♦️نقدی بر نوشتهی دکتر محدثی [و پاسخ محدثی به نقد]
✍️دکتر فریدون شایسته۲۶ آذر ۱۴۰۲
دکتر محدثی، در معرفی چهار گونه
تاریخ
نگاری رایج در ایران، از دیدگاه خود، هیچ مصداقی ارائه نمیدهد. ایشان، میبایستی برای اثبات علمی بودن دیدگاه شان، برای هر مورد، حداقل یک
تاریخنگار را معرفی میکرد و یک اثر وی را، مورد نقد و بررسی، قرار میداد که عمل نکردند!
از این نکته بگذریم نمیدانیم جناب دکتر محدثی، آثار ارزنده پروفسور یرواند آبراهامیان، دکتر فخرالدین عظیمی، دکتر عباس امانت، دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر غلامحسین زرگرینژاد، دکتر عبدالحسین نوایی و ..... را چگونه دیده است؟ آیا آثار ارزنده آنان را باید آثار تاریخی ایدئولوژیکی دانست؟ بنده با جناب ایشان موافق نیستم، چون نمیتوان برای کل آثار تاریخی، حکم کلی صادر کرد و ارزش علمی این آثار و کوشش و زحمت
تاریخنگاران بزرگ و ارجمندمان را نادیده گرفت!
🔸پاسخ محدثی: از سرور ارجمند آقای دکتر شایسته برای توجه به این بحث تشکر میکنم!
پیش از این نوشته ام که
تاریخنگاران ملیگرا چهگونه از داریوش و کورش اسطوره ساخته اند. از جمله به نوشتههای آقای پیرنیا، شاپور شهبازی، عبدالحسین زرینکوب، و تورج دریایی ارجاع داده ام. اما مهمتر از این، در رسالهی دکترای خویش که در بارهی جنبشهای هزارهای ایران نوشته شده است،
تاریخ
نگاریی ایدهئولوژیک
ایرانی را نقد کرده ام و بخشی از آن را در همینجا منتشر کرده ام. اینجا نشانیی مطلب را میگذارم تا ایشان بتوانند آن را ببینند.
https://t.me/NewHasanMohaddesi/9658در پاسخ به قسمت دوم سخنان ایشان نیز عرض میکنم که من هرگز نگفته ام که همهی آثار تاریخیی ایرانیان بیارزش اند، چنانکه بارها به کارهای کسانی چون به پرویز رجبی ارجاع داده ام که دستکم کوشیده است بهنحو انتقادیاندیشانه
تاریخ فلات موسوم به ایران را بنویسد؛ اما جریان اصلیی
تاریخ
نگاری در ایران ایدهئولوژیک است و فهم ایرانیان کنونی از
تاریخشان را همین نوع
تاریخ
نگاری ساخته است و در این امر
تاریخنگاران
معاصر ایرانی نظیر پیرنیا و زرینکوب و علیرضا شاپور شهبازی و تورج دریایی و برخی دیگر سهیم اند.
#فریدون_شایسته#تاریخنگاری_معاصر_ایرانی@NewHasanMohaddesi