اسبهاآماده هستند از بهر تازش برای ویرانی، کینستانیها زتازیخانه ها ، ولیکن،مقتدرها،مقتدربرجای خویشند! پس ،کجایند بوسعیدان،پارسیان، بوطاهرها درگناوه ها؟!
وای ضحاک ماربرسرچنبره، نک بر راگا ،همان ری ،شهرِ جان ما، نوز درجای خویش ،خوش نشسته است! باری! هموطن،هم میهنم! اکنون ایران , مام میهن ،هان! اندُهگین و دلشکسته ، بس بیمارست و زخمین است، ولیک ، کوبرزویه ها، کوایرانیْ نژاده ها؟! کوآزاده ها؟ راستی را چو اندیشم، باخودبگویم ها، چه کردیم باخود،, ما؟؟!!! اینک،چه بایدکرد، چه خواهم کرد من باتو؟! تو بامن! من وتو!