زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواندو از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
#ژاله_اصفهانی @Roshanfkraneزندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست یکی از آثار فوق العاده
ژاله اصفهانی شاعر ایرانی است.
ژاله اصفهانی با نام اصلی اِطِل سلطانی متولد ۱۳۰۰ خورشیدی در تیران اصفهان (از شهرستان های استان اصفهان)، همسر شمس الدین بدیع تبریزی بود که در ۷ آذرماه سال ۱۳۸۶ در لندن در گذشت. شاعر زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست، اولین شعر خود را در هفت سالگی سرود و در سیزده سالگی نام خویش را به “
ژاله” تغییر داد. وی در سال ۱۳۲۳ در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و نخستین مجموعه شعرش با عنوان “گل های خودرو” را در دوران دانشجویی و در سن ۲۲ سالگی منتشر کرد.
سپس در ۲۵ سالگی همراه همسرش شمس الدین بدیع تبریزی که عضو حزب توده بود به اتحاد شوروی مهاجرت کرد.
در تاجیکستان او را با نام
ژاله بدیع میشناختند
سپس مدرک لیسانس در رشته ادبیات فارسی را از دانشگاه دولتی آذربایجان اتخاذ نمود
و در سال ۱۳۴۰ در مسکو از دانشگاه لامانوسوف مدرک دکترا گرفت و به مدت بیست سال در
“Maxim Gorky International Academy of Literature”
به تحقیق پرداخت.
در سال ۱۳۵۹ بعد از انقلاب،
در سن ۶۰ سالگی به ایران بازگشت و سپس به لندن مهاجرت کرد.
ژاله اصفهانی دوازده مجموعه شعر منتشر نمود که مهمترین آنها عبارتند از:
زنده رود (۱۳۴۴- مسکو)
البرز بی شکست (۱۳۶۲-لندن)
خروش خاموشی (۱۳۷۰-لندن)
دکتر
ژاله اصفهانی که به دلیل روح اشعارش به شاعر امید معروف بود،
روز ۷ آذر ۱۳۸۶ برابر ۲۸ نوامبر ۲۰۰۷ در سن ۸۶ سالگی،
در بیمارستانی در شهر لندن درگذشت
و اشعارش را برای آیندگان باقی گذاشت.
ژاله اصفهانی بعد از پروین اعتصامی اولین زنی بود که کتاب شعرش را که شعرهای آن را در دوران دبیرستان سروده بود،
به چاپ رساند.
شصت سال پیش در نخستین کنگره نویسندگان ایران به ریاست ملک الشعرای بهار و با شرکت فروزانفر و صادق هدایت و بسیاری دیگر،
ژالهٔ
اصفهانی به عنوان یک زن شاعر یکی از شرکت کنندگان در این کنگره بود.
در ژوئن ۲۰۰۲ در کنفرانس سالانه بنیاد پژوهش های زنان که در کلرادو برگزار شد،
ژاله اصفهانی به عنوان زن برگزیده سال انتخاب شد.
✍#کامران_مهربان@Kamranmehrban @Roshanfkrane