسری است که فضای سرکوب شکسته خواهد شد.

مردم متحد هرگز شکست نخواهند خورد
بر پا داشتن اعتصابات سراسری توسط کارگران
#نان_کار_آزادی_پوشش_اختیاری
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
@komite_h

https://t.me/+QGioAvQDU7Bxrapo