دلنوشته ی
#همسر_شهید خانطومان علی عابدینی
بسم الله الرحمن الرحيم
میدانی که قبر نداشته ات دل آدمی را می سوزاند،
حالا اگر آنجا زائر مزار بی نشان تو و دوستانت حضرت مادر است اشکالی ندارد ولی گلایه دلم این است که اگر قبر نداری چرا
#قتلگاهت این همه دور است؟
چرا صدای نفس هایت را روی این خاک ها نمی شنوم؟ با هزار زحمت
#سوریه هم که
می آیم نمی دانم کدام سمت باید بایستم، کدام نسیم جانفزا بوی
#کربلای تو را می آورد؟ آن سوی خان طومان با رفقایت نشسته ای، و من هر بار دلم تنگ می شود نمی دانم دنبال کدام
#شلمچه باشم اصولا یا باید قبر باشد یا قتلگاه یا باید خاک باشد یا کوچه وقتی دلم می گیرد دست دلم را بگیرم و به کدام
#حلب ببرم؟ به کدام سوریه؟ به کدام حرم؟
من اگر بخواهم بدانم دقیقا کجا سرت را گذاشتی روی دامن مادر باید سراغ کدام ستاره قطبی را بگیرم؟
خلاصه هر کجا که بروی یا قبر هست یا مقتل یا گودی قتلگاه هست یا ضریح شش گوشه نمی شود که نه سنگ مزار داشته باشی نه بدانم کجا پر کشیده ای؟ فکر نمی کنی کار را برای من خیلی سخت کرده ای؟
😔😔#همسرانه @SHAHID_ALIABEDINI
