#ادب_آریایی را میتوان در جایجای فرهنگ و هنر و اندیشه تاریخ گهربار ایرانزمین یافت. ادبی که به چم و معنی های گوناگون همچو ؛ هنر، دبیری و خوشنویسی ، راه و رسم ، زیرکی ، مهمان نوازی ، دانشمندی و با فرهنگی و .... آمده است...
در سخنان #فردوسی_بزرگ که برای نمونه درباره فرد با ادب میسراید :
《به نزدیک او شرم و آهستگی خردمندی و رای و شایستگی ست》
آیین پادشاهان ایران این بود که هر کس را پُرخوار و حریص و شکم پرست می یافتند ، وی را از صف محترمین جدا ساخته ، با زیردستان ردیف میکردند ...و دیگر از آداب خوراک این است که می باید در پیش هر یک بشقابی باشد جداگانه و هر نوع خوراکی از گرم و سرد ، از مایع و غیر مایع ، که در بشقاب پادشاه گذارند ، می باید در ظروف دیگران نیز پر کنند . زیرا برای پادشاهان ناگوار است که خوراکی را به خود اختصاص داده و دیگران را محروم کند؛
