پسرش رو کشتند خودش رو نیمه فلج‌کردند و حتی میبینیم در تکلم هم به مشکل خورده.
زنش رو بازداشت کردند از کار بیکارش کردند ماه ها روی تخت بیمارستان بود (هنوز هم در بستره) پسر عموی جوون زنش رو کشتند قتل حکومتی پسرش رو انداختند به گردن مجاهد کورکور بی گناه چه کسی میتواند چه‌کسی توان و‌کشش این حجم از درد‌و رنج و بدبختی را دارد؟
حتی فکر کردن بهش هم دیوانه کنندست.
ما خودمون از هر لحاظ نیازمند تر از هر جای دیگه ی دنیا هستیم... همانطور که آرمیتای مظلوم در لابلای اخبار جنگ گم شد... همانطور که سرنوشت رویا ذاکری مشخص نیست... به خودمون بیایم
